Ένας νέος άνθρωπος, 31 ετών, πατέρας δυο μικρών παιδιών, ο Τσάρλι Κερκ, έχασε τη ζωή του όχι κτυπημένος όχι από τη μοίρα αλλά από πολιτικό μίσος, δολοφονημένος κάτω από μια σκηνή σε ένα πανεπιστημιακό χώρο, όπου ο αέρας θα έπρεπε να μεταφέρει ιδέες, όχι την κραυγή της σφαίρας ενός δολοφόνου. Η δολοφονία του στο Πανεπιστήμιο Utah Valley δεν ήταν η σίγαση ενός μόνο ανθρώπου. Ήταν μια επίθεση στις αρχές για τις οποίες έζησε: τον πολιτικό διάλογο, την ελευθερία του λόγου, τη συνταγματική λογοδοσία και την δυτική παράδοση της διαμάχης που διεξάγεται με λόγια, όχι με όπλα.
Του Δημήτρη Γ. Απόκη*
Ο Κερκ, ήταν ένας εξαιρετικά ταλαντούχος νέος. Μια φιγούρα που ήταν κάποτε οικεία στην δυτική πολιτική, αλλά σήμερα σπανίζει. Διαφωνούσε χωρίς απολογίες, σίγουρος για τις ιδέες και τα επιχειρήματά του, αλλά πρόθυμος να τα δοκιμάσει στην αρένα της ανοικτής πλατείας.
Ο Οργανισμός, Turning Point USA, δικό του δημιούργημα, δεν αποτελεί μια πολιτοφυλακή αντιπαράθεσής, αλλά ένα φοιτητικό κίνημα που κινείται από αισιοδοξία, χιούμορ και την πεποίθηση ότι οι δυτικές αξίες αξίζουν υπεράσπιση.
Έδωσε φωνή, συντροφιά και μια σταθερή άγκυρα σε ταραγμένα νερά, σε νεαρούς συντηρητικούς που ήταν απομονωμένοι σε εχθρικές πανεπιστημιουπόλεις. Τώρα αυτή η φωνή έχει σβήσει. Και μαζί της, μια από τις προειδοποιήσεις του Κερκ, έρχεται στην πρώτη γραμμή. Αυτός ο ταλαντούχος νέος, είδε πιο καθαρά από τους περισσότερους, ότι μια κουλτούρα δολοφονίας, ριζωνόταν στην αριστερά και στη δήθεν προοδευτική ιδεολογία.
Στις συνομιλίες του με φοιτητές, παρέθετε δημοσκοπήσεις όπου σοκαριστικοί αριθμοί “προοδευτικών”, παραδέχονταν ότι θα δικαιολογούσαν φόνο στην πολιτική. Προειδοποιούσε ότι ήταν το φυσικό αποτέλεσμα της ανοχής βίας και χάους στη δημόσια ζωή—μια ωρολογιακή βόμβα.
Αυτή η βόμβα έχει τώρα εκραγεί στο Orem της Γιούτα. Η δολοφονία του Τσάρλι Κέρκ, πρέπει να σηματοδοτήσει ένα σημείο καμπής για τον δυτικό κόσμο. Μπορούμε να ανακτήσουμε την πολιτική αρετή—που κάποτε ήταν τόσο ζωτικής σημασίας μέρος του δημοκρατικού ήθους σε όλη την Ευρώπη, τη Βόρεια Αμερική και ευρύτερα στο δυτικό κόσμο, χωρίς την οποία οι ελεύθερες κοινωνίες δεν μπορούν να αντέξουν—την πεποίθηση ότι οι πολίτες μπορούν να διαφωνούν, ακόμα και παθιασμένα, χωρίς να καταφεύγουν στη βία; Ή θα παραδοθούμε σε ένα εφιαλτικό τοπίο όπου φωνές εκτελούνται λόγω της άποψής τους, όπου η σφαίρα αντικαθιστά την ψήφο, όπου ο τρόμος αντικαθιστά τη συζήτηση;
Οι αρχιτέκτονες των δυτικών δημοκρατιών κατανοούσαν αυτόν τον κίνδυνο. Κατασκεύασαν θεσμούς για να διοχετεύουν τις συγκρούσεις σε λόγο, συναναστροφή, αποκατάσταση, ψήφους και νόμους—όχι αιματοχυσία.
Όταν δολοφόνοι εκτελούν φωνές επειδή δεν μπορούν να αντέξουν τη διαφωνία, κάνουν περισσότερα από το να σιγάσουν άτομα—βεβηλώνουν την ίδια τη δημοκρατία, και αν δεν ελεγχθούν, θα την καταστρέψουν.
Η δολοφονία του Κερκ δεν είναι μια απομονωμένη πράξη. Ακολουθεί τις δύο απόπειρες δολοφονίας ενός πρώην και νυν πλέον Αμερικανού προέδρου. Ακολουθεί μια απόπειρα εμπρησμού στο σπίτι του Κυβερνήτη της Πενσυλβάνια και της οικογένειάς του ενώ κοιμόντουσαν. Ακολουθεί τη δολοφονία ενός νομοθέτη της Μινεσότα. Ακολουθεί τον πυροβολισμό σε παιχνίδι μπέιζμπολ του Ρεπουμπλικάνου βουλευτή Σκαλίς. Την αποτυχημένη επίθεση στο σπίτι του Δικαστή του Ανώτατου Δικαστηρίου, Κάβανο. Τις επιθέσεις σε αξιωματούχους της ICE που κάνουν τη δουλειά τους.
Αλλά αυτό το μοτίβο δεν περιορίζεται στην Αμερική. Στη Σλοβακία, ο Πρωθυπουργός, Ρόμπερτ Φίκο, επέζησε από απόπειρα δολοφονίας τον Μάιο του 2024, στοχοποιημένος για τις πολιτικές του. Στη Δανία, η Πρωθυπουργός Mette Frederiksen δέχθηκε γροθιά στο πρόσωπο σε δρόμο της Κοπεγχάγης τον Ιούνιο του 2024 εν μέσω αυξανόμενων πολιτικών εντάσεων. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, ο Βουλευτής David Amess μαχαιρώθηκε μέχρι θανάτου το 2021 από έναν ισλαμιστή εξτρεμιστή ενώ συναντούσε ψηφοφόρους. Ακόμα και στη Γερμανία, πολιτικοί έχουν δεχθεί ξυλοδαρμούς και μαχαιρώματα τα τελευταία χρόνια, καθώς η πόλωση τροφοδοτεί επιθέσεις σε δημόσια πρόσωπα.
Κάθε φορά, το ρεφρέν είναι το ίδιο: Αυτό δεν είναι αυτό που είμαστε. Αλλά η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που έχουν επευφημήσει, ακόμα και θαυμάσει, δολοφόνους και επιτιθέμενους—είτε απέτυχαν είτε πέτυχαν. Πολλοί στην αριστερά και το δήθεν προοδευτικό κίνημα, έχουν προτρέψει σε βία—αρκεί να κατευθύνεται σε συντηρητικές φωνές ή πολιτικούς εχθρούς.
Και στα κοινωνικά δίκτυα ο εξτρεμισμός ευδοκιμεί και διογκώνεται. Και όταν μετά από αυτή τη δηλητηριώδη ρητορική, ακολουθεί βία κάποιοι προσποιούνται έκπληξη.
Η πολιτική βία είναι τώρα ένα επαναλαμβανόμενο γεγονός της ζωής σε όλο τον δυτικό κόσμο. Εάν δεν αποκηρυχθεί και δεν διωχθεί αποφασιστικά και αδιαμφισβήτητα, θα γίνει κανονικότητα.
Η επίδραση του Κερκ ήταν τεράστια και κομβική. Διακήρυττε ότι ο συντηρητισμός δεν ήταν το πεδίο μιας γηράσκουσας γενιάς αλλά μπορούσε να ριζώσει στις καρδιές μαθητών λυκείου, φοιτητών και νεαρών επαγγελματιών. Ο συντηρητισμός του δεν ήταν σκυθρωπός αλλά χαρούμενος. Δεν ήταν αντιδραστικός, αλλά δημιουργικός και προσανατολισμένος στο μέλλον. Επέμενε ότι οι ελευθερίες μας δεν ήταν λείψανο περγαμηνής αλλά το ζωντανό αίμα αυτοκυβερνώμενων λαών από τον Ατλαντικό μέχρι τον Ειρηνικό.
Τον κορόιδευαν, προσπαθούσαν να τον ακυρώσουν, επιδίωκαν να τον δαιμονοποιήσουν. Συνέχιζε απτόητος και η εμβέλειά του διευρυνόταν, η επίδρασή του εμβαθύνοταν, το μήνυμά του ενισχύονταν. Ήταν ένα ανερχόμενο αστέρι. Για αυτό το λόγο στοχοποιήθηκε και δολοφονήθηκε. Ας μην κοροϊδευόμαστε η δολοφονία του, αποτελεί πολιτική τρομοκρατία, πολιτική καταστολή, πολιτικό φόνο.
Το ερώτημα τώρα είναι αν ο θάνατος του, θα αποδειχθεί σημείο καμπής— όπως το όνομα της ιστορικής οργάνωσής του—ή μια προειδοποίηση που δεν εισακούστηκε. Πρέπει να απαντηθεί με περισσότερα από πένθος. Πρέπει να απαντηθεί με αποφασιστικότητα. Πρέπει να το πούμε ξεκάθαρα: Ο δυτικός κόσμος δεν θα ανεχθεί δολοφονίες. Η πολιτική βία δεν είναι συζήτηση. Κανένα παράπονο, καμία αιτία, κανένα δόγμα δεν δικαιολογεί τον φόνο ενός πολίτη για την έκφραση της γνώμης του. Αν αποτύχουμε να μιλήσουμε θαρραλέα—αν επιτρέψουμε αμφιταλαντεύσεις ή δικαιολογίες—η ίδια η δημοκρατία κινδυνεύει.
Ο Τσάρλι Κερκ, μόνο ακροδεξιός, όπως κάποιοι ανόητοι και αμόρφωτοι, τον αποκαλούν, δεν ήταν. Χαμογελούσε στη δυσκολία. Αντλούσε δύναμη περπατώντας σε πανεπιστημιουπόλεις εχθρικές προς συντηρητικές ιδέες. Η καρδιά του ήταν σταθερή, και ακολούθησε τις αρχές του μέχρι το τέλος. Ο θάνατός του είναι μια πληγή για τον δυτικό κόσμο. Η κληρονομιά του είναι μια κλήση αφύπνισης για όλους μας.
Η δοκιμασία μπροστά μας είναι απλή: θα ανταποκριθούμε; Όλοι μας έχουμε καθήκον, να υπερασπιστούμε τον πολιτικό διάλογο—το προπύργιο της δημοκρατίας. Να τιμήσουμε τον Τσάρλι Κέρκ, αρνούμενοι να παραδοθούμε στον φόβο, συνεχίζοντας τις συζητήσεις που υπερασπίστηκε, να θυμόμαστε ότι στη Δύση, η απάντηση στον λόγο είναι περισσότερος λόγος—όχι δολοφονικές σφαίρες σε μια πανεπιστημιούπολη, σε μια πλατεία ή μια εκλογική συγκέντρωση. Γιατί αν αποτύχουμε, τότε όχι μόνο ο Τσάρλι Κερκ, αλλά ο ίδιος ο δυτικός κόσμος, θα τραυματιστεί θανάσιμα.
*Ο Δημήτρης Γ. Απόκης, είναι Διεθνολόγος, με ειδίκευση στην Αμερικανική Εξωτερική Πολιτική, Γεωπολιτική και Διεθνή Οικονομία. Απόφοιτος των πανεπιστημίων The American University, School of International Service, και The Johns Hopkins University, The Paul H. Nitze, School of Advanced International Studies της Ουάσιγκτον. Είναι μέλος του The International Institute for Strategic Studies, του Λονδίνου. Ως Δημοσιογράφος, υπήρξε επί σειρά ετών διαπιστευμένος ανταποκριτής στο Λευκό Οίκο, στο Στέητ Ντιπάρτμεντ και στο Αμερικανικό Πεντάγωνο.
** Η ανάλυση και τα σχόλια εκφράζουν αποκλειστικά τις απόψεις του συγγραφέα
