Το γιλέκο του Κολοκοτρώνη, η φορεσιά της Ρόζας Μπότσαρη, η στολή του Μακρυγιάννη, το φόρεμα της Φροσύνης (από τα ωραιότερα εκθέματα) θα παρουσιάζονται από τις 19 Δεκεμβρίου ανάμεσα σε άλλες στολές και φορεσιές στο ισόγειο του Μουσείου Ακρόπολης. Η έκθεση με τίτλο «Ενδυμα Ψυχής» που στήθηκε σε συνεργασία από το Εθνικό Ιστορικό Μουσείο και με τη βοήθεια της Μαριάννας Βαρδινογιάννη, περιλαμβάνει πάνω από 70 ενδύματα ηρώων και αγωνιστών του 21, αλλά και του Οθωνα και της Αμαλίας. Μαζί τους, θα εκτίθενται στολές από την Αδριανούπολη, το Εσκί Σεχίρ, την Καππαδοκία, από τις χαμένες πατρίδες δηλαδή, με αφορμή τα 100 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή.
Το Εθνικό Ιστορικό Μουσείο διαθέτει στη λαογραφική του συλλογή ενδυμασίες του 18ου και κυρίως του 19ού αιώνα. Αυτές, φωτογραφήθηκαν για πρώτη φορά φορεμένες από πρόσωπα του σήμερα. Ο αείμνηστος Ιωάννης Μαζαράκης-Αινιάν είχε δώσει την άδεια για την πρωτοποριακή αυτή φωτογράφηση.
Εκατόν είκοσι ενδυμασίες από τη συλλογή φωτογραφήθηκαν λοιπόν μαζί με τριάντα δημιουργίες- κεντήματα και παρουσιάστηκαν σε ένα πολυτελές, δίγλωσσο (ελληνικά- αγγλικά) λεύκωμα 320 σελίδων, που φέρνει το ευρύ κοινό σε επαφή με τον πλούτο μιας από τις παλαιότερες λαογραφικές συλλογές της χώρας. Η καλλιτεχνική προσέγγιση ήταν των Βαγγέλη Κύρη και Anatoli Georgiev.
Ανάμεσά τους: το γιλέκο και η περικεφαλαία του Θεοδώρου Κολοκοτρώνη, οι ενδυμασίες του Γενναίου Κολοκοτρώνη και του Υδραίου προκρίτου και πρωθυπουργού Δημητρίου Βούλγαρη, η επίσημη ενδυμασία του Ιωάννη Μακρυγιάννη και η περικεφαλαία του λόρδου Βύρωνα, το εντυπωσιακό μενεξεδί φόρεμα της κυρά – Φροσύνης, το χρυσοκέντητο βελούδινο γιλέκο της Ρόζας, κόρης του Μάρκου Μπότσαρη, γυναικείες ενδυμασίες που ανήκαν σε μέλη επώνυμων και ιστορικών ελληνικών οικογενειών και σε Κυρίες των Τιμών των βασιλισσών Αμαλίας και Όλγας.
Δίπλα στα ενδύματα των επωνύμων παρουσιάζονται και φορεσιές απλών ανθρώπων, γυναικών και ανδρών, που ξεχωρίζουν για την παλαιότητα και τη σπανιότητά τους, όπως της Λήμνου, της Ίου, της Ζακύνθου, της Μάνης, της Κύπρου και του Αρχαγγέλου Ρόδου.
Η έκδοση είχε υλοποιηθεί με την ευγενική χρηματοδότηση του Ιδρύματος Γεωργίου και Βικτωρίας Καρέλια και εντασσότανστο πλαίσιο των επετειακών εκδηλώσεων της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας της Ελλάδος- Εθνικού Ιστορικού Μουσείου, για τα 200 χρόνια από την έναρξη της Επανάστασης του 1821.
Πάνω από εβδομήντα φορεσιές θα εκτεθούν τώρα στο ισόγειο του Μουσείου Ακρόπολης σε φωτογραφίες Βαγγέλη Κύρη και κέντημα Anatoli Georgiev. Ανάλογες εκθέσεις έχουν ταξιδέψει σε πολλές πόλεις της Ελλάδας, καθώς και στην Κύπρο. Κάθε τοπική έκθεση είχε αρκετές στολές από την εκάστοτε περιοχή έκθεσης: στην Ελεύθερνα ήταν κρητικές στολές, στην Κύπρο κυπριακές κ.α. Στην παρούσα έκθεση θα περιληφθούν, όπως προαναφέραμε, στολές από τις χαμένες πατρίδες.
Η φωτογράφηση έχει γίνει με τρόπο που θυμίζει πίνακες του Καραβάτζιο. Στη συνέχεια, οι φωτογραφίες τυπώθηκαν σε ύφασμα και κεντήθηκαν, έτσι που το τελικό αποτέλεσμα να έχει τρεις διαστάσεις. Πρόκειται για μια ώσμωση τεχνών, που έχει εντυπωσιάσει τους επισκέπτες στις πόλεις όπου έχει μεταφερθεί η έκθεση.
Όπως έχουν επισημάνει οι δύο καλλιτέχνες, Μιλώντας για το έργο τους, οι δύο καλλιτέχνες, πριν από μερικά χρόνια ο Anatoli Georgiev είχε την ιδέα να κεντήσει πάνω σε μια φωτογραφία του Βαγγέλη Κύρη. Ετσι έγινε η πρώτη έκθεση, με θέμα «Voyage with in» που ήταν περισσότερο πορτραίτα από διάφορες χώρες, από το Μαρόκο, την Υεμένη, κυρίως ταξιδιωτικά. Όταν προχωρήσαμε τούς δόθηκε αυτή η τεράστια πρόταση από το Εθνικό Ιστορικό Μουσείο της Αθήνας, να φωτογραφήσουν όλες τις ενδυμασίες και τις τοπικές φορεσιές που έχει το Μουσείο στις προθήκες του. Ενάμιση χρόνο διήρκεσαν οι φωτογραφήσεις και άλλα δυόμιση χρόνια η επεξεργασία και το κέντημα.
Η παρουσίαση, στο πλαίσιο των 200 χρόνων από το 1821, ξεκίνησε από το αρχοντικό Κουντουριώτη στην Υδρα.
Ακολούθησε έκθεση στην Καλαμάτα με το ίδρυμα Καρέλια, μετά ταξίδεψε στην Κύπρο, στο Λεβέντειο Μουσείο και στην συνέχεια έγινε μεγάλη έκθεση στην Σεούλ, στην Κορέα, με το ίδρυμα Κομνηνός στην Σύρο, στην Πινακοθήκη Κυκλάδων, στο Μουσείο της αρχαίας Ελεύθερνας κ.α..
Πρόκειται για μια πρωτότυπη ιδέα, η οποία έχει βρει ενθουσιώδη ανταπόκριση. Φέτος, «έδεσε» και με τα 100 χρόνια από τη Μικρασιατική καταστροφή, κάτι που προσδίδει ακόμα μεγαλύτερη συγκίνηση.
