today-is-a-good-day
19.5 C
Athens

Έκθεση Ζωγραφικής: Μαρία Έττα  Ρήγα – Πεπελάση “Τοπία Μνήμης”

Μια πολυσχιδής προσωπικότητα που εκφράζεται θα μπορούσαμε να πούμε μέσα από όλες τις εκφάνσεις της ψυχοσύνθεσης της.

Με τη ψυχή, το λόγο, τη μουσική και το χρώμα . Ψυχοθεραπεύτρια, συγγραφέας, ποιήτρια, συνθέτρια και ζωγράφος η Μαριέττα Πεπελάση δημιουργεί και κεντά πάνω στο δικό της καμβά αυτά που κρύβει μέσα της . Επικοινωνεί τα συναισθήματα της χρησιμοποιώντας τα εργαλεία των τεχνών,  που άλλοτε μπορεί να είναι οι νότες, οι λέξεις τα πινέλα.

Γράφει η Μαρία Ε. Δημητρίου

Με τη δεύτερη της ατομική έκθεση ζωγραφικής στην Γκαλερύ Αργώ τα “ Τοπία μνήμης” η ζωγράφος τοποθετεί τον εαυτό της μέσα στο χρόνο αναπαράγοντας εικόνες που ενυπήρχαν μέσα της, μνήμες που έπρεπε να εκφραστούν, στιγμές που ντύθηκαν με χρώμα και έγιναν παρόν, συναισθήματα που πήραν σχήμα και βρήκαν τη θέση τους στο δικό μας χωροχρόνο. Μικρές αγκαλιές που ψάχνουν άλλες τόσες για να χωρέσουν.

Φιγούρες και σχήματα που σβήνουν απαλά, στα έργα της δεν υπάρχει η οριοθέτηση , υπάρχει αυτό που ονομάζουμε ανοικτό πλάνο να φανταστείς κι άλλα, να προσθέσεις εσύ με τη φαντασία σου να ταξιδέψεις και να χαθείς μέσα στο χρώμα που σε αφήνει ελεύθερο να γίνεις και συ κομμάτι αυτού που βλέπεις.

Οι πίνακες της λειτουργούν σαν ένα σκηνικό  για να πεις και συ τη δική σου ιστορία, να βάλεις τους δικούς σου πρωταγωνιστές, να στήσεις τη δική σου παράσταση και κάθε φορά να ζήσεις κάτι καινούργιο.

Χρώματα καθαρά, φωτεινά που σε γαληνεύουν που σε σπρώχνουν να ταξιδέψεις να αφουγκραστείς τις δικές σου μνήμες ή που θα σε σπρώξουν να σημειώσεις στο δικό σου ημερολόγιο το επόμενο ταξίδι , την επόμενη εξερεύνηση.

-Κυρία Πεπελάση πότε συνειδητοποιήσατε  ότι το χρώμα και τα πινέλα  θα ήταν ακόμα μια αφορμή για να εκφράσετε όλα όσα κρύβετε μέσα σας ;

Αυτό ήταν κάτι που το ένιωσα από πολύ μικρή, από τα πρώτα χρόνια του σχολείου, όταν πρωτοέπιασα στα χέρια μου τα μολυβάκια. Στην αρχή έφτιαχνα πρόσωπα και λουλουδάκια πιο πολύ για δική μου ευχαρίστηση, μεγαλώνοντας εκεί στα 12-13 άρχισα να καταπιάνομαι με τα παστέλ και την τέμπερα και σιγά σιγά  τα χρώματα και τα πινέλα   ήρθαν  ως φυσική συνέχεια. Θα μπορούσα λοιπόν  να πω ότι από πάντα με θυμάμαι να ζωγραφίζω.

-Η φύση και τα τοπία ενυπάρχουν σε όλους σχεδόν τους πίνακες και το νερό, η θάλασσα είναι παρούσα σε διάφορες μορφές με λίμνες και ποτάμια. Ο τίτλος της έκθεσης είναι “ Τοπία μνήμης “ να υποθέσω ότι οι πίνακες είναι μια αποτύπωση εικόνων που έχετε ζήσει;

Ακριβώς από 18 χρονών βιώνω αυτή τη  σχέση με τη θάλασσα, όπως τη βιώνουμε όσοι αγαπάμε το υγρό στοιχείο. Η Ελλάδα μας στο μεγαλύτερο κομμάτι  είναι περιτριγυρισμένη από θάλασσα, τα νησιά μας βγαίνουν κυριολεκτικά μέσα από το νερό και οι μνήμες μας είναι συνυφασμένες με στιγμές που έχουμε ζήσει με αφρισμένα κύμματα, με ακρογιαλιές και δειλινά όπως λέει και το τραγούδι και εδώ, θα σας πω πως δημιουργήθηκε ένας πίνακας μου. Ήθελα να ζωγραφίσω τα κύματα, αυτά τα κύματα του Αιγαίου, τα παιχνιδιάρικα και άρχισα να βάζω άσπρες πινελιές και εκεί μου ήρθε στο μυαλό το τραγούδι “ Μεσ’ του Αιγαίου, Αιγαίου τα νησιά, αγγέλοι φτερουγίζουν ..” και τότε μου ήρθε η έμπνευση και έφτιαξα μορφές που μοιάζουν με αγγέλους μέσα στη θάλασσα.

-Τα σχήματα  και οι φιγούρες  στους πίνακες σας έχουν κάτι το αέρινο, το φευγάτο, που δίνουν μια αίσθηση ελευθερίας .

Ναι στόχος είναι πάντα το ταξίδι,  μέσα από τα χρώματα και τις γραμμές, αυτός που θα βλέπει τους  πίνακες  να μπορεί να ανακαλέσει τις δικές του αναμνήσεις ή να αφήσει τη φαντασία του να τον ταξιδέψει.

Όσο για τις φιγούρες που αναφέρατε, δύο είναι οι πίνακες  που έχουν πρόσωπα, δύο γυναίκες,  η πρώτη που κοιτάζει προς τους θεατές  συμβολίζει  την εφηβική φιγούρα, τη γυναίκα που δεν γνωρίζει τον αληθινό της εαυτό, που είναι παραμορφωμένη από τις προσδοκίες του κοινωνικού, φιλικού και οικογενειακού περιβάλλοντος της, φορτωμένη με τις προσδοκίες των άλλων για το  τέλειο, τόσο που ξεχνά ποια είναι, τι πραγματικά θέλει από τη ζωή και ζει μέσα από ρόλους που της δίνουν οι άλλοι χωρίς να είναι στην ουσία αληθινά ευτυχισμένη.

Η δεύτερη φιγούρα είναι η γυναίκα που καθώς περνούν τα χρόνια εξελίσσεται ουσιαστικά και πνευματικά ως οντότητα και ανακαλύπτει την εσωτερική συνειδητότητα της, έρχεται σε επικοινωνία με  τον εαυτό της και συνειδητοποιεί τι την κάνει αληθινά ευτυχισμένη. Η φιγούρα αυτή συμβολίζει τη γυναίκα της ωριμότητας, την κατασταλαγμένη, την γεμάτη εμπειρίες και σοφία μέσα από την πορεία της ζωής.

-Παρατήρησα ότι στους πίνακες σας δεν υπάρχει το μαύρο χρώμα ή αν υπάρχει, υπάρχει αχνά και συνοδευτικά.

Μα στην ουσία το μαύρο χρώμα δεν υπάρχει. Δεν υπάρχει μαύρο χρώμα στη φύση ούτε το λευκό. Τα δύο αυτά χρώματα γίνονται από άλλα χρώματα γι αυτό χρειάζεται μεγάλη μαεστρία να αποδώσεις το μαύρο χωρίς να χρησιμοποιήσεις το μαύρο καθ’ εαυτό ως χρώμα, το ίδιο συμβαίνει κα με το λευκό. Προσπαθώ να το χρησιμοποιώ όπου χρειάζεται και όσο χρειάζεται κάθε φορά .

-Έχουμε ταυτίσει το χρώμα με το συναίσθημα, το μαύρο πιστεύετε ότι το έχουμε αδικήσει λίγο, του έχουμε δώσει όλα τα αρνητικά πρόσημα. Ευτυχώς  που τα  νέα παιδιά το έχουν απενοχοποιήσει κάπως με τις ενδυματολογικές τους προτιμήσεις.

Το μαύρο χρώμα έχει πολλές ιδιότητες . Συμβολίζει τη δύναμη, γι αυτό έχουμε και τις μαύρες λιμουζίνες, συμβολίζει την εξουσία, σε μια επίσημη συνάντηση προτιμούμε να βάλουμε κάτι σε μαύρο και οι άντρες και οι γυναίκες, τα βραδινά ρούχα είναι τα περισσότερα μαύρα. Η αλήθεια είναι ότι το έχουμε συνδυάσει με τη θλίψη αλλά όχι απόλυτα, όχι αποκλειστικά. Ιδιαίτερα σε ένα ζωγραφικό πίνακα το μαύρο χρώμα μπορεί να δώσει μεγάλη δυναμική.

-“ Στη φύση το φως δημιουργεί χρώμα  και στο ζωγραφικό πίνακα,  το χρώμα δημιουργεί  το  φως ” σύμφωνα με τον Γερμανοαμερικανό ζωγράφο Χανς Χόφμαν.

Οι δικοί σας  πίνακες  αναδύουν πέρα από το φως,  μια καθαρότητα και  μια αισιοδοξία, αυτή θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι η δική σας  ματιά  για  τη ζωή ;

Μέσα από την πορεία της ζωής μου και της δουλειάς μου ήρθα σε επαφή με τον πόνο και τη θλίψη των ανθρώπων. Πάντα προσπαθούσα να βοηθήσω, να διώξω τα σκοτάδια και να βγάλω το φως μέσα από τους ανθρώπους, αυτό προσπαθώ να κάνω και τώρα, να δείξω ότι μόνο με το φως και την αισιοδοξία προχωράς και πηγαίνεις μπροστά. Αυτό μου βγαίνει, δεν μπορώ να ασχοληθώ με θλιμμένα θέματα, τουλάχιστον σε αυτή τη φάση, δεν ξέρω αν θα μου βγει αργότερα. Προς το παρόν προτιμώ να αναδεικνύω τη θετική πλευρά των πραγμάτων και προτιμώ μέσα από τις μικρές καταστροφές που συμβαίνουν στη ζωή να κρατήσω το φως και την αισιοδοξία.

  • Ο καμβάς είναι μια tabula rasa , ένα άσπρο χαρτί  κάτι σαν την ψυχή ενός νεογέννητου παιδιού , πόση  ευθύνη έχει ένας  ζωγράφος  σε αυτό που θα δημουργήσει  και αν πιστεύετε  αυτό που λέγεται ότι στην  τέχνη δεν πρέπει να υπάρχουν  όρια.

Σίγουρα υπάρχει μεγάλη ευθύνη γι αυτό που παρουσιάζεις δημόσια. Το κάθε δημιούργημα είναι ευθύνη του δημιουργού του. Πολλοί καλλιτέχνες προτιμούν  καμιά φορά να φτιάξουν κάτι φρικιαστικό για να δείξουν την ασκήμια των πραγμάτων, εξαρτάται από τι επιλέγεις, με ποιον τρόπο θέλεις να μιλήσεις. Είναι υποκειμενικό. Άλλος θέλει να προκαλέσει για να δείξει αυτό που έχει στο μυαλό του. Στην τέχνη υπάρχει το υποκειμενικό στοιχείο και το πως το αντιλαμβάνεται κανείς. Και η ματιά του καλλιτέχνη, εκεί είναι το θέμα.

-Συνήθως όταν τελειώνει μια δουλειά στο μυαλό σχηματίζεται ήδη η επόμενη.

Με μένα δε συμβαίνει αυτό, δεν προσχεδιάζω κάτι , τι στιγμή που θα πιάσω στα χέρια μου το πινέλο αυτό θα με οδηγήσει προς τα που θα πάω. Καμιά φορά ξεκινάς με κάποιο σκοπό και μια άλλη κατάσταση σου αλλάζει κατεύθυνση . Από το πρώτο άγγιγμα, η επαφή με τα πινέλα και τα χρώματα σου δείχνουν  τη δυναμική , η στιγμή σε οδηγεί , τα ερεθίσματα, οι μνήμες, οι μουσικές ακόμα και οι μυρωδιές σε καθοδηγούν και σου βγάζουν συναισθήματα που γίνονται εικόνες.

-Κλείνοντας να σας πω ότι μου άρεσε ο τρόπος που υπογράφετε τα έργα σας,

Μαρία Έττα .

Θα σας πω γι αυτό. Παλιά μου είχε πει κάποιος φίλος μου Ιταλός ότι το όνομα μου είναι Μικρή Θάλασσα από το Mare και το eta και μου άρεσε και το άφησα έτσι.

Όταν ήμουν μικρή το Εττα ήταν το παιδικό μου κομμάτι και το Μαρία το πιο πνευματικό, το πιο ουσιαστικό της ενηλικίωσης.

-Πολύ όμορφο αυτό, το κρατάμε, Μικρή Θάλασσα λοιπόν! Σας ευχαριστώ γι αυτή τη συνάντηση και να αναφέρουμε ότι η έκθεση συνεχίζεται μέχρι τις 8 Φεβρουαρίου.

Η Μαριέττα Ρήγα -Πεπελάση είναι ψυχολόγος -ψυχοθεραπεύτρια γεννημένη στην Αθήνα. Δίδαξε στην Ανωτέρα Εκπαίδευση και υπήρξε ιδρυτικό μέλος Σχολών Γονεών της Αθήνας. Αρθρογράφησε στον Αθηναϊκό Τύπο. Έχει εκδώσει ποίηση και πεζογραφία με τους εκδοτικούς οίκους Καστανιώτη & Ιανός. Ασχολείται με τη μουσική. Κυκλοφόρησε το πρώτο της cd “Music Dialogues” to 2013. Δασκάλους στη ζωγραφική είχε την Γιάννα Περσάκη και τον Γιώργο Ρόρρη.

Η πρώτη ατομική έκθεση” Ενδόμυχοι Τόποι” gallery M art space 2013.

Η δεύτερη ατομική έκθεση “ Τοπία μνήμης” gallery Αργώ 2019.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ