Καταιγιστικός είναι ο ρυθμός των αναλύσεων και των πληροφοριών, γύρω από την απόφαση του Προέδρου, Ντόναλντ Τραμπ, να συμμετάσχει ή όχι η Αμερική, στον πόλεμο μεταξύ του Ισραήλ και του Ιράν. Στο εσωτερικό της Αμερικής, οι Δημοκρατικοί θυμήθηκαν ξαφνικά ότι είναι εναντίον των στρατιωτικών επεμβάσεων, ενώ στις τάξεις του κινήματος M.A.G.A., έχει ξεσπάσει εμφύλιος, με προβεβλημένα πρόσωπα του κινήματος να εγκαλούν τον Πρόεδρο να τηρήσει τις προεκλογικές του δεσμεύσεις για μη εμπλοκή σε πολέμους. Εκείνο που κάποιοι μέσα και έξω από την Αμερική δεν καταλαβαίνουν είναι ότι ο Τραμπ, ποτέ δεν είπε ότι είναι ούτε απομονωτιστής, ούτε είναι πολεμοχαρής που πετάει βόμβες για πλάκα. Απλά είναι πραγματικά America First, και κοιτά ρεαλιστικά και ψυχρά, τι συμφέρει την Αμερική, πώς θα βγει κερδισμένη χωρίς κόστος σε χρήμα και αίμα.
Του Δημήτρη Γ. Απόκη*
Ο Τραμπ έχει θέσει στο περιθώριο τους νεοσυντηρητικούς, αυτούς που έστελναν Αμερικανικά στρατεύματα να πεθάνουν στη Μέση Ανατολή για να οικοδομήσουν χώρες και καθεστώτα καθ’ εικόνα και κατ’ ομοίωση της Αμερικής. Τρισεκατομμύρια δολάρια για πολέμους χωρίς νόημα, την ώρα που η Αμερική βυθίζονταν σε μια αυξανόμενη φθορά.
Ταυτόχρονα, κάποιοι ξεχνούν ότι στην πρώτη θητεία του, βομβάρδισε το ISIS, έβαλε στη θέση του τον Κιμ της Βόρειας Κορέας, είπε στον Πούτιν να μην κάνει το λάθος να εισβάλει στην Ουκρανία, εκτέλεσε τον Σουλεϊμανί και τον Μπαγκντάντι, και κατάφερε σημαντικά πλήγματα εναντίον των Ρώσων μισθοφόρων στη Συρία. Μόνο απομονωτισμός, δεν λέγεται αυτό.
Πολλοί τον κατηγορούν και ειδικά στην Ευρώπη, ότι ανέχεται και στηρίζει τον Πούτιν. Και αυτό κόντρα στα γεγονότα που αποδεικνύουν ότι ήταν πιο σκληρός με τη Ρωσία από τον Ομπάμα και τον Μπάιντεν. Εκείνο που δεν καταλαβαίνουν, αλλά ο Τραμπ έχει μάθει καλά στη διάρκεια της πορείας του ως επιχειρηματίας είναι ότι δεν βρίζεις τον αντίπαλο που ίσως σου φανεί χρήσιμος σε μια συμφωνία. Ο Τραμπ, θέλει να σταματήσει το μακελειό στην Ουκρανία, να σώσει ό,τι μπορεί από την ανεξαρτησία της, να κρατήσει τη Ρωσία μακριά και να σπάσει τη συμμαχία της με την Κίνα.
Με το Ιράν, η γραμμή του είναι ίδια: «America First». Θέλει το Ισραήλ να ξεμπερδεύει με την πυρηνική απειλή της Τεχεράνης, γιατί συμφέρει και τις ΗΠΑ. Θα βοηθήσει με όπλα, διπλωματία και ότι χρειάζεται. Αν το Ισραήλ δεν τα καταφέρει, θα μπει στο παιχνίδι, αλλά μόνο αν βεβαιωθεί ότι αξίζει τον κόπο. Μιλάει με τους Ιρανούς, δεν τους βρίζει, δείχνει ότι προτιμά τη συζήτηση από τις βόμβες, αλλά αν χρειαστεί, θα χτυπήσει.
Ο Τραμπ μιλάει δημόσια, ρίχνε ιδέες, εκτοξεύει απειλές, βάζει προθεσμίες, και δεν λειτουργεί ούτε σαν διπλωμάτης του ΟΗΕ, ούτε σαν γεράκι του Ψυχρού Πολέμου. Μπερδεύει τους φίλους, αλλά τρελαίνει τους εχθρούς. Και σαν αποτέλεσμα, η Μέση Ανατολή βλέπει φως μετά από δεκαετίες, και οι σύμμαχοι, αρχίσουν να καταλαβαίνουν και ας μη το λένε, ότι με τον Τραμπ η Δύση είναι πιο ασφαλής.
*Ο Δημήτρης Γ. Απόκης, είναι Διεθνολόγος, με ειδίκευση στην Αμερικανική Εξωτερική Πολιτική, Γεωπολιτική και Διεθνή Οικονομία. Απόφοιτος των πανεπιστημίων The American University, School of International Service, και The Johns Hopkins University, The Paul H. Nitze, School of Advanced International Studies της Ουάσιγκτον. Είναι μέλος του The International Institute for Strategic Studies, του Λονδίνου. Ως Δημοσιογράφος, υπήρξε επί σειρά ετών διαπιστευμένος ανταποκριτής στο Λευκό Οίκο, στο Στέητ Ντιπάρτμεντ και στο Αμερικανικό Πεντάγωνο.
** Η ανάλυση και τα σχόλια εκφράζουν αποκλειστικά τις απόψεις του συγγραφέα
