Η Γκλόρια Όλρεντ –η δικηγόρος για τα ανθρώπινα δικαιώματα που έχει γίνει διάσημη για την υπεράσπιση θυμάτων σεξουαλικών επιθέσεων– και ο Ντόναλντ Τραμπ είναι παλιοί γνώριμοι. Κι αυτό δεν προκαλεί έκπληξη. Η ίδια αυτοχαρακτηρίζεται “φεμινίστρια δικηγόρος” και διαθέτει πείρα περισσότερων από 40 ετών σε δικαστικούς αγώνες τους οποίους συνήθως κερδίζει. Στο πελατολόγιό της πρόσωπα που έχουν υποστεί διακρίσεις εξαιτίας του φύλου τους, της σεξουαλικής τους ταυτότητας, του χρώματός τους, της θρησκείας τους ή της σωματικής τους αναπηρίας.
Ο αμερικανός πρόεδρος, από την άλλη, είναι γνωστό ότι δεν μοιράζεται τις ίδιες αξίες μαζί της. Η πιο σημαντική κόντρα ανάμεσά τους έγινε το 2012, όταν ένα μοντέλο από τον Καναδά ονόματι Τζένα Ταλάκοβα κρίθηκε ακατάλληλο να συμμετάσχει στο διαγωνισμό ομορφιάς Μις Υφήλιος –τα δικαιώματα του διαγωνισμού από το 1996 ως το 2015 είχε ο Ντόναλντ Τραμπ–επειδή ήταν τρανσέξουαλ. Η Όλρεντ ανέλαβε την υπόθεσή της και ακολούθησε την προσφιλή τακτική της: συνέντευξη Τύπου.
“Κύριε Τραμπ, δεν μας νοιάζει ποιά ήταν η ανατομία σας όταν γεννηθήκατε και δεν θα έπρεπε να σας ενδιαφέρει ποιά ήταν η ανατομία της όταν γεννήθηκε εκείνη”. Έτσι ξεκίνησε τη συνέντευξη η Όλρεντ προκαλώντας, εύλογα, την οργή του Τραμπ, ο οποίος και απάντησε με το γνωστό του ύφος: “Ωωω, η Γκλόρια προφανώς θα ήθελε να δει τί υπάρχει μέσα στο παντελόνι μου”…
Για να απαντήσει εκείνη ότι δεν διαθέτει μεγεθυντικό φακό ώστε να μπορέσει να δει κάτι τόσο μικρό…..”Κύριε Τραμπ, θα πρέπει να καταλάβετε ότι ο κόσμος δεν περιστρέφεται γύρω από το πέος σας ή από οποιουδήποτε άλλου το πέος. Αν κάποτε συνέβαινε αυτό, τώρα πια δεν ισχύει. Η υπόθεση δεν αφορά γεννητικά όργανα. Αφορά σεξουαλικές διακρίσεις”.
Αποτέλεσμα; Η Ταλάκοβα έγινε δεκτή στον διαγωνισμό. Και μάλιστα έφτασε στην 12αδα των φιναλίστ.
Και η κόντρα της Όλρεντ με τον Τραμπ συνεχίστηκε. Εκείνη έχει αναλάβει την υπόθεση της Ελληνοαμερικανίδας Σάμερ Ζερβός, μιας πρώην διαγωνιζόμενης στο τηλεριάλιτι Apprentice, που παρουσίαζε ο Τραμπ, η οποία ισχυρίζεται ότι ο νυν πρόεδρος των ΗΠΑ την θώπευσε και την φίλησε, παρά την θέλησή της, σε ένα ξενοδοχείο το 2007.
Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας του 2016, η Ζερβός, ιδιοκτήτρια εστιατορίου, ήταν μεταξύ των αρκετών γυναικών που κατηγόρησαν τον Τραμπ για ανάρμοστη συμπεριφορά, αφότου είδε το φως της δημοσιότητας μια συνομιλία, που καταγράφηκε το 2005 εν αγνοία του Τραμπ, ενώ το μικρόφωνο ήταν ανοικτό και ο δισεκατομμυριούχος περιέγραφε χρησιμοποιώντας χυδαίες εκφράσεις τις προσπάθειές του για ερωτικές περιπτύξεις με γυναίκες.
Εκείνος επικαλέστηκε την προεδρική ασυλία –όπως είχε κάνει παλαιότερα ένας άλλος πρόεδρος, ο Μπιλ Κλίντον, για την υπόθεση της Πόλα Τζόουνς, η οποία τον είχε κατηγορήσει για σεξουαλική παρενόχληση και η οποία επίσης εκπροσωπήθηκε από την Όλρεντ.
Ωστόσο στις περιπτώσεις και των δύο προέδρων, το επιχείρημα δεν έπιασε. Το Ανώτατο Δικαστήριο έκρινε ότι “κανένας δεν είναι υπεράνω του νόμου”.
“Αυτό θα σου γίνει μάθημα»
Μοναχοπαίδι μιας φτωχής εβραϊκής οικογένειας της Φιλαδέλφειας, η Όλρεντ δίδαξε σε δημοτικά σχολεία πριν σπουδάσει νομικά και ανοίξει το δικό της δικηγορικό γραφείο, το 1976, στο Λος Άντζελες.
Όταν σπούδαζε Νομική στο πανεπιστήμιο Loyola τη δεκαετία του ’60, το 93% των συμφοιτητών της ήταν άνδρες. Κανένας από τους γονείς της δεν τελείωσε το σχολείο, η ίδια, έμεινε έγκυος στα 19 της και απέκτησε μια κόρη, την Λίζα Μπλουμ, η οποία σήμερα είναι επίσης διάσημη δικηγόρος. Ο πρώτος γάμος της κατέρρευσε εξαιτίας των προβλημάτων ψυχικής υγείας που αντιμετώπιζε ο σύζυγός της.
Όταν η κόρη της ήταν ακόμη μικρό παιδί, η Όλρεντ έπεσε θύμα βιασμού στο Ακαπούλκο υπό την απειλή περιστρόφου. Το αποτέλεσμα ήταν να μείνει έγκυος, να υποβληθεί σε παράνομη έκτρωση και να κινδυνεύσει να πεθάνει από αιμορραγία. Στην αυτοβιογραφία της με τίτλο “Αντεπιτεθείτε και Κερδίστε”, αναφέρει το παράδειγμα μιας νοσηλεύτριας, η οποία τότε της είπε: “Αυτό θα σου γίνει μάθημα”. Πώς λοιπόν έπειτα από τόσα εμπόδια έφτασε στην κορυφή;
“Όταν ξεκίνησα τη δικηγορία, ο κόσμος ολόκληρος ανοίχτηκε μπροστά μου. Δεν ήξερα ότι τόσες άλλες γυναίκες είχαν υποφέρει ό,τι είχα υποφέρει εγώ. Νόμιζα ότι είχα την ατυχία να είμαι στο λάθος μέρος, την λάθος στιγμή…”, εξηγούσε σε συνέντευξή της.
Γράφτηκε στο πανεπιστήμιο Loyola λίγο μετά τον δεύτερο γάμο της το 1968 (το ζευγάρι χώρισε τη δεκαετία του 80′ και έπειτα εκείνη δεν ξαναπαντρεύτηκε) και δέθηκε στενά με δύο από τους συμφοιτητές της, τον Μάικλ Μαρόκο και τον Νέιθαν Γκόλντμπεργκ με τους οποίους συνίδρυσε το 1976 τη δικηγορική εταιρεία Allred, Maroko & Goldberg. Στόχος τους, να προστατεύουν τους Καλιφορνέζους από τις διακρίσεις και τις παραβιάσεις των πολιτικών τους δικαιωμάτων.
Σήμερα “γήπεδό” της είναι η αίθουσα του δικαστηρίου και ισχυρότερο όπλο της οι συνεντεύξεις Τύπου. Μάλιστα κάποιες φορές μόνο και μόνο η προοπτική αυτού του δημόσιου θεάματος φαίνεται ότι κάνει θαύματα: η Ρέιτσελ Ούτσιτελ, μια από τις ερωμένες του Τάιγκερ Γουντς, του πάλαι ποτέ κορυφαίου γκολφέρ του κόσμου, κατέληξε σε εξωδικαστική συμφωνία με τον Γουντς λίγες ώρες πριν από την έναρξη της δίκης.
Η Όλρεντ επιμένει ότι το κίνητρό της είναι μια ακατανίκητη επιθυμία να αποδοθεί δικαιοσύνη και να επέλθει αλλαγή. «Ξυπνάω το πρωί και βλέπω τόση αδικία, άνθρωποι μου γράφουν γι αυτά, αποδεδειγμένη αδικία… είναι σαν να ανάβεις ένα σπίρτο. Πρέπει να ασχοληθώ με αυτό», εξηγεί.
«Είναι πολύ νωρίς για να πανηγυρίζετε κ. Κόσμπι»
Το όνομα της Όλρεντ εμφανίστηκε για μια ακόμη φορά στο προσκήνιο στην πολύκροτη δίκη του Μπιλ Κόσμπι, ο οποίος κρίθηκε ένοχος για σεξουαλική επίθεση εναντίον της Άντρεα Κόνσταντ το 2004 από δικαστήριο της Πενσιλβάνιας, έπειτα από μια δίκη που διήρκεσε τρεις εβδομάδες.
Ο 80χρονος κωμικός κατηγορήθηκε για σεξουαλική επίθεση από περισσότερες από 60 γυναίκες, κατηγορίες που είχαν παραγραφεί εκτός από την υπόθεση της Κόνσταντ.
Η Όλρεντ εκπροσώπησε 33 γυναίκες που κατηγορούν τον Κόσμπι για σεξουαλικές επιθέσεις. Καθώς τον περασμένο χρόνο, το σώμα των ενόρκων δεν κατόρθωσε να φθάσει σε ετυμηγορία ομοφώνως επί καμίας από τις κατηγορίες, η δίκη του Κόσμπι επαναλήφθηκε τώρα με τους εισαγγελείς να έχουν αυτή τη φορά περισσότερα ‘όπλα’ στη διάθεσή τους.
Μετά την περυσινή αποτυχία να υπάρξει απόφαση, η Όλρεντ προειδοποίησε: «Είναι πολύ νωρίς για να πανηγυρίζετε κ. Κόσμπι. Ο δεύτερος γύρος πιθανόν να βρίσκεται κοντά. Και αυτή τη φορά θα αποδοθεί δικαιοσύνη». Τα λόγια της αποδείχτηκαν προφητικά.
Εννέα μήνες προτού πεθάνει ο 92χρονος Ισραηλινός πολιτικός, Σιμόν Πέρες ζήτησε από την Moriah Films να γυρίσει ένα ντοκιμαντέρ για τη ζωή του. Στην ταινία «Never Stop Dreaming» περιλαμβάνονται συνεντεύξεις με τους πρώην Προέδρους των ΗΠΑ, Μπιλ Κλίντον, Τζορτζ Μπους, Μπαράκ Ομπάμα, τον πρώην πρωθυπουργό της Βρετανίας, Τόνι Μπλερ και τη Μπάρμπαρα Στράιζαντ. Η ταινία θα προβληθεί στις αίθουσες αργότερα φέτος.
Η νέα γεωπολιτική πραγματικότητα και η διαφαινόμενη ηγεμονία Τράμπ
Είναι παραπάνω από σαφές ότι ζούμε μια περίοδο σεισμικών αλλαγών στο διεθνές σύστημα και στο παγκόσμιο γεωπολιτικό σκηνικό, που επικρατεί από το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου μέχρι σήμερα. Όσο και να είναι δύσκολο για κάποιους να το παραδεχτούν, η εκλογή του Ντόναλντ Τράμπ στην προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών, και η αναθεωρητική στρατηγική του στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής και διεθνούς ασφάλειας, έχει αρχίσει να αποδίδει καρπούς και σύμφωνα με τις ενδείξεις ο Αμερικανός Πρόεδρος, έχει πάρει το πάνω χέρι.
Πρόεδρος Ντόναλντ Τράμπ…
Οι καταιγιστικές εξελίξεις το τελευταίο διάστημα, με τις επισκέψεις του Προέδρου της Γαλλίας, Εμμανουέλ Μακρόν, και της Καγκελαρίου της Γερμανίας, Άγκελα Μέρκελ στην Ουάσιγκτον, αλλά και τα αποτελέσματα της συνάντησης κορυφής Νότιας και Βόρειας και Νότιας Κορέας, αποτελούν σαφείς ενδείξεις ότι ο αέρας φυσάει προς την κατεύθυνση του Προέδρου Τράμπ, και των ριζικών αλλαγών που προωθεί στο μεταπολεμικό διεθνές σύστημα όσο αφορά τη διεθνή ασφάλεια, αλλά και το διεθνές οικονομικό σύστημα του Bretton Woods.
Ας ξεκινήσουμε από το σύστημα διεθνούς ασφάλειας, όπου μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, και στο διάστημα μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης μέχρι σήμερα, οι Ηνωμένες Πολιτείες, ήταν αυτές που με χρήμα και πολλές φορές με αίμα εξασφάλιζαν στη Δύση και τους συμμάχους τους ανά τον κόσμο, την ασφάλεια και την ισορροπία. Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας των προεδρικών εκλογών του 2016 στις ΗΠΑ, ο τότε υποψήφιος και σημερινός Πρόεδρος, Ντόναλντ Τράμπ, διακήρυσσε ότι αυτό πρέπει να τελειώσει, προσφέροντας την εκδοχή του America First, στη διεθνή πολιτική της Ουάσιγκτον.
Η συντριπτική πλειοψηφία των αναλυτών και των διεθνών μέσων ενημέρωσης, στην αρχή τον λοιδόρησαν χαρακτηρίζοντας την υποψηφιότητα του ανάξια ενασχόλησης. Στη συνέχεια όταν είδαν ότι κέρδιζε έδαφος και όταν τελικά κόντρα στις προβλέψεις και επιθυμίες τους, εξελέγη Πρόεδρος, έφεραν τη συντέλεια του κόσμου.
ΝΑΤΟ…
Στην πρώτη του εμφάνιση στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ, η αντιμετώπιση, με ελάχιστες εξαιρέσεις, από τους υπόλοιπους ηγέτες των χωρών της συμμαχίας ήταν το λιγότερο ψυχροπολεμική. Απτόητος τους πέρασε από σκωτσέζικο ντούζ, λέγοντας τους κατάμουτρα ότι το παραμύθι λαμβάνει τέλος και πρέπει να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη, σηκώνοντας το βάρος της εθνικής τους ασφάλειας. Το τσάμπα πέθανε τους είπε απλά και κυνικά.
Ένα χρόνο μετά όλες οι χώρες της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας, τρέχουν να ικανοποιήσουν την απαίτησή του και ακόμη και η σκληρή, στο παρελθόν, κ. Μέρκελ, δήλωσε παρουσία του, ότι είναι καιρός οι Ευρωπαίοι σύμμαχοι να ωριμάσουν και να αναλάβουν τις ευθύνες τους.
To ΝΑΤΟ χορεύει στο ρυθμό του Τράμπ.
Γαλλία και Μακρόν…
Το πλέον αποκαλυπτικό γεγονός της στροφής προς την κατεύθυνση Τράμπ, στη διεθνή πολιτική σκηνή, ήταν η επίσκεψη του Προέδρου Μακρόν, στην αμερικανική πρωτεύουσα.
Ο Πρόεδρος Τράμπ, κόντρα στις παραδόσεις, έδωσε την πρώτη πρόσκληση για επίσημη επίσκεψη στην Ουάσιγκτον, στον Πρόεδρο, Εμμανουέλ Μακρόν και τη Γαλλία. Τα αποτελέσματα της τριήμερης παραμονής και των συζητήσεων στο Λευκό Οίκο, μεταξύ των δύο Προέδρων, έδειξαν το γιατί.
Ο Γάλλος Πρόεδρος, υποβαθμίζοντας τις διαφορές, συμφώνησε με τον Πρόεδρο Τράμπ, στην ανάγκη διαμόρφωσης από τις ΗΠΑ και τους Ευρωπαίους συμμάχους μιας συμπληρωματικής συμφωνίας, για βελτίωση της προβληματικής, όπως την χαρακτήρισε ο ίδιος, υπάρχουσα διεθνή συμφωνία με το Ιράν, για το πυρηνικό του πρόγραμμα. Δίνοντας μάλιστα το πλαίσιο των βελτιώσεων που απαιτούνται, ήταν σαν να άκουγε κανείς τις απαιτήσεις του Αμερικανού Προέδρου, από το στόμα του Μακρόν.
Και αυτό το έκανε χωρίς ο Πρόεδρος Τράμπ, να δεσμευτεί για μη αποχώρηση των ΗΠΑ, στις 12 Μαΐου, από την υπάρχουσα συμφωνία.
Ταύτιση απόψεων και στο θέμα της Συρίας, όπου ο Γάλλος Πρόεδρος, ήταν συγκαταβατικός και ο Αμερικανός Πρόεδρος ανέφερε ότι οι ΗΠΑ μαζί με τη Γαλλία θα εξασφαλίσουν την ησυχία και την ισορροπία στη Συρία, τη Μέση Ανατολή και την Ανατολική Μεσόγειο.
Το θέμα της κλιματικής αλλαγής και της αποχώρησης των ΗΠΑ από την Paris Agreement, χάθηκε στην μετάφραση από το Γάλλο Πρόεδρο, ο οποίος υποβάθμισε τις διαφορές και στα θέματα διεθνούς εμπορίου και των δασμών στο χάλυβα και το αλουμίνιο που έχει επιβάλλει ο Πρόεδρος Τράμπ.
Συμπέρασμα, ο Αμερικανός Πρόεδρος, βρήκε τον ηγέτη σύμμαχο – γέφυρα στην Ευρώπη, στο πρόσωπο του Εμμανουέλ Μακρόν.
Γερμανία και Μέρκελ…
Μια ημέρα μετά την αποχώρηση Μακρόν από την αποχώρηση Μακρόν από την Ουάσιγκτον, έφτασε, για μια πολύ γρήγορη απλή επίσκεψη εργασίας, η σαφώς ψαλιδισμένη σε ισχύ και επιρροή, Καγκελάριος της Γερμανίας, Άγκελα Μέρκελ, στο Λευκό Οίκο.
Η εμφάνιση Μέρκελ δίπλα στον γεμάτο αυτοπεποίθηση Πρόεδρο Τράμπ, κατά τη διάρκεια της κοινής συνέντευξης τύπου, δεν θα μπορούσε να είναι πιο αποκαλυπτική. Ο Αμερικανός Πρόεδρος έκοβε και η Μέρκελ έραβε. Αποδοχή της ανάγκης για περισσότερη συμμετοχή από τους συμμάχους (ΝΑΤΟ), στην ευρωπαϊκή ασφάλεια. Συγκατάβαση στην ανάγκη βελτιώσεων στη διεθνή συμφωνία με το Ιράν και υποτονική στάση στο σφυροκόπημα Τράμπ στο καυτό θέμα του εμπορικού ισοζυγίου των ΗΠΑ, με τη Γερμανία και την Ευρώπη.
Μεγάλη Βρετανία…
Θα ήταν παράλειψη να μην γίνει μια σύντομη αναφορά στη Μεγάλη Βρετανία, η οποία με καθαρή ευθύνη της κυβέρνησης Μέϊ, έχει απωλέσει για πρώτη φορά στην ιστορία την “Ειδική Σχέση” με την Ουάσιγκτον, παρά το γεγονός ότι η βρετανίδα Πρωθυπουργός, ήταν η πρώτη ξένη ηγέτης που υποδέχθηκε στο Λευκό Οίκο ο Ντόναλντ Τράμπ, αμέσως με την ανάληψη των καθηκόντων του. Το έκαψε μόνη της.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι μια ημέρα μετά την ολοκλήρωση της αποθέωσης Μακρόν, στην Ουάσιγκτον, ξαφνικά ξεμπλόκαρε άρον, άρον, η επίσκεψη Τράμπ στο Λονδίνο. Αλλά, ακόμη και αυτό στραβά το έκανε η κυβέρνηση Μέι, αφού πρόκειται για επίσκεψη εργασίας και όχι επίσημη επίσκεψη.
Το Λονδίνο εάν σύντομα δεν αλλάξει τακτική θα τρέχει πίσω από τις διεθνείς εξελίξεις και το δίδυμο Τράμπ – Μακρόν.
Βόρεια Κορέα…
Ακόμη δεν έχει στεγνώσει το μελάνι του διασυρμού και των προσβολών εναντίον του Προέδρου Τράμπ, για την απίστευτα σκληρή στάση του, έναντι του καθεστώτος Κίμ στη Βόρεια Κορέα. Μόλις πριν λίγες εβδομάδες ο Αμερικανός Πρόεδρος, χαρακτηρίζονταν τρελός, πολεμοχαρής, επικίνδυνος, και ο άνθρωπος που οδηγούσε τον πλανήτη σε πυρηνικό όλεθρο.
Τώρα, που η αταλάντευτα σκληρή στάση του στην κρίση με τα πυρηνικά τη Βόρειας Κορέας, όπως όλα δείχνουν, οδηγεί σε άρση του εμπολέμου μεταξύ Νότιας και Βόρειας Κορέας, και εκτός απρόοπτου, μετά την επικείμενη συνάντησή του με τον ηγέτη της Βόρειας Κορέας, σε αποπυρηνικοποίηση της Χερσονήσου της Κορέας, καμία αυτοκριτική και καμία συγγνώμη.
Ιράν…
Στην πλέον επικίνδυνη κρίση του πλανήτη, το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, και τη στρατηγική επιρροής και υποστήριξης της τρομοκρατίας από την Τεχεράνη στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής και διεθνώς, η στάση του Προέδρου Τράμπ, είναι το ίδιο σκληρή και αταλάντευτη με την περίπτωση της Βόρειας Κορέας.
Παρά τις κούφιες απειλές από το καθεστώς των Μουλάδων του Ιράν, και τη φασαρία από τη Μόσχα, υπάρχουν ενδείξεις ότι ο Αμερικανός Πρόεδρος είναι πολύ πιθανόν να κερδίσει μια συμπληρωματική συμφωνίας βελτίωσης της προβληματικής υπάρχουσας συμφωνίας με το Ιράν, η οποία θα τοποθετήσει σε αυστηρό περιορισμό την αποσταθεροποιητική στρατηγική της Τεχεράνης.
Μέση Ανατολή…
Όταν πριν λίγους μήνες ο Πρόεδρος Τράμπ, προχωρούσε κόντρα σχεδόν στο σύνολο του πλανήτη, στην αναγνώριση της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσας του Ισραήλ και την απόφαση για μεταφορά της αμερικανικής πρεσβείας εκεί, όλοι είχαν προβλέψει τη συντέλεια του κόσμου.
Κάποια πυροτεχνήματα υπήρξαν, πολύ φασαρία έγινε, αλλά η συντέλεια του κόσμου δεν ήρθε. Η πρεσβεία θα εγκαινιαστεί, πιθανόν από τον ίδιο τον Πρόεδρο Τράμπ, σε λίγες ημέρες στην Ιερουσαλήμ, και ούτε γάτα ούτε ζημιά.
Την ίδια στιγμή στο παρασκήνιο προχωρούν οι διαπραγματεύσεις, για την ειρήνευση στη Μέση Ανατολή. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η Παλαιστινιακή Αρχή, προχωρά σε αντικατάσταση του Αμπάς. Πολύ σύντομα θα αρχίσει και εκεί να ξεδιπλώνεται το κουβάρι, αν και πρόκειται για μια περιοχή και ένα θέμα που κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος για τίποτα.
Ρωσία…
Παρά τη κορύφωση της έντασης με τη Ρωσία, και τη συνεχιζόμενη προσπάθεια του παραδοσιακού συστήματος στην Ουάσιγκτον να διατηρήσει και να αυξήσει αυτή την ένταση, με την αστεία πλέον υπόθεση της δήθεν συνεργασίας της προεκλογικής εκστρατείας Τράμπ με τη Μόσχα, ο Αμερικανός Πρόεδρος κάνει ήδη τις πρώτες κινήσεις για τη μεγάλη συμφωνία με τον Πούτιν, διότι και οι δύο γνωρίζουν ότι ο σοβαρός αντίπαλος είναι η Κίνα.
Κίνα…
Εδώ είναι η μεγάλη στρατηγική σκακιέρα, και ο Πρόεδρος Τράμπ ξεκίνησε δυναμικά την παρτίδα, επιβάλλοντας του δασμούς στις εισαγωγές χάλυβα και αλουμινίου στις ΗΠΑ, και μια σειρά άλλων μέτρων εναντίον της Κίνας.
Το Πεκίνο είναι ξεκάθαρα ο μεγάλος στρατηγικός αντίπαλος της Ουάσιγκτον, και ο Αμερικανός Πρόεδρος έχει αποφασίσει να το αντιμετωπίσει δυναμικά. Όσοι εκφράζουν την απλουστευτική άποψη ότι οι ΗΠΑ, θα είναι που θα πληγούν περισσότερο από έναν εμπορικό πόλεμο με την Κίνα, δεν έχουν εξετάσει καλά τα δεδομένα και δεν έχουν αντιληφθεί ότι εάν η Ουάσιγκτον συνέχιζε στη μέχρι σήμερα εμπορική πολιτική απέναντι στο Πεκίνο, πολύ σύντομα θα βρίσκονταν σε πολύ δύσκολη, στρατηγικά, θέση όχι μόνο οικονομικά αλλά και σε επίπεδο ασφάλειας έναντι της Κίνας.
Επίσης, μια προσεκτική ανάλυση των δεδομένων δείχνει ότι η Κίνα είναι αυτή που στο τέλος θα πληγεί πολύ πιο σοβαρά από τις ΗΠΑ, στην περίπτωση ενός σκληρού εμπορικού πολέμου.
Διεθνές Εμπόριο…
Και στο κρίσιμο θέμα του διεθνούς εμπορίου, παρά την αρχική διεθνή αντίδραση στις αποφάσεις για αποχώρηση από διεθνείς εμπορικές συμφωνίες, του Προέδρου Τράμπ, το κλίμα αλλάζει σταδιακά. Στην Αμερικανική Ήπειρο, όλα δείχνουν ότι ο Πρόεδρος Τράμπ, θα πετύχει μια σαφώς καλύτερη για τα συμφέροντα των ΗΠΑ, μεταρρύθμιση της NAFTA, με τον Καναδά και το Μεξικό.
Μετά την αποχώρησή του από την TIPP, η μία μετά την άλλη οι χώρες της Ασίας και του Ειρηνικού, αρχίζουν να κάνουν διμερείς συμφωνίες με τις ΗΠΑ, κάτι που έχει δηλώσει ότι προτιμά ο Ντόναλντ Τράμπ. Συνέβη ήδη με τη Νότια Κορέα, και θα ακολουθήσει η Ιαπωνία.
Επίσης, όλα δείχνουν ότι θα πετύχει και τις αλλαγές που προωθεί στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου (WTO).
Αργά αλλά σταθερά προχωρά στην μεταρρύθμιση, στα μέτρα των ΗΠΑ, του μεταπολεμικού διεθνούς οικονομικού συστήματος του Bretton Woods.
Τουρκία…
θα ήταν παράλειψη να μην υπάρξει αναφορά, στο κρίσιμο και για την Ελλάδα, θέμα των σχέσεων των ΗΠΑ με την Τουρκία του Ταγίπ Ερντογάν.
Ειδικά στην Ελλάδα, υπάρχει μια προσπάθεια, κυρίως από αυτούς που προσπαθούν να καλύψουν τις ανεπάρκειες της σημερινής πολιτικής, να περάσουν την άποψη μιας οριστικής ρήξης στις αμερικανοτουρκικές σχέσεις.
Εκείνο που δεν εννοούν να αντιληφθούν είναι ότι μετά τις εκλογές στην Τουρκία και τη νίκη του Ερντογάν, θα υπάρξει μια σταδιακή επαναφορά των σχέσεων της Ουάσιγκτον με την Άγκυρα.
Η Τουρκία βρίσκεται σε μια πορεία μετατροπής της σε περιφερειακή δύναμη στην ευρύτερη περιοχή, κάτι που λόγω μεγέθους και στρατηγικής θέσης είναι παραδοσιακά αντιληπτό στην Ουάσιγκτον, και σε καμία περίπτωση οι ΗΠΑ δεν πρόκειται να διακινδυνέψουν να κάνουν δώρο, ανεξάρτητα από τον οποιονδήποτε Ερντογάν, αυτό τον στρατηγικής σημασίας παίκτη στους αντιπάλους τους.
Την ίδια στιγμή, ο ίδιος ο Ερντογάν και η Τουρκία, γνωρίζουν ότι η σύμπραξη με τη Ρωσία και το Ιράν, είναι κάτι το οποίο στερείται βάσης και δεν έχει προοπτική σε βάθος χρόνου, σε αντίθεση, γνωρίζουν καλά, ότι η σχέση με τις ΗΠΑ, έχει παράδοση δεκαετιών και πολύ στέρεες βάσεις.
Ελλάδα…
Δυστυχώς, όλα τα παραπάνω για την Τουρκία, δεν μπορούν να γίνουν αντιληπτά στη χώρα μας, με αποτέλεσμα η άμεση ανάγκη για διαμόρφωση μιας στρατηγικής αντιμετώπισης της Τουρκίας που έρχεται και θα είναι εξαιρετικά επικίνδυνη για τα εθνικά συμφέροντα και την εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδας, να περνάει στο ντούκου.
Αντί διαμόρφωσης μιας τέτοιας στρατηγικής, η Ελλάδα πηγαίνει στην Ουάσιγκτον με τα ίδια επιχειρήματα που πηγαίνει εδώ και δεκαετίες και λόγω της άθλιας οικονομικής κατάστασης στην οποία έχει περιέλθει, πολύ πιο ανίσχυρη από το παρελθόν.
Επίσης, αυτή η εμμονή, αγιοποίησης και σφοδρής υποστήριξης των επιδιώξεων των καθόλα συμπαθών Κούρδων, και η επιθυμία σύγκρουσης των ΗΠΑ με την Τουρκία, λόγω των Κούρδων, που προωθείται στην Ελλάδα, δείχνει έλλειψη σοβαρής ανάλυσης. Έχει αναρωτηθεί κανείς από όλους αυτούς στην Ελλάδα, που σκίζουν τα ιμάτια τους υπέρ των Κούρδων του YPG στη Συρία, που θα στρέψουν ο Ερντογάν και η Τουρκία τα πυρά τους στην περίπτωση ήττας τους στο θέμα των Κούρδων. Μήπως εναντίον της Ελλάδας και της Κύπρου;
Το εθνικό συμφέρον και η διεθνής πολιτική δεν είναι συναίσθημα και καλά θα κάνουν κάποιοι να προσέχουν τι εύχονται γιατί, δυστυχώς, μπορεί να υλοποιηθεί και το θύμα να είναι το δικό μας εθνικό συμφέρον και η δική μας εθνική ακεραιότητα.
Ο άνεμος πνέει προς Τράμπ…
Στη διεθνή πολιτική κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος για το αποτέλεσμα. Αυτή τη δεδομένη στιγμή, ο άνεμος σε διεθνές επίπεδο πνέει προς την κατεύθυνση του Προέδρου Τράμπ. Μένει να δούμε εάν θα συνεχίσει…
*Ο Δημήτρης Απόκης, είναι Διεθνολόγος και Δημοσιογράφος, Απόφοιτος του The Paul H. Nitze, School of Advanced International Studies, The Johns Hopkins University, μέλος του The International Institute of Strategic Studies, και διετέλεσε επί σειρά ετών διαπιστευμένος ανταποκριτής στο Λευκό Οίκο, το Στέητ Ντιπάρτμεντ, και το Πεντάγωνο, στην Ουάσιγκτον.