Δύο όροι που δεν πάνε μαζί, δυστυχώς όμως συνυπάρχουν τα τελευταία χρόνια στην ελληνική πραγματικότητα. Πληθώρα κυρίως μικρομεσαίων επιχειρηματιών, που προσπαθούν κάθε μέρα να επιβιώσουν μέσα στο χάος της εγκληματικότητας που επικρατεί στην Αθήνα και όχι μόνο. Από τη μία οι θρασύτατες ληστείες και πάσης φύσεως καταστροφές και από την άλλη οι επιχειρήσεις να προσπαθούν να μαζέψουν τα ασυμμάζευτα.
Γράφει η Αλίκη Τσίκα
Περιττό να πούμε και να σχολιάσουμε βεβαίως και την πλήρη δαιμονοποίηση που υφίστανται όλοι οι επιχειρηματίες στο πλαίσιο του γενικότερου λαϊκισμού που επικράτησε τα προηγούμενα χρόνια. Τους λέμε κλέφτες, τους λέμε λωποδύτες, τους λέμε διεφθαρμένους πλούσιους, τους φορολογούμε ότι έχουν και δεν έχουν και μετά βγαίνουμε και φωνάζουμε ότι θέλουμε να προσελκύσουμε επενδύσεις και νέες επιχειρήσεις. Που γελάμε;
Και σαν να μην φτάνουν όλα τα παραπάνω, τους αφήνουμε και έρμαιο στα χέρια όλων των εγκληματιών που είτε σπάνε τα μαγαζιά στο όνομα της δήθεν επανάστασης και της λαϊκής διαδήλωσης, είτε μπουκάρουν και καταστρέφουν περιουσίες με το έτσι θέλω. Σπασμένα τζάμια και βιτρίνες, κλεμμένα εμπορεύματα που οι επιχειρηματίες έχουν προπληρώσει, ελπίζοντας να τα πουλήσουν, κλεμμένες ταμειακές μηχανές που για να τις αντικαταστήσουμε μετά πρέπει να αντιμετωπίσουν και όλο το τέρας της ελληνικής γραφειοκρατίας, αλλά κατά τα άλλα οι κλέφτες και οι απατεώνες είναι οι επιχειρηματίες.
Σε μια χώρα που κυριολεκτικά αφέθηκε στην τύχη της τα προηγούμενα χρόνια και όποιον πάρει ο χάρος, άνθρωποι που όχι μόνο πασχίζουν για να κρατήσουν την όποια επιχειρηματικότητα ζωντανή, αλλά προσφέρουν και θέσεις εργασίας και οι οποίοι νιώθουν ότι κανείς δεν ασχολείται επί της ουσίας με την προστασία της περιουσίας και της ζωής τους. Τους απειλούν με όπλα, τους κλέβουν μέρα μεσημέρι, τρέμει η ψυχή τους πότε θα γίνει το «ατύχημα», αλλά το μόνο που μάθαμε είναι να δείχνουμε με το δάχτυλο όποιον δηλώνει επιχειρηματίας και να τον καταδικάζουμε a priori για όλα τα κακά της μοίρας μας.
Έχουμε αναρωτηθεί άραγε πως θα ήταν μία οικονομία χωρίς υγιής και κερδοφόρες επιχειρήσεις; Επιχειρήσεις που προσφέρουν θέσεις εργασίας, καινοτόμα προϊόντα και υπηρεσίες, είδη καθημερινής χρήσης κ.ο.κ. Επιχειρήσεις που συμβάλλουν στο ΑΕΠ, στην ανάπτυξη της οικονομία της χώρας μας. Ας μην ξεχνάμε ότι διαχρονικά η μόνη οικονομία που καταφέρνει να αναπτύσσεται διαρκώς, να ξεπερνάει τις οικονομικές υφέσεις και να καινοτομεί είναι η αμερικάνικη, που βασίζεται ως επί των πλείστων στην ελεύθερη επιχειρηματικότητα, την οποία και προστατεύει ως κόρη οφθαλμού.
Ας μην πάμε όμως τόσο μακριά. Μπορούμε απλώς να αναγνωρίσουμε ότι στη χώρα μας καταδικάσαμε μία κατηγορία επαγγελματιών, μόνο και μόνο για χάρη μίας λαϊκίστικης κουλτούρας, που ούτε καν γνωρίζουμε ή στηρίζουμε την ουσία της. Γιατί ακόμα και οι ισχυροί πολέμιοι της επιχειρηματικότητας, μια χαρά πάνε και ψωνίζουνε τα ρουχαλάκια τους και όλα τα απαραίτητα ή μη, και μια χαρά πάνε και «καταθέτουν» και στις πολυεθνικές είτε αυτές αφορούν αλυσίδες ταχυφαγείων ή καταστήματα με έπιπλα ή ρουχισμό.
Και αφού τους καταδικάσαμε, μετά είπαμε και «έλα μωρέ τι ανάγκη έχει αυτός, ας πληρώσει και μία σπασμένη τζαμαρία παραπάνω». Καλώς ή κακώς, είτε θέλουμε να το πιστέψουμε, είτε όχι, και αυτός έχει ανάγκη και επίσης έχει και κάθε δικαίωμα να προστατεύεται από το νόμο και από το κράτος στο οποίο μάλιστα πληρώνει και βαριά φορολογία. Αστυνομία λοιπόν και όλοι οι αρμόδιοι παράγοντες οφείλουν και πρέπει να πάρουν όλα τα απαραίτητα μέτρα, ώστε οι επιχειρήσεις να μην είναι οι αποδιοπομπαίοι τράγοι πολιτικών αφηγημάτων, αλλά αξιοπρεπείς επαγγελματίες και πολίτες, που θα νιώθουν ασφαλείς.
