*Του Noah Rothman
Η Νίκι Χέιλι θα λείψει στους φιλελεύθερους Αμερικανούς. Σε μια στιγμή που ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών μοιάζει να απορρίπτει την προώθηση της φιλελεύθερης δημοκρατίας στο εξωτερικό, η αφοσίωση της Χέιλι στην ελευθερία ήταν πολύτιμη.
Ένα ανάλογο σκότος όμως καλύπτει όλο τον πλανήτη. Ανελεύθερες κυβερνήσεις επιτίθενται όλο και πιο ξεδιάντροπα στην ανθρώπινη ελευθερία και οι πολίτες των δημοκρατικών χωρών πάσχουν από μια κρίση αυτοπεποίθησης. Η απειλή είναι ιδιαίτερα μεγάλη, όχι επειδή είναι πρωτοφανής, αλλά επειδή εκείνοι στους οποίους στηριζόμασταν κάποτε δεν είναι πια αποφασισμένοι να αντισταθούν.
Πριν από μερικές εβδομάδες, ο πρόεδρος της Interpol Μενγκ Χονγκουέι εξαφανίστηκε μετά την άφιξή του στην Κίνα. Στη συνέχεια έγινε γνωστό ότι ο Μενγκ κρατείται με την κατηγορία της δωροληψίας και ότι η παραίτησή του έγινε δεκτή. Η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας δεν θα υποστεί συνέπειες γι’αυτή την υπονόμευση ενός θεσμού που είναι εντεταλμένος να συντονίζει τις διεθνείς προσπάθειες της αστυνομίας.
Η είδηση αυτή ήρθε εν μέσω πληροφοριών ότι η κινεζική κυβέρνηση «νομιμοποίησε» επισήμως την ύπαρξη στρατοπέδων αναμόρφωσης, όπου ένα εκατομμύριο Ουιγούροι Μουσουλμάνοι υπόκεινται σε «ιδεολογική μεταμόρφωση» με στόχο την απαλλαγή τους από την αφοσίωσή τους στη θρησκεία. Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι υποχρεώνονται να μάθουν τη Μανδαρινική, να φωνάζουν φιλοκομμουνιστικά συνθήματα και να επαναλαμβάνουν κώδικες συμπεριφοράς που αφορούν τους τουρκόφωνους μουσουλμάνους της Κίνας. Ο τρόπος με τον οποίο διεξάγεται αυτή η εκστρατεία – με παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που δεν έχουν ξαναγίνει μετά την Πολιτιστική Επανάσταση – δείχνει ότι το Πεκίνο δεν φοβάται αντίποινα.
Η μεταχείριση της μουσουλμανικής μειονότητας στην Κίνα είναι όμως ευνοϊκή σε σχέση μ’εκείνη στη Μυανμάρ. Το κράτος ακολουθεί εκεί απέναντι στους μουσουλμάνους Ροχίνγκια μια κανονική επιχείρηση εθνοκάθαρσης και οι ερευνητές των Ηνωμένων Εθνών μιλούν για εγκλήματα πολέμου, εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και υποκινούμενη από το κράτος γενοκτονία. Κανείς δεν βοηθά όμως τους Ροχίνγκια και όσοι καταφέρνουν να διαφύγουν επιστρέφονται συχνά στους διώκτες τους.
Η χρονιά αυτή είναι ιδιαίτερα αιματηρή για τους δημοσιογράφους, κι όχι μόνο στη Ρωσία, όπου η άσκηση της δημοσιογραφίας ισοδυναμεί εδώ και μια δεκαετία με αυξημένο κίνδυνο για τη σωματική ακεραιότητα. Η Βικτόρια Μαρίνοβα, η βουλγάρα δημοσιογράφος που αποκάλυψε την κατάχρηση ευρωπαϊκών πόρων από εγχώριους πολιτικούς, βρέθηκε βιασμένη και δολοφονημένη σε ένα πάρκο. Η Δάφνη Καρουάνα Γκαλίζια, που εργαζόταν στο πεδίο του παγκόσμιου ξεπλύματος χρήματος, δολοφονήθηκε από βόμβα που είχε τοποθετηθεί στο αυτοκίνητό της. Ο 27χρονος Γιαν Κούτσιακ και η αρραβωνιαστικιά του πυροβολήθηκαν και σκοτώθηκαν στο σπίτι τους, στο Βέλκα Μάτσα της Σλοβακίας, μετά την αποκάλυψη από τον Κούτσιακ της εκτεταμένης διαφθοράς στους κόλπους της κυβέρνησης. Και ο σαουδάραβας διαφωνών δημοσιογράφος Τζαμάλ Κασόγκι πιστεύεται ότι δολοφονήθηκε μέσα στο σαουδαραβικό προξενείο της Κων/πολης με εντολή από το Ριάντ. Τακτικός συνεργάτης της Washington Post, ο Κασόγκι ετοιμαζόταν να ιδρύσει μια οργάνωση για την προώθηση της ελευθερίας και της δημοκρατίας στον αραβικό κόσμο.
Τρία χρόνια μετά τη δολοφονία του Μπόρις Νεμτσόφ στη Ρωσία, με πιθανή εμπλοκή του Κρεμλίνου, οι Ηνωμένες Πολιτείες κατηγόρησαν την κυβέρνηση της Βενεζουέλας ότι ενεπλάκη στο φόνο του στελέχους της αντιπολίτευσης Φερνάντο Αλμπάν. Πριν από δύο χρόνια, ο τοπικός επικεφαλής της πολιτικής αντιπολίτευσης της χώρας Χερμάν Μαβάρε δολοφονήθηκε με μια σφαίρα στο κεφάλι. Η δολοφονία πολιτικών της αντιπολίτευσης αποτελεί συχνό φαινόμενο της πολιτικής ζωής στη Ρουάντα, τη Ζιμπάμπουε, τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, τη Σερβία και το Τατζικιστάν. Η θρησκευτική ελευθερία σε όλο τον κόσμο υποχωρεί και οι διώξεις θρησκευτικών μειονοτήτων αυξάνονται. Σε χώρες όπως η Τουρκία, η Νικαράγουα, η Πολωνία, η Ουγγαρία και οι Φιλιππίνες, οι δημοκρατικοί θεσμοί υπονομεύονται καθημερινά.
Τα ανελεύθερα πολιτικά κινήματα που αναλαμβάνουν τον έλεγχο διαφόρων ευρωπαϊκών κυβερνήσεων δεν κατέλαβαν την εξουσία. Την κέρδισαν. Η άνοδος των «νέο-μαοϊκών» στην Κίνα και η αποκατάσταση της σταλινικής κληρονομιάς στη Ρωσία σημειώθηκαν σε περιόδους ευημερίας και ανοιγμάτων προς τον κόσμο, στοιχείων που κάποτε θεωρούνταν ασπίδες στον αυταρχισμό. Αλλά συνέβη το αντίθετο.
Τα λαϊκιστικά κινήματα έχουν διοχετεύσει τη λαϊκή δυσαρέσκεια εναντίον του «συστήματος» με το επιχείρημα ότι η ευημερία είναι πραγματική, αλλά δεν κατανέμεται ισότιμα. Ο φιλελευθερισμός είναι μια αρετή, αλλά προκαλεί αταξία. Οι δημοκρατίες της ελεύθερης αγοράς αποδιοργανώνουν.
Αυτό που φαίνεται να διαμορφώνεται είναι ένας κόσμος όπου δεν κυριαρχούν πλέον οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι γεωπολιτικές δομές τις οποίες κάποτε υποστήριζαν. Ο κόσμος αυτός θα είναι ένα πιο σκοτεινό μέρος. Από μια άποψη, είναι ήδη γύρω μας.
*Ο Νόα Ρόθμαν είναι αρθρογράφος του Commentary
(Πηγή: The Commentary Μagazine)
