Συχνά καλούμαστε να αναβιώσουμε καταστάσεις που μας πλήγωσαν ή μας έφεραν σε αδιέξοδο μέσα από δεύτερες ευκαιρίες ή επιλέγοντας παρόμοιες επιλογές. Βασικό είναι να έχει συνειδητοποιήσει κανείς τα βιώματα του, τις επιπτώσεις που προκλήθηκαν σε αυτόν και αν πραγματικά θέλει να δώσει την δυνατότητα ώστε να βρει νέες οπτικές.
Της Μίκας Πανάγου *
Ίσως η έννοια “δεύτερη ευκαιρία” να έχει μια βαρύτητα διαφορετική από το “δίνω την δυνατότητα ξανά” σε κάτι ή κάποιον. Βασικό όμως είναι να την δίνεις στον ίδιο σου τον εαυτό, δοκιμάζοντας αυτά που δεν μπόρεσες, με το να μην έχεις προσδοκίες από τους άλλους και να πεις ότι θα προσπαθήσω ξανά. Τελικά οι άνθρωποι παλεύουν σήμερα ή επιλέγουν το εύκολο, να φεύγουν από κάθε τι που τους ζορίζει, από κάθε τι που δεν μπαίνει στο καλούπι τους. Προλαβαίνουν να αναρωτηθούν αν είναι καλά μέσα σε αυτό που ζουν ή γνωρίζοντας την ποικιλία που περιμένει απλά εγκαταλείπουν. Ακόμα και σε μια δουλειά, μια σχέση, μια δραστηριότητα. Αυτή η γρήγορη αναζήτησή και η πιο γρήγορη εύρεση, μας επιτρέπει την επένδυση; Το να ανακυκλώνουμε στιγμές, ανθρώπους, πόσο βοηθάει στην εξέλιξη μας θα αναρωτηθεί κανείς. Καμία φορά παίρνουμε στρωμένες κλωστές και της κάνουμε κουβάρι γιατί έτσι μας εξυπηρετεί. Μας ενοχλεί η απλότητα των πραγμάτων, του λόγου, της σκέψης.
Έχουμε μπροστά μας το πρόβλημα αλλά το προσπερνάμε και αναζητούμε λύσεις που ξέρουμε βαθιά μέσα μας ότι δεν θα δοθούν, όποτε το ακυρώνουμε. Η συχνή ερώτηση πόσο εύκολα αλλάζει κάποιος, φέρνει στο μυαλό ότι όλοι μπορούμε να βελτιώσουμε πράγματα όχι να γίνουμε κάτι άλλο. Το σημαντικό είναι να αποδεχτείς αυτά που έχεις και να διερευνήσεις αν στην φάση που είσαι σε καλύπτουν. Αυτό με τον χρόνο, την στιγμή, την φάση ισχύει στους περισσότερους. Δεν αναζητούμε τα ίδια σε όλες τις περιόδους. Το μυαλό όπως και η ψυχή μας ωριμάζουν και αλλάζουν οπτικές. Αυτό που εφιστά ιδιαίτερη προσοχή είναι να επιστρέφεις για σένα και όχι από εγωισμό ή εκδίκηση, γιατί εκεί φθείρεται η ψυχή και το μέσα μας.
Η ευρεία έννοια της ανακύκλωσης είναι θετική και βοηθάει στην διατήρηση βασικών αξιών και πραγμάτων στον πλανήτη, δίνει ζωή ξανά σε κύκλους που έκλεισαν. Η απλότητα μας ζορίζει, η πολυπλοκότητα μας διεγείρει αλλά τελικά μόνο εμείς οι ίδιοι ξέρουμε ποτέ και γιατί αφήσαμε κάτι και αν θέλουμε να το αναβιώσουμε. Αρκεί να έχουμε ξεκαθαρίσει μέσα μας για το τι ανάγκες έχουμε και τα θέλω μας αν συνάπτουν με τα θέλω του άλλου και του εκείνου. Δεν υπάρχει πάντα ακέραιη απάντηση σε όλα τα ερωτήματα γιατί είναι υποκειμενικές κάποιες ερωτήσεις.
Να μην ξεχνάμε να μας αγαπάμε με τα λάθη μας και τα σωστά μας, να μας φροντίζουμε με στοργή αλλά και μέσα από μαθήματα που παίρνουμε καθημερινά γιατί είμαστε άνθρωποι με ψυχή και συναισθήματα.
* Η Μίκα Πανάγου είναι κοινωνική λειτουργός με εκπαίδευση στη συστημική οικογενειακή θεραπεία
