Έχει αποδειχθεί ιστορικά ότι κάθε μεγάλος σκοπός ξεκινά ως κίνημα, γίνεται επιχείρηση και τελικά εκφυλίζεται. Αυτή η πορεία διαφθοράς είναι πανταχού παρούσα στην ιστορία, αλλά χαρακτήρισε ιδιαίτερα την περίοδο μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Επιταχύνθηκε στη σύγχρονη εποχή, την περίοδο μετά τον Ψυχρό Πόλεμο, και σήμερα έχει πλέον φτάσει σε επικίνδυνα για τη δημοκρατία και το δυτικό πολιτισμό επίπεδα. Βασικό όπλο σε αυτή την επικίνδυνη κατρακύλα το καρτέλ της διαφορετικότητας, της ισότητας και της ένταξης, γνωστό ως DEI.
Του Δημήτρη Γ. Απόκη*
Ιστορικά ένας από τους μεγάλους δημοκρατικούς σκοπούς ήταν το Κίνημα Πολιτικών Δικαιωμάτων που ξεκίνησε το 1954. Οι άνθρωποι που αγωνίστηκαν για αυτό το κίνημα, προέβαλαν ένα αξιοπρεπές ηθικό και ιστορικό επιχείρημα κατά του διαχωρισμού, το οποίο προερχόταν από τη χριστιανική ηθική και ειδικά στην Αμερική, βασίστηκε στον Πρόλογο της Διακήρυξης της Ανεξαρτησίας, όπου τα αποτελέσματα ήταν ο κοσμοϊστορικός νόμος περί πολιτικών δικαιωμάτων του 1964 και ο νόμος περί δικαιωμάτων ψήφου του 1965.
Δυστυχώς, πολύ σύντομα αυτός ο ευγενής σκοπός, εξελίχθηκε σε επιχείρηση και στη συνέχεια να εκφυλίστηκε σε προϊόν εκμετάλλευσης, της κυβερνητικής πολιτικής που εισάγει διακρίσεις, όπως η θετική δράση, όλες βασισμένες σε ένα κατασκευασμένο επιτακτικό κρατικό συμφέρον που ονομάζεται ποικιλομορφία.
Το Κίνημα Πολιτικών Δικαιωμάτων, στη συνέχεια έγινε πλήρως ελεγχόμενη θυγατρική του Δημοκρατικού Κόμματος στην Αμερική, δήθεν προοδευτικών κομμάτων στο δυτικό κόσμο, και κυβερνητικών υπηρεσιών που υποστηρίζονται από νομικά πλαίσια και επιβάλλονται από ορδές γραφειοκρατών. Σύμβουλοι, δικηγόροι, διοικητικοί υπάλληλοι, εκπαιδευτικοί και εκπαιδευτές της διαφορετικότητας διόγκωσαν την πολιτική εξουσία και αναδιένειμαν τα χρήματα των φορολογουμένων.
Το σημερινό καρτέλ DEI έχει επεκτείνει την εμβέλεια και τη δύναμη του, σε εταιρίες και Διοικητικά Συμβούλια, μεγεθύνοντας τη διαφθορά.
Αυτή η διαφθορά της συνταγματικής τάξης και των θεμελιωδών αρχών της δημοκρατίας, οι επιθέσεις στην ακεραιότητα των δικαιωμάτων στην ελευθερία του λόγου και της θρησκείας, η εγγύηση για δίκαιη διαδικασία, η ίση προστασία των νόμων, και η λογοδοσία της εξουσίας στον λαό, είναι μια τρομερή απειλή για την ελευθερία και την πολιτική ισότητα. Γιατί μια τέτοια υποτίμηση υποβάλλει αδυσώπητα τη δημοκρατία σε ρυθμιστική τυραννία.
Εξίσου επικίνδυνη είναι η διαφθορά της επιστήμης και των διανοουμένων, προκειμένου να προωθήσουν πολιτικούς στόχους προωθώντας τους ως εκφράσεις της επιστήμης. Το είδαμε να συμβαίνει σε πραγματικό χρόνο κατά τη διάρκεια της πανδημίας Covid, όταν επιβλήθηκαν και επιβλήθηκαν πολιτικοποιημένα μέτρα μετριασμού, όπως εντολές μάσκας, αυθαίρετες υπαγορεύσεις κοινωνικής απόστασης και αναγκαστικό κλείσιμο σχολείων, εκκλησιών και επιχειρήσεων και οι επιστήμονες που αμφισβήτησαν αυτές τις εντολές δέχθηκαν επίθεση, δυσφημίστηκαν και λογοκρίθηκαν.
Εν τω μεταξύ, οι φαρμακευτικοί κολοσσοί και οι μετριότητες στη γραφειοκρατία των κυβερνητικών υπηρεσιών θησαύρισαν. Το κόστος αυτών των πολιτικών ήταν περισσότεροι θάνατοι από ότι προκάλεσε ο ιός και μακροπρόθεσμη ζημιά στην εκπαίδευση και την κοινωνική ανάπτυξη των παιδιών. Και κανείς δεν έχει λογοδοτήσει.
Σήμερα, έχουμε και το κίνημα των τρανσέξουαλ που βασίζεται στον αντιεπιστημονικό ισχυρισμό ότι η ταυτότητα φύλου είναι συνάρτηση ψυχολογικών αντιλήψεων και τραύματος, παρά βιολογίας. Ακόμη χειρότερα, οι επαγγελματίες του ιατρικού τομέα, οι οποίοι υποθέτουμε ότι είναι εκπαιδευμένοι στην ιατρική επιστήμη, έχουν εγκρίνει επιβλαβείς θεραπείες όπως η διασταυρούμενη ορμονοθεραπεία, οι αποκλειστές της εφηβείας και οι φρικιαστικές μη αναστρέψιμες χειρουργικές επεμβάσεις.
Σε αυτό το ανατριχιαστικά εγκληματικό μίγμα, έρχονται να προστεθούν και οι πολιτικοί κερδοσκόποι. Τρανς ακτιβιστές που σφετερίζονται τα προγράμματα σπουδών και τις βιβλιοθήκες εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, διοργανώνουν παραστάσεις drag queen και εργάζονται για να σφετεριστούν την εξουσία των γονέων.
Η υποβαθμισμένη επιστήμη, τα πολιτικοποιημένα μέσα μαζικής ενημέρωσης και οι μεγάλες κυβερνητικές ρυθμιστικές υπηρεσίες συνεργάζονται για να ενδυναμώσουν αυτή την προσοδοφόρα επικίνδυνη απάτη, καθώς μεγάλες κυβερνητικές υπηρεσίες, παρεμβαίνουν στα εκπαιδευτικά συστήματα και αποδυναμώνουν την εξουσία των οικογενειών.
Και βέβαια έχουμε και την οικονομικά καταστροφική κλιματική αλλαγή, τον ευφημισμό για την ανθρωπογενή, καταστροφική υπερθέρμανση του πλανήτη. Υποστηρίζεται, ότι οι επικίνδυνες αυξήσεις του ατμοσφαιρικού CO2 προκαλούνται από ανθρωπογενείς εκπομπές από την καύση ορυκτών καυσίμων και ότι τέτοιες εκπομπές φτάνουν σε επίπεδα που θα κάνουν τον πλανήτη αβίωτο και θα καταστρέψουν τον πολιτισμό, παρά τις δεκαετίες έρευνας που έχουν εκθέσει αυτόν τον ισχυρισμό ως μια αναπόδεικτη υπόθεση, η οποία έχει αμφισβητηθεί από πραγματικούς επιστήμονες.
Για παράδειγμα, το 1998, 31.000 επιστήμονες, υπέγραψαν την ακόλουθη δήλωση:
“Δεν υπάρχουν πειστικά επιστημονικά στοιχεία ότι η ανθρώπινη απελευθέρωση διοξειδίου του άνθρακα, μεθανίου ή άλλων αερίων του θερμοκηπίου προκαλεί ή θα προκαλέσει, στο άμεσο μέλλον, καταστροφική θέρμανση της ατμόσφαιρας της γης και διαταραχή του κλίματος της γης. Επιπλέον, υπάρχουν σημαντικές ενδείξεις ότι η αύξηση του ατμοσφαιρικού διοξειδίου του άνθρακα παράγει πολλές ευεργετικές επιδράσεις στο φυσικό φυτικό και ζωικό περιβάλλον της Γης”. Από τότε μέχρι σήμερα, δεκάδες βιβλία, με πιο πρόσφατο το “Κλίμα και Ενέργεια: Η Υπόθεση του Ρεαλισμού”, έχουν αναλύσει σε βάθος τα στοιχεία για αυτό το συμπέρασμα.
Ωστόσο, προστατευμένη από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και προωθούμενη από παρεμβατικές κυβερνήσεις σε όλα τα επίπεδα, η κλιματική αλλαγή, επιβάλλεται ως καθιερωμένη επιστήμη και παρέχει την εξουσία για μαζικές αλλαγές στην οικονομία, πιο ολέθρια τις προσπάθειες για την απαλλαγή των πηγών ενέργειας από τον άνθρακα και την αντικατάσταση φθηνών, άφθονων ορυκτών καυσίμων με ανανεώσιμη ηλεκτρική ενέργεια όπως η ηλιακή και η αιολική, όλα χρηματοδοτούμενα από κρατικές επιδοτήσεις και επιχορηγήσεις.
Αυτή η ώθηση για την εξάλειψη σε λίγες δεκαετίες των οχημάτων εσωτερικής καύσης, συμπεριλαμβανομένων των υβριδικών, και την αντικατάστασή τους με πλήρως ηλεκτρικά αυτοκίνητα και φορτηγά, διαταράσσει ήδη την οικονομία. Για παράδειγμα, οι τιμές της ηλεκτρικής ενέργειας από τότε που άρχισαν να εφαρμόζονται πολιτικές για την απαλλαγή από τον άνθρακα και η πράσινη νέα συμφωνία, οι τιμές της ηλεκτρικής ενέργειας έχουν αυξηθεί.
Και μην ξεχνάμε ότι πέρα από τη Δύση, χώρες όπως η Κίνα και η Ινδία, οι πρώτοι και τρίτοι μεγαλύτεροι ρυπαντές στον κόσμο, συνεχίζουν να χρησιμοποιούν βρώμικο άνθρακα για την παραγωγή ενέργειας και δεν έχουν καμία πρόθεση να ακολουθήσουν τη Δύση στη διάπραξη ενεργειακής αυτοκτονίας.
Ο λογαριασμός αυτής της καταστροφικής απάτης, που δημιουργήθηκε από ασύδοτους επιστήμονες, ασύδοτους υπαλλήλους κυβερνητικών υπηρεσιών και ιδεολογικά καθοδηγούμενα μέσα ενημέρωσης και πολιτικούς, θα πληρωθεί από εμάς τους απλούς πολίτες, οι οποίοι οδεύουμε προς τη δημοσιονομική καταστροφή και τη μετατροπή της συνταγματικά ισορροπημένης και ελεγχόμενης δημοκρατίας και διακυβέρνησης, των αναφαίρετων δικαιωμάτων και της προσωπικής ελευθερίας, σε μια τεχνοκρατική τυραννία των παγκοσμιοποιημένων ελίτ.
* Ο Δημήτρης Γ. Απόκης, είναι Διεθνολόγος, με ειδίκευση στην Αμερικανική Εξωτερική Πολιτική, Γεωπολιτική και Διεθνή Οικονομία. Απόφοιτος των πανεπιστημίων The American University, School of International Service, και The Johns Hopkins University, The Paul H. Nitze, School of Advanced International Studies της Ουάσιγκτον. Είναι μέλος του The International Institute for Strategic Studies, του Λονδίνου. Ως Δημοσιογράφος, υπήρξε επί σειρά ετών διαπιστευμένος ανταποκριτής στο Λευκό Οίκο, στο Στέητ Ντιπάρτμεντ και στο Αμερικανικό Πεντάγωνο.
