Υπάρχουν πόνοι από χτυπήματα, πόνοι από τραύματα, πόνοι από μακροχρόνιες ή παροδικές ασθένειες. Υπάρχει, όμως, και ο πόνος του αποχωρισμού, ο πόνος από βαθιά στενοχώρια. Τέτοιος πόνος μπορεί να είναι βαθύς και αγιάτρευτος. Στην κορυφή των πόνων είναι ο πόνος της μάνας.
Γράφει η Σοφία Μουρούτη Γεωργάνα
Ο καθείς και ο πόνος του που λέμε, ο καθένας με αυτό το δυσάρεστο συναίσθημα που νιώθει, γιατί είναι αλήθεια ότι ο πόνος είναι ένα άσχημο σωματικό ή ψυχικό συναίσθημα. Όλοι έχουμε μερίδιο στα πονάκια, τα βασανάκια.
Μερικές φορές μάς απασχολούν οι πόνοι των άλλων, αλλά, επειδή έχουμε και πολλούς δικούς μας, ξεχνάμε αυτούς των άλλων: Ξένος πόνος όνειρο, τα ξένα βάσανα είναι σαν να μη μας απασχολούν καθόλου.
Είναι αλήθεια ότι οι δυσκολίες που καλούμαστε να φέρουμε εις πέρας είναι πολλές και οι περιστάσεις δύσκολες. Αισθανόμαστε ότι ορισμένοι παίζουν με τον πόνο μας, μας κοροϊδεύουν, γελούν με τις δυσκολίες μας. Σε τέτοιες περιπτώσεις, όσο κι αν πονάμε, πνίγουμε τον πόνο μας και συνεχίζουμε προσπαθώντας. Δε χρειάζεται εξάλλου να τα παίρνουμε όλα επί πόνου, να δίνουμε μεγάλη σημασία στα δυσάρεστα. Με περισσότερη ηρεμία όλα αντιμετωπίζονται.
Στην περίοδο της κρίσης παρατηρήσαμε ότι οι γυναίκες δε σταμάτησαν να ντύνονται, να στολίζονται, να φορούν τα πιο ψηλά τους τακούνια – μπρος στα κάλλη τι είναι ο πόνος – και να βγαίνουν με αποφασιστικότητα στο δρόμο, για να τα φέρουν όλα εις πέρας. Είναι κι αυτό μια στάση νιώθεται που θα ᾽λεγε κι ο ποιητής.
Θα μας πείτε τόσον καιρό έχουμε προβλήματα, τώρα σας έπιασε ο πόνος, τώρα το θυμηθήκατε να μιλήσετε για τον πόνο! Ή δικαίως μερικοί θα διαμαρτυρηθούν: έχουμε τον πόνο μας έχουμε και εσάς να μας μιλάτε για πόνους.
Σωστά τα λέτε, αλλά αφού μπήκαμε στον κόπο, ας πούμε ότι ο πόνος προέρχεται από το ρήμα πένομαι (= μοχθώ, κοπιάζω). Η αρχική του σημασία ήταν η βαριά εργασία, ο μόχθος της μάχης. Τόσο η εργασία, όμως, όσο και η κούραση της μάχης προκαλούν σωματικό και ψυχικό άλγος και γι’ αυτό πολύ γρήγορα η λέξη έφθασε να δηλώνει τα επακόλουθα του κόπου, τη δυστυχία, τη στενοχώρια, την κακοκεφιά μετά από μια κοπιαστική κατάσταση.
Με τον πόνο συνδέεται η πενία, η φτώχεια, γιατί η πενία συνεπάγεται σκληρή εργασία, βάσανα και καημούς.
Πονολεξιλογήσαμε, αλλά δεν εξάντλησε το πόνημά μας όλους τους πόνους, γιατί φοβόμαστε μήπως από την πολυλογία σάς πιάσει πονοκέφαλος ή κεφαλόπονος. Επειδή, όμως, είμαστε πονετικοί και όχι άπονοι, σας συμπονούμε, για να μην παραπονεθείτε ότι σας κουράσαμε ή σας καταπονήσαμε.
Σε μια άλλη ευκαιρία, θα εκπονήσουμε μια άλλη μελέτη για γεωπόνους και δασοπονία.
Ίσως ματαιοπονούμε, αν μια γιορτινή περίοδο να μιλάμε γι’ αυτά.
*Η Σοφία Μουρούτη – Γεωργάνα είναι φιλόλογος και διδάσκει στο Αμερικανικό Κολλέγιο Ελλάδας
