Οι εξελίξεις και τα γεγονότα των τελευταίων χρόνων, και ειδικά τα γεγονότα που βιώνουμε τον τελευταίο χρόνο λόγω της Πανδημίας, έχουν προκαλέσει σεισμικές αλλαγές στην κοινωνική μας ζωή, αλλά και στην προσωπική ζωή κάθε ανθρώπου. Σαν αποτέλεσμα τίθενται πλέον επιτακτικά μια σειρά καίρια ερωτήματα.
Τι είδους άνθρωποι θέλουμε να είμαστε τελικά, μπορούμε να αλλάξουμε; Είμαστε διατεθειμένοι να ξεβολευτούμε; Και πάνω από όλα, μπορούμε να μπούμε στην θέση κάποιου άλλου που δεν είναι τόσο τυχερός όσο εμείς, που τα δεδομένα στην δική του ζωή εξαρτώνται από πολλούς παράγοντες, αλλά και από την θεά τύχη, την ευαισθητοποίηση της κοινωνίας και τις ενέργειες της πολιτείας;
Γράφει η Φωτεινή Ανέστη*
Καθημερινά βιώνουμε αλλαγές σε όλα τα επίπεδα της προσωπικής, επαγγελματικής, και κοινωνικής μας ζωής, οι οποίες τις περισσότερες φορές δεν μπορούν ούτε να μεταφραστούν ούτε να δικαιολογηθούν, αλλά ούτε να εξηγηθούν από επιστημονικής άποψης.
Μέσα από όλη αυτή την κοσμογονική αλλαγή πραγμάτων βιώνουμε έναν καθημερινό πόλεμο που ο κάθε ένας από εμάς τον αντιμετωπίζει με διαφορετική προσέγγιση. Οι άμυνες ποικίλουν το ίδιο και οι αντιδράσεις, που βγαίνουν στην επιφάνεια, όπως ξεχασμένα ή μάλλον θαμμένα συναισθήματα και προσόντα.
Την ίδια στιγμή όμως πέρα από την ψηφιακή εποχή-ζωή, την καλά κρυμμένη και καλοστημένη ιδανική ψευδαίσθηση υπάρχει η αναλογική ζωή, αυτή η χωρίς επεξεργασία και φίλτρα που την βλέπεις να διαδραματίζεται ζωντανά μπροστά στα μάτια σου, και τις περισσότερες φορές κοιτάς αποχαυνωμένος χωρίς να αντιδράς, χωρίς να σε τσιγκλάει αυτό το καλά ψηφιοποιημένο ένστικτό σου.
Όλα τα παραπάνω με έκαναν «μάρτυρα» στις ολιγοήμερες διακοπές μου όπου ο Σπύρος και η Στέλλα απλόχερα χωρίς κόμπλεξ ρατσισμό, αλλά με πολύ αγάπη και ενίσχυσαν το ανθρώπινο ένστικτό μου.
Μπορεί μέχρι πρότινος να πίστευα ότι μεγαλώνοντας σε μια οικογένεια με κωφούς γονείς τα είχα «δει» όλα. Παρόλα αυτά ανακάλυψα ότι στην πραγματικότητα δεν είχα δει τίποτα.
Δεν είχα δει πόση δύναμη, μυϊκή, χρειάζεται για να σπρώξεις το καροτσάκι του 19χρονου γιού σου Σπύρου στην παραλία για να το φτάσεις κοντά στην θάλασσα, προκειμένου να ξεκινήσει η διαδικασία που λέγεται μπάνιο στην θάλασσα. Δεν είχα δει πόση δύναμη, μυϊκή, χρειάζεται για να σπρώξεις, ανεβάσεις, κατεβάσεις από πεζοδρόμια, κράσπεδα, ανηφόρες, κατηφόρες προκειμένου να πας σε ένα εστιατόριο ή καφέ μαζί με τον γιο σου. Δεν είχα δει πόση δύναμη, μυϊκή, χρειάζεται να τον σηκώσεις σωστά από το καροτσάκι για να μην τον τραυματίσεις ή να μην τραυματιστείς εσύ.
Δεν είχα δει πόση δύναμη, ψυχής, απαιτείται να έχεις, η οποία πηγάζει και ανατροφοδοτείται από την αλληλεπίδραση δύο ανθρώπων που έχουν αγάπη ο ένας για τον άλλον, αμοιβαίο σεβασμό, περηφάνια, αλλά και ευγνωμοσύνη για την ζωή. Πόσο μάλλον όταν παίρνεις δύναμη από τον Σπύρο και αγάπη από την Στέλλα.
Δεν θα πω για τις αντιδράσεις των συν ανθρώπων μας, αυτό το αφήνω στην διακριτική σκέψη του καθενός, διότι πραγματικά δεν είναι λίγες οι φορές που εξοργίζει.
Όλη αυτή η εμπειρία, και όλα αυτά τα δραματικά γεγονότα που ζούμε τελευταία, καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι, χρειάζεται, επειγόντως, ένας ανθρώπινος επανασυντονισμός προκειμένου να επαναφέρουμε τα επίγεια αναλογικά συναισθήματα στην επιφάνεια και στις ανθρώπινες σχέσεις.
Έτσι ίσως βοηθήσουμε με τις σωστές αντιδράσεις στο «σπρώξιμο» ενός αναπηρικού αμαξιδίου, ίσως προλάβουμε να σώσουμε ένα κορίτσι από έναν επίδοξο βιαστή, ίσως προλάβουμε να σώσουμε την καθημερινή ζωή μας και τον κοινωνικό ιστό από την ολοκληρωτική ισοπέδωση της ψηφιακής εποχής, η οποία τείνει αντί να βοηθά και να ενισχύει τον άνθρωπο, να το κάνει να πάψει να είναι άνθρωπος και να κινδυνεύει να τον καταστρέψει, ψυχολογικά και βιολογικά, αλλά και σε επίπεδο συμπεριφοράς, της συμπεριφοράς που ξεχωρίζει διαχρονικά το άνθρωπο, από τα άλλα όντα του πλανήτη.
Μόνο με αυτό τον τρόπο, θα μπορέσουμε να απαντήσουμε στα καίρια ερωτήματα που με επιτακτικό τρόπο έχουν γεννήσει οι κοσμογονικές εξελίξεις και τα σεισμικά γεγονότα της εποχής μας. Διότι χωρίς έναν ανθρώπινο επανασυντονισμό, είναι αμφίβολο εάν όχι στο απώτερο, αλλά στο άμεσο μέλλον, θα υπάρχουμε ως άνθρωποι.
*Η Φωτεινή Ανέστη, είναι Διερμηνέας Νοηματικής Γλώσσας και Δημοσιογράφος.
