Πολλοί άνθρωποι στην σημερινή εποχή ζουν εγκλωβισμένοι στα θέλω των άλλων. Τους είναι πιο ευχάριστο να ξέρουν ότι οι δικοί τους άνθρωποι δεν ξεβολεύονται. Θάβουν μέσα σε μπαούλα τους προσωπικούς τους στόχους, προσαρμόζονται στις ανάγκες των συντρόφων τους, γονιών τους, παιδιών τους και είναι σαφές ότι αν παρεκκλίνουν αυτόματα θα είναι κακά παιδιά.
Της Μίκας Πανάγου *
Μα κάπως έτσι μεγάλωσαν, έπρεπε να κάνουν αυτό που τους έλεγαν οι άλλοι, να είναι πειθαρχημένοι και να μην έχουν απόψεις γιατί συνήθως δεν ήξεραν κιόλας. Αν δεν ενισχυθεί από μικρή ηλικία το έχω άποψη και την υποστηρίζω, σαν ενήλικας θα είναι κάτι πολύ ξένο. Θα επιλέξω έναν σύντροφο δυναμικό που θα μου ορίζει εκείνος το σωστό. Δεν θα εμπιστεύομαι εύκολα την δίκη μου κρίση. Συχνά στις συνεδρίες και σε συζητήσεις με τον κόσμο παρατηρεί κανείς ότι υπάρχει μια προτεραιότητα και θυσία για εκείνους τους άλλους, είτε συγγενείς, είτε φίλους, είτε συντρόφους και ειδικά για τα παιδιά. Ακούς φράσεις πρέπει να μεγαλώσουν πρώτα τα παιδιά, οι γονείς μου θα στεναχωρηθούν δεν είναι ώρα τώρα, θα απογοητευτεί η φίλη μου αν το κάνω και ποσά αλλά που πηγαίνουν πίσω εμάς και την δίκη μας ζωή.
Είναι στην πρώτη γραμμή οι ανάγκες και τα πιστεύω άλλων ανθρώπων λες και τους χαρίστηκε ο δικός μας χρόνος, οι δικές μας στιγμές και ημέρες. Ανεχόμαστε μια δουλειά που δεν θέλουμε, διασκεδάζουμε κάπου που δεν μας αρέσει, κοιμόμαστε με έναν άνθρωπο που μας πνιγεί, δεν αντιμιλάμε στους γονείς μας για να τα ρουφήξει όλα το δικό μας σώμα και να κλείσει το στόμα μας. Σφίγγουμε τα δόντια για να μην θυμώνουμε τους άλλους, να μην τους στεναχωρήσουμε ή και γιατί βαριόμαστε πάλι να τους ακούμε. Είναι πολύ σημαντικό όμως να αφήσουμε να ανέβουν στην επιφάνεια όλα όσα λαχταρούμε και ποθούμε. Όσα πραγματικά αγαπάμε να κάνουμε, να ζούμε μια ζωή που επιθυμούμε με τα λάθη και τα σωστά. Με τις επιτυχίες μας αλλά και τις προσπάθειες μας ακόμα και αν δεν ολοκληρώνονται. Δεν έρχονται πάντα όλα όπως τα θέλουμε ή τα έχουμε σκεφτεί.
Το σημαντικό είναι όμως να έχουν την δίκη μας προσωπική πινελιά και υπογραφή. Να έχουμε ανθρώπους δίπλα μας και όχι μπροστά μας που απλά τους ακολουθούμε. Ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω να μας φέρει όσα θελήσαμε και δεν διεκδικήσαμε. Αν είσαι νέος ή εργένης ή παντρεμένος ή γονιός αυτοί οι ρόλοι δεν σε κάνουν κάτι λιγότερο ούτε χάνεις το δικαίωμα να ζεις. Αν ψάξει κανείς τις κυριότερες αιτίες του άγχους θα είναι για προβλήματα που αφορούν άλλους ή γιατί οι λύσεις που υπάρχουν δεν εξυπηρετούν εκείνους. Δεν μπορούμε να τα έχουμε με όλους καλά, η προτεραιότητα μας είναι ο εαυτός μας.
* Η Μίκα Πανάγου είναι κοινωνική λειτουργός με εκπαίδευση στη συστημική οικογενειακή θεραπεία – Facebook – Instagram
