Έκθεση για τους πρωτοπόρους κινηματογραφιστές Γιάννη και Μίλτο Μανάκια εγκαινιάστηκε στις 15 Φεβρουαρίου στο Μουσείο Μακεδονικού Αγώνα, στη Θεσσαλονίκη.
Πρόκειται για μία έκθεση φωτογραφιών από το προσωπικό αρχείο του Λεωνίδα Μανάκη (γιου του Μίλτου Μανάκια), που δόθηκε στο Ίδρυμα Μουσείου Μακεδονικού Αγώνα και της Νεότερης Ιστορίας της Μακεδονίας (ΙΜΜΑ) από τον πρέσβη επί τιμή Αλέξανδρο Μαλλιά.
Οι φωτογραφίες αυτές μου παραδόθηκαν τον Οκτώβριο του 1998 από τον Λεωνίδα Μανάκη, γιο του Μίλτου. Με απόλυτη μυστικότητα, με επίσημο έγγραφο που ο ίδιος υπογράφει μέσα σε κοινό χαρτόκουτο το οποίο άφησα επίσης στο Μουσείο. Σήμερα εκπληρώνω ένα χρέος μου προς την Πατρίδα μας. Επίσης, την δέσμευση μου προς τον Λεωνίδα Μανάκη αστυνομικό διευθυντή (τότε) στο Κουμάνοβο να κρατήσω το μυστικό μέχρι το τέλος της ζωής του, ανέφερε μεταξύ άλλων ο κ. Μαλλίας
Αναλυτικά ο χαιρετισμός του κ. Αλέξανδρου Π. Μαλλιά, πρέσβη επί τιμή:
“Τον Ιούνιο του 2022 στον ίδιο χώρο έγινε η παράδοση του αρχείου μου. Μέσα σε επτά μήνες το Ίδρυμα του Μουσείου Μακεδονικού Αγώνα απέδειξε ότι μπορεί, γνωρίζει και θέλει. Συνδέει την προσήλωση στην πάντοτε επίκαιρη αποστολή του και τον σεβασμό στις υποθήκες των ιδρυτών του με τις επιστημονικές μεθόδους και σύγχρονες αντιλήψεις των συνεργατών του.
Αξιότιμε κύριε Πρόεδρε του Ιδρύματος του Μουσείου Μακεδονικού Αγώνα, φίλε κύριε Βασίλη Γούναρη, σας είμαι ευγνώμων. Σεις και οι συνεργάτες σας – μνημονεύω ενδεικτικά την κυρία Σταυρούλα Μαυρογένη και την κυρία Φανή Τσατσάϊα – κατορθώσατε μέσα σε 200 μέρες να ταξινομήσετε το ογκώδες αρχείο μου και να στήσετε την σημερινή Έκθεση. Να λοιπόν ο λόγος για τον οποίον επέλεξα το Μ.Μ.Α. για την δωρεά των φωτογραφιών των Αδελφών Μανάκια.
Οι φωτογραφίες αυτές μου παραδόθηκαν τον Οκτώβριο του 1998 από τον Λεωνίδα Μανάκη, γιο του Μίλτου. Με απόλυτη μυστικότητα, με επίσημο έγγραφο που ο ίδιος υπογράφει μέσα σε κοινό χαρτόκουτο το οποίο άφησα επίσης στο Μουσείο. Σήμερα εκπληρώνω ένα χρέος μου προς την Πατρίδα μας. Επίσης, την δέσμευση μου προς τον Λεωνίδα Μανάκη αστυνομικό διευθυντή (τότε) στο Κουμάνοβο να κρατήσω το μυστικό μέχρι το τέλος της ζωής του. Διαβάζω το έγγραφο:
“Σκόπια, 10 Οκτωβρίου 1998.
Προς τον πρέσβη κύριο Αλέξανδρο Μαλλιά, Γραφείο Συνδέσμου της Ελλάδος στα Σκόπια.
Κύριε πρέσβη,
Παρακαλώ δεχθείτε τις φωτογραφίες του πατέρα μου οι οποίες προέρχονται από την προσωπική μου συλλογή.Ο πατέρας μου Μιλτιάδης Μανάκη αισθανόταν και δήλωνε Έλληνας και για τον λόγο αυτό προσφέρω τις φωτογραφίες για την έκδοση σχετικού άλμπουμ αφιερωμένου σ’ αυτόν. Με τιμή Λεωνίδας Μανάκη».
Επιτρέψτε μου με αίσθημα σεβασμού στην μνήμη των Αδελφών Μανάκια και του ιδίου του Λεωνίδα γιου του Μίλτου, να μην τηρήσω κατά γράμμα την ευχή του. Η σημερινή έκθεση που έχετε την χαρά αλλά και την ξεχωριστή τιμή απέναντι στην ιστορία μας να εγκαινιάσετε αξιότιμε κύριε Υπουργέ, αφορά τόσο στο έργο του Μίλτου Μανάκια όσο και την πολύτιμη προσφορά-δωρεά του γιου του Λεωνίδα.
Τιμούμε σήμερα τα θρυλικά Μανάκια στην Ελλάδα, την δική τους πατρίδα. Οι φωτογραφίες τους δίκαια βρίσκουν την δική τους στέγη, το πραγματικό τους νόημα στον γεμάτο ιστορία χώρο αυτό, στο λεγόμενο «Κέντρο», που έδρασε ο Πρόξενος Λάμπρος Κορομηλάς. Ας έλθουν να επισκεφθούν την Έκθεση αυτή και εκείνοι που έστησαν κατά την συνήθεια τους μύθους για να καπηλευθούν την ιστορία, την πολιτιστική κληρονομιά και τους ίδιους τους αδελφούς Μανάκια Στην χώρα που γεννήθηκαν. Όπως τους πρέπει και όπως τους αρμόζει.
Σήμερα δίνετε την δυνατότητα σε ένα απόμαχο διπλωμάτη, την δυνατότητα να υπηρετήσει πάλι την πατρίδα του με την εκπλήρωση αυτής της σημαντικής αποστολής.
Σας είμαι ευγνώμων.”
