Από την πρώτη στιγμή που ο Ντόναλντ Τράμπ κάθισε στην καρέκλα του Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών στο Λευκό Οίκο, οι ευρωπαϊκές ελίτ και οι κλώνοι τους στην Αμερική μαζί με το κατεστημένο εξωτερικής πολιτικής στην Ουάσιγκτον, έχασαν τον ύπνο τους και σε κάθε ευκαιρία που βρίσκουν δείχνουν την απέχθειά τους στον πρόσωπο του Αμερικανού Προέδρου και την προτίμησή τους, σε ένα σύστημα που έχει καταρρεύσει.
Του Δημήτρη Γ. Απόκη*
Την ίδια στιγμή η απέχθεια αυτή άρχισε να αποκτά σάρκα και οστά και να μετατρέπεται σε ανοικτό πόλεμο, με αντίπαλο δέος τη Γερμανία και τη γερμανική Ευρώπη, που αρέσκεται στο να ακούει στο παραπλανητικό όνομα, Ευρωπαϊκή Ένωση. Ο Πρόεδρος Τράμπ, με δεδομένο ότι έχει αποκτήσει την εμπειρία του στον σκληρό και αδυσώπητο χώρο των διεθνών πολυεθνικών, δεν άργησε να εντοπίσει τον πραγματικό αντίπαλο στην Ευρώπη, και σε κάθε ευκαιρία που δίνεται στρέφει τα πυρά τα δικά του και της κυβέρνησής του, εναντίον του Βερολίνου.
Κάθε χρόνο, εδώ και αρκετές δεκαετίες, οι ευρωπαϊκές και παγκόσμιες ελίτ συγκεντρώνονται στο Μόναχο της Γερμανίας, για το ετήσιο Munich Security Conference. Το συγκεκριμένο γεγονός είχε στο παρελθόν μεγάλη σημασία, διότι συγκεντρώνονταν στον ίδιο χώρο ηγεσίες από όλο τον κόσμο, συζητώντας και κλείνοντας συμφωνίες για σημαντικά προβλήματα που απασχολούσαν τον πλανήτη. Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια, έχει εξελιχθεί σε μια εκδήλωση όπου συγκεντρώνεται η αρνούμενη να αποδεχθεί την κατάρρευσή της, παγκόσμια ελίτ, για να πει τον πόνο της και να επιτεθεί στο, χωρίς επιστροφή, κίνημα αλλαγής, που έχει πυροδοτήσει η εκλογή του Ντόναλντ Τράμπ, στην Προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών.
Έχει μάλιστα γελοιοποιηθεί τόσο πολύ η όλη ιστορία, που στα πλαίσια των εργασιών του, δίνονται και βραβεία για την προώθηση της ειρήνης, της σταθερότητας και της ασφάλειας, για θέματα που όχι μόνο δεν αποτελούσαν απειλή για την ασφάλεια, τη σταθερότητα και την ειρήνη, αλλά δεν απαιτείται ούτε διμοιρία μονάδας υποστήριξης για την αντιμετώπισή τους. Και την ώρα που λαμβάνει χώρα αυτή η παρωδία, κάποιοι πρώην μωροφιλόδοξοι, Αμερικανοί αξιωματούχοι, λοιδορούν τον Αμερικανό Πρόεδρο, που, όπως λένε, αγκαλιάζει τον δικτάτορα της Βόρειας Κορέας, ενώ χαλάει τη σούπα της Καγκελαρίου της Γερμανίας, που οι πολιτικές της την τελευταία δεκαετία έχουν γονατίσει τις ευρωπαϊκές κοινωνίες.
Η φετινή Διάσκεψη Ασφάλειας του Μονάχου, είχε μεγάλο ενδιαφέρον για ένα και μοναδικό λόγο. Πολύ περισσότερο από την περυσινή χρονιά, έδειξε ξεκάθαρα το σκηνικό που διαμορφώνεται στις δυο πλευρές του Ατλαντικού, και την απόφαση της κυβέρνησης Τράμπ, να ξεκαθαρίσει μια και καλή τους λογαριασμού της με το τροχοπέδη της Δύσης στην Ευρώπη, που πολύ απλά ονομάζεται Γερμανία και παραρτήματα με πρώτο και καλύτερο αυτό των σημερινών Βρυξελλών. Η μάχη θα είναι σκληρή και από την έκβασή της θα κριθεί όχι μόνο το μέλλον της Ευρώπης, αλλά και το εάν αυτό που μέχρι σήμερα γνωρίζαμε όλοι ως Δύση θα αποτελέσει μια ρομαντική ανάμνηση και τη θέση του θα πάρει μια πολυεθνική ελίτ, η οποία δεν θα υπολογίζει έθνη, κράτη, λαούς, κοινωνίες και οποιαδήποτε παράδοση και αρχή επικρατούσε στη δυτική φιλελεύθερη δημοκρατία.
Ο Πρόεδρος Τράμπ, για δεύτερη συνεχή χρονιά, έστειλε στο Μόναχο, το μειλίχιο αλλά θανατηφόρο πιστόλι του, το οποίο ακούει στο όνομα, Αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, Μάϊκ Πένς. Ήρεμος, σοβαρός, αλλά όταν αποφασίζει να στοχεύσει και να πυροβολήσει τη βολή την αισθάνεσαι μέχρι το μεδούλι και ο πόνος είναι αβάστακτος. Απέναντι του, ποιος άλλος η παραπέουσα πολιτικά Μέρκελ, το “τέρας της στρατηγικής ανάλυσης”, με αιχμηρή ματιά στα τεκταινόμενα στη διεθνή σκακιέρα (ανέκδοτο περιωπής), υπεύθυνη για την εξωτερική πολιτική της ΕΕ, Φεντερίκα Μογκερίνι, και οι διάφοροι υπαλληλίσκοι, που σιτίζονται εδώ και δεκαετίες από τη διεφθαρμένη ελίτ σε παγκόσμια κλίμακα, και από το Βερολίνο στην Ευρώπη. Η κορυφαία, γελάνε και οι πέτρες, προσωπικότητα και ελπίδα της παγκοσμιοποίησης, Πρόεδρος της Γαλλίας, Εμμανουέλ Μακρόν, απουσίασε από το πανηγύρι.
Σε αυτή τη σύγκρουση η Αμερική, εμφανίστηκε με δύο πρόσωπα. Με τον Αντιπρόεδρο Πένς, ο οποίος όσο και να θέλουν κάποιοι να μην το παραδεχτούν εκφράζει μαζί με τον Πρόεδρο Τράμπ, την πλειοψηφία της αμερικανικής κοινής γνώμης. Και μια σειρά από πρώην αξιωματούχους με επικεφαλής των πρώην Αντιπρόεδρο στις κυβερνήσεις Ομπάμα, Τζό Μπάϊντεν, που εκπροσωπούν την ξεπερασμένη ελίτ στις δυο ακτές των ΗΠΑ, Ουάσιγκτον, Βοστώνη και Νέα Υόρκη, που δυστυχώς κάποιοι πιστεύουν ότι αυτή είναι η πραγματική Αμερική.
Ο Αντιπρόεδρος Πένς, ήταν απόλυτα σαφής απευθυνόμενος στη Γερμανική ΕΕ, μέσα από την κόντρα του με την Μέρκελ και την υπάλληλό της Μογκερίνι, ξεκαθαρίζοντας ότι οι Βρυξέλλες – Βερολίνο, πρέπει να σταματήσουν να υποσκάπτουν τις κυρώσεις των ΗΠΑ εναντίον του Ιράν, μέσω της δημιουργίας του Special Purpose Vehicle (SPV), που έχει ως στόχο την προστασία ευρωπαϊκών εταιριών που συνεργάζονται με το καθεστώς των Μουλάδων της Τεχεράνης. Η κυβέρνηση Τράμπ, αποχώρησε πρόσφατα από τη Διεθνή Συμφωνία με το Ιράν, για τα πυρηνικά, προκαλώντας την αντίδραση της ΕΕ, της Κίνας και της Ρωσίας.
Ο Αντιπρόεδρος Πένς, μιλώντας στην Πολωνία πριν φτάσει στο Μόναχο, αναφερόμενος στη δημιουργία του SPV, επεσήμανε ότι, “αποκαλούν αυτό το σχέδιο, όχημα ειδικού σκοπού. Το αποκαλούμε προσπάθεια να σπάσουν τις Αμερικανικές κυρώσεις εναντίον του δολοφονικού καθεστώτος του Ιράν» προσθέτοντας ότι πρόκειται για λάθος κίνηση που θα μεγαλώσει την απόσταση μεταξύ της Ουάσιγκτον και της ΕΕ. Φτάνοντας στο Μόναχο, στην ομιλία του κάλεσε την ΕΕ να σταματήσει να υποσκάπτει τις κυρώσεις των ΗΠΑ. Ο Αμερικανός Αντιπρόεδρος, κάλεσε επίσης την ΕΕ, να σταθεί δίπλα στην Αμερική όσο αφορά την ανοικτή υποστήριξή της προς τον ηγέτη της Αντιπολίτευσης στη Βενεζουέλα, Χουάν Γκουαϊδό. Προειδοποίησε, ότι η Ουάσιγκτον δεν θα σταθεί στη άκρη με αδράνεια όταν σύμμαχοι στο ΝΑΤΟ, αγοράζουν όπλα από αντιπάλους (βλέπε Τουρκία S-400 από τη Ρωσία). Αιχμηρός ήταν και στο θέμα της ενέργειας, σημειώνοντας ότι οι ΗΠΑ δίνουν συγχαρητήρια στις χώρες (Πολωνία, Βαλτικές χώρες, Ουκρανία) που τάχθηκαν εναντίον του Αγωγού Nord Stream 2, που θα μεταφέρει αέριο από τη Ρωσία στη Γερμανία, καλώντας όλες τις ευρωπαϊκές χώρες να κάνουν το ίδιο.
Στον αντίποδα η Μέρκελ, απάντησε ότι είναι σημαντικό για την Ευρώπη να διατηρήσει την κυριαρχία της στην ενεργειακή πολιτική, και να έχει διαφορετικές πηγές προμήθειας ενέργειας, υπερασπιζόμενη τον αγωγό και τις σχέσεις με τη Ρωσία. Η Μογκερίνι την ίδια στιγμή συνάντησε τον Υπουργό Εξωτερικών του Ιράν την Παρασκευή στα πλαίσια της Διάσκεψης του Μονάχου, και υπερασπιζόμενη τη συμφωνία με το Ιράν.
Η κυβέρνηση Τράμπ εξετάζει σοβαρά το ενδεχόμενο επιβολής δασμών στην εισαγωγή γερμανικών αυτοκινήτων στις ΗΠΑ (το Υπουργείο Εμπορίου ετοιμάζει έκθεση για το θέμα), με αποτέλεσμα η Μέρκελ να αναρωτηθεί εάν το γεγονός ότι το μεγαλύτερο εργοστάσιο κατασκευής BMW, που βρίσκεται στη Νότια Καρολίνα των ΗΠΑ, αποτελεί απειλή εθνικής ασφάλειας για τις ΗΠΑ. Βέβαια, εκείνο που δεν λέει είναι ότι και μόνο στην ιδέα επιβολής δασμών την λούζει κρύος ιδρώτας, εάν μάλιστα αναλογιστεί κανείς ότι μέσα στην εβδομάδα που πέρασε η Γερμανία απέφυγε στο παρά πέντε την τεχνητή ύφεση στην οικονομία της, με τα προβλήματα στην αυτοκινητοβιομηχανία να είναι ο κυριότερος λόγος.
Προς μεγάλη ικανοποίηση της Γερμανοκινούμενης ελίτ της Ευρώπης, η Αμερική είχε και μια δεύτερη παρουσία στο Μόναχο, την οποία εξέφρασε από το βήμα της Διάσκεψης ο πρώην Αντιπρόεδρος του Ομπάμα, Τζό Μπάϊντεν. Τον κ. Μπάϊντεν, παρουσίασε ο πρώην πρέσβης των ΗΠΑ στην Ελλάδα και μετέπειτα νούμερο τρία στην ιεραρχία του Στέητ Ντιπάρτμεντ, Νίκολας Μπέρνς. Ο κ. Μπέρνς από τον προθάλαμο της κυβέρνησης του πρώην Ρεπουμπλικάνου Προέδρου, Τζόρτζ Μπούς στις αρχές του 1990, έχει εξελιχθεί σε έναν από τους μεγαλύτερους και πλέον θορυβώδεις (τακτικός θαμώνας του CNN) επικριτές του Προέδρου Τράμπ. Καθόλου τυχαίο, αφού επιδιώκει μεγάλη θέση σε μια επερχόμενη διακυβέρνηση των Δημοκρατικών και οι περισσότεροι φίλοι του από την εποχή Προέδρου Μπούς το 1990, είναι εξέχοντα μέλη της ομάδας Νever Trump, στις τάξεις των Ρεπουμπλικάνων.
Παρουσιάζοντας τον Μπάϊντεν ο Μπέρνς, είπε με έπαρση ότι θα ήταν πολύ καλό εάν οι ΗΠΑ, είχαν έναν ηγέτη που “αντί να αγκαλιάζει τον Κίμ Ζόνγκ Ούν ή τον Βίκτορ Ορμπάν, θα αγκάλιαζε τη φίλη μας Άγκελα Μέρκελ”, και βέβαια καταχειροκροτήθηκε. Εκείνο βέβαια που δεν μας είπε ο κύριος Μπέρνς είναι εάν ο ίδιος και οι συνδαιτημόνες του επιθυμούν πυρηνική σύρραξη στη Χερσόνησο της Κορέας ή ακόμη και σύγκρουση ΗΠΑ – Ρωσίας, συντηρώντας τη γελοία έρευνα για σχέσεις και συνεργασία του Προέδρου Τράμπ με τη Μόσχα.
Έχει κουράσει ο κ. Μπέρνς και οι όμοιοι του, διότι όλοι πλέον έχουν καταλάβει ότι το σύστημα στου οποίου τη μισθοδοσία βρίσκονται συντηρείται και διαιωνίζει την ύπαρξή του μέσα από αιματηρές συγκρούσεις και διαρκή ένταση σε διεθνές επίπεδο. Απλά βρέθηκε ένας Τράμπ, που προσπαθεί να τους χαλάσει τη σούπα.
Ο κ. Μπάϊντεν μίλησε για μάχη που έχει να κάνει με την “ψυχή της Αμερικής”, αναφέροντας, με ευθεία βολή στον Πρόεδρο Τράμπ, ότι , “ηγεσία με απουσία των ανθρώπων που είναι μαζί σου, δεν είναι ηγεσία.” Γνωρίζοντας προσωπικά τον πρώην Αντιπρόεδρο, θα διαβεβαιώσω ότι είναι εξαιρετικός ρήτορας που προκαλεί έντονα συναισθήματα και πραγματικός φιλέλληνας, αλλά εάν ήμουν εκεί θα τον ρωτούσα να μου πει ποιος ήταν ο λόγος που ο Πρόεδρος του, ο πολύς Ομπάμα, υποστήριξε την τραγική Χίλαρι Κλίντον, για το χρίσμα των Δημοκρατικών και την Προεδρία το 2016, και όχι τον ίδιο, που για οκτώ ολόκληρα χρόνια, ήταν πιστός Αντιπρόεδρός του, στερώντας του, κατά πάσα πιθανότητα το Λευκό Οίκο. Η απάντηση θα ήταν δύσκολη, μάλλον αδύνατη.
Σίγουρα αυτό το δεύτερο πρόσωπο της Αμερικής, βοηθά το ευρισκόμενο σε προ του θανάτου βρόγχο παγκόσμιο σύστημα, γιαυτό άλλωστε δίνει ακόμη τη λυσσαλέα μάχη του για επιβίωση.
Το θέμα είναι, όλοι αυτοί οι τύποι που μας γεμίζουν κάθε ημέρα με βαρύγδουπες δηλώσεις και κινδυνολογία, επικροτώντας σύγκρουση και ένταση σε θέματα όπως τα πυρηνικά της Βόρειας Κορέας και οι σχέσεις με τη Ρωσία, αλλά και συντήρηση πολέμων, στη Συρία, το Ιράκ και το Αφγανιστάν, έχουν πραγματικά το συμφέρον των εθνών, των χωρών και των κοινωνιών, τις οποίες με τόση ευκολία επικαλούνται.
Δίνουν Νόμπελ και βραβεία μεταξύ τους, επικροτούν πολιτικές οικονομικής εξαθλίωσης σε ευρωπαϊκό επίπεδο, στηρίζουν συμφωνίες ξεπουλήματος εθνικού συμφέροντος και ιστορίας, αλλά κατά τα άλλα ο Τράμπ και αυτοί που στηρίζουν τα έθνη τους, τις χώρες τους και τους λαού τους είναι οι εχθροί της ειρήνης και της σταθερότητας.
Στο παρελθόν κατάφεραν πολλές φορές να μας πείσουν και δεν το κρύβω ότι ήμουν και εγώ ανάμεσα στα θύματα της παραπλάνησης. Μήπως ήρθε όμως η ώρα που θα πρέπει να το κοιτάξουμε λίγο σοβαρά αυτό, αρχίζοντας, στοιχειωδώς, να σκεφτόμαστε και να αποφασίσουμε με ποιόν είμαστε και τι πραγματικά θέλουμε διότι ενδιάμεσες στάσεις δεν αντέχουν τη σφοδρότητα της σύγκρουσης που έρχεται.
*Ο Δημήτρης Απόκης, είναι Διεθνολόγος και Δημοσιογράφος, Απόφοιτος του The Paul H. Nitze, School of Advanced International Studies, The Johns Hopkins University, μέλος του The International Institute of Strategic Studies, και διετέλεσε επί σειρά ετών διαπιστευμένος ανταποκριτής στο Λευκό Οίκο, το Στέητ Ντιπάρτμεντ, και το Πεντάγωνο, στην Ουάσιγκτον.
