Κάθε παιδί που γεννιέται, είναι ένα μικρό αστέρι που μπορεί να φωτίσει τον κόσμο, φτάνει εμείς να του δώσουμε την ευκαιρία να ανακαλύψει το φως που κρύβει μέσα του.
Γράφει η Μαρία Ε.Δημητρίου
Κάθε παιδί που γεννιέται είναι η εν δυνάμει θετική ανατροπή στην ανθρωπότητα που μπορεί να συμβεί, φτάνει εμείς να το αφήσουμε να ξεδιπλώσει όλα αυτά που του δόθηκαν ως χαρίσματα ή όλα αυτά που θα μπορούσε να πάρει από το περιβάλλον του . Είναι όμως και κάποια παιδιά που ίσως την ώρα που γεννιούνται , οι μοίρες να βρίσκονται σε απεργία, ζητώντας να βελτιώσουν και αυτές τις εργασιακές συνθήκες του κλάδους τους . Και αφήνονται μόνα να πορευτούν ασυνόδευτα σε ένα ταξίδι ζωής .
Ασυνόδευτα παιδιά . Παιδιά μόνα, που φεύγουν από την πατρίδα τους και φτάνουν σε μια άλλη χώρα, χωρίς να τα έχει κανείς υπό την επίβλεψη του . Παιδιά αφημένα στην τύχη τους σε ένα ανορθόδοξο μοτίβο με πολλά κενά, χωρίς την επίβληψη ενός ενήλικα που να τα νοιάζεται, χωρίς τα στερεότυπα της γονεϊκής παρουσίας .
Παιδιά που για τον ένα ή τον άλλο λόγο αποκόπηκαν βίαια από τον ομφάλιο λώρο της οικογενειακής θαλπωρής και πετάχτηκαν χωρίς οδηγίες πλεύσης σε έναν κόσμο που είναι έτοιμος από καιρό να τα εκμεταλλευτεί και να τα αφανίσει.
Ο όρος “ασυνόδευτα παιδιά ” δεν είναι κάτι καινούργιο και ίδιον των δικών μας ημερών. Το συναντάμε στην αρχαία Ελλάδα με την περιγραφική του μορφή, επικυρώνοντας ωστόσο αυτό που ψιθυρίζεται σε όλα τα φιλοσοφικά σαλόνια της Ευρώπης και της Αμερικής , ότι δηλαδή στην αρχαία Ελλάδα τα είπαν και τα έκαναν όλα και από τότε μέχρι σήμερα είμαστε καταδικασμένοι απλώς να αντιγράφουμε σε διαφορετικές βερσιόν το πρωτότυπο.
Ο Φρίξος και η Έλλη από το μυθικό Ορχομενό της Βοιωτίας είναι τα δικά μας ασυνόδευτα παιδιά. Και μπορεί να μην ήταν παιδιά του πολέμου, υπήρξαν όμως θύματα μιας άλλης διαφορετικής μάχης με τον ίδιο όμως πάντα σκοπό την ανάληψη της εξουσίας .
Αν και γεννήθηκαν με τις καλύτερες των προϋποθέσεων , ήταν βασιλικοί γόνοι , η ζωή τους έπαιξε ένα σκληρό παιχνίδι , η μητέρα τους Νεφέλη πεθαίνει , και η καινούργια σύζυγος και βασιλομήτωρ Ινώ θέλοντας να προωθήσει τα δικά της παιδιά και να εξοντώσει τα προηγούμενα, έστησε ολόκληρη σκευωρία, καθόλου πρωτότυπο για τα δεδομένα της εποχής για να επηρεάσει το σύζυγο της και να τον κατευθύνει αρνητικά προς τα δύο πρώτα παιδιά του . Από που νομίζετε ότι εμπνεύστηκαν αργότερα οι βυζαντινοί και δημιούργησαν την καμαρίλα; Από που πήραν τα παραδείγματα και ανεβοκατέβαζαν βασιλιάδες οι βασιλομαμάδες του Βυζαντίου ; Γι αυτό μην ξανακούσω ότι καμία σχέση η αρχαία ελλάδα με το βυζάντιο.
Άφησε λοιπόν ολόκληρη την πόλη νηστική αφού πρώτα είχε πείσει τις γυναίκες να ψήσουν τους σπόρους που θα φύτευαν για να δώσουν τη σοδειά του χρόνου και όταν ο βασιλάς Αθάμας έστειλε αντιπροσωπεία στον Μαντείο των Δελφών για να μάθει για ποιο λόγο δεν φύτρωσαν τα σπαρτά , “ λάδωσε “ τους αντιπροσώπους , (η συνέχεια στην ελληνικότητα του γένους που λέγαμε πριν ) και υποστήριξαν ότι έπρεπε για να εξευμενιστούν οι Θεοί να θυσιαστούν τα δύο παιδιά ο Φρίξος και η Έλλη .
Ο βασιλιάς πείθεται και ετοιμάζεται η θυσία, όμως η Νεφέλη στέλνει ένα κριάρι και την κρίσιμη στιγμή παίρνει τα δύο παιδιά μακριά . Μόνα και ασυνόδευτα ταξιδεύουν πάνω από τη θάλασσα . Η Έλλη όμως δεν τα κατάφερε σε αυτό το αλληγωρικό ταξίδι .
Όπως πολλά παιδιά δεν τα καταφέρνουν σήμερα . Κυνηγημένα, απροστάτευτα , έχουν να αντικρίσουν το πιο σκληρό πρόσωπο μιας κοινωνίας που μόνο φιλική δεν είναι . Τα τελευταία στοιχεία που βλέπουν το φως της δημοσιότητας σοκάρουν όσους έχουν ακόμα κάποια αποθέματα ευαισθησίας . Σύμφωνα με ρεπορτάζ του Reuters τα ασυνόδευτα προσφυγόπουλα που ζουν στην Ελλάδα χρησιμοποιούν το κορμί τους ως εργαλείο για να επιβιώσουν .
Την ίδια στιγμή που τα υπόλοιπα παιδιά ζουν την κανονικότητα της εφηβεία τους, εκείνα μπαίνουν σε μονοπάτια που τα οδηγούν σε διαστροφικές καταστάσεις . Από τη μία η ανάγκη για επιβίωση τα αναγκάζει να πωλούν το κορμί τους σε άντρες και από την άλλη η δική τους προσωπική ανάγκη τα σπρώχνει να αγοράζουν τα ίδια υπηρεσίες από γυναίκες .
Παιδιά που έρχονται από διαφορετικές πολιτισμικές δομές . Που κουβαλούν πέρα από την εγκατάλειψη , προκαταλήψεις που αναφύονται από τα ήθη και τα έθιμα της περιοχής τους μεγαλωμένα όσο πρόλαβαν με μια κουλτούρα που δεν προσομοιάζει με αυτήν της Δύσης. Με αξίες πολύ διαφορετικές που με την πρώτη ευκαιρία θα εκφραστούν με τη μορφή ενός πιθανού εγκλήματος .
Παιδιά που δεν ενδιαφέρεται κανείς να τα εκπαιδεύσει , να τα ενσωματώσει με λειτουργικό τρόπο σε μια κοινωνία να τους γνωρίσει καινούργιες αξίες .
Παραμένουμε βουβοί θεατές ενός έργου που πιθανολογούμε την εξέλιξη του αλλά δεν κάνουμε κάτι για να γίνουμε ενεργοί διαμορφωτές της πλοκής του . Ίσως γιατί πιστεύουμε ότι αυτό είναι μια κατάσταση που δε μας αφορά, που κατά την προσφιλή ρήση του νεοέλληνα “ μακριά από μας και ότι θέλει ας γίνει “.
Κάθε παιδί που υπάρχει σε αυτή τη γη είναι υπόθεση όλων μας και μας αφορά, ή τουλάχιστον έτσι θα έπρεπε να είναι , στο πλαίσιο μιας συστημικής προσέγγισης . Γιατί μια συμπεριφορά μπορεί να επηρρέασει όλους μας ακόμα κι αν πιστεύουμε ότι εμείς καλυπτόμαστε μέσα στο κουκούλι της ασφάλειας μας .
Αυτά τα παιδιά μεγαλώνουν έξω στο δρόμο μόνα τους , πέφτουν θύματα και γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης ανθρώπων που τα χρησιμοποιούν και μέσα από τέτοιες καταστάσεις διαπλάθεται η ψυχή τους .
Γεμίζει με μίσος για μια κοινωνία που στέκει απέναντι τους αδιάφορη και πολλές φορές εχθρική . Και τις περισσότερες φορές θα δώσεις πίσω αυτό που έχεις εισπράξει.
Η πολιτεία χαμένη, δεν μπορεί να κανονίσει τα του οίκου της , πολλώ δε μάλλον να διαχειριστεί μια τέτοια καινούργια κατάσταση , παραμένει παθητικός δέκτης μιας αλυσίδας που όλο και μεγαλώνει ανίκανη να βάλει ένα τέλος ή να ελέγξει τα πράγματα. Και έχουμε φτάσει στο σημείο να ακούμε τον όρο ασυνόδευτα παιδιά και να τον αποδεχόμαστε σαν κάτι το φυσιολογικό . Άτιμο πράγμα η δύναμη της συνήθειας ..
Κάθε παιδί που γεννιέται είναι ένα μικρό αστέρι που μπορεί να φωτίσει τον κόσμο φτάνει να μην του θολώσουμε τη λάμψη του…
