Στην ελληνική γλώσσα συχνά κάποιες έννοιες βρίσκονται σε σύγχυση στο μυαλό των ανθρώπων. Με ένα μαγικό τρόπο στο άκουσμα και μόνο μιας λέξης δημιουργείται ένα βαρύ κλίμα και συναίσθημα. Για παράδειγμα συχνά η μοναξιά μπερδεύεται με την μοναχικότητα. Πολλά άτομα μπαίνοντας σε μια σχέση απαγορεύουν στον εαυτό τους να έχουν το δικαίωμα της απομόνωσης.
Της Μίκας Πανάγου *
Μοναξιά είναι ένα συναίσθημα που βιώνει κάποιος μέσα από την απομόνωση και την απόρριψη που μπορεί να νιώθει από τον κοινωνικό του περίγυρο. Ακούμε συχνά να λένε «νιώθω μόνος, δεν έχω κανέναν». Είναι ακόμα πιο δύσκολο να το βιώνει κανείς ενώ στην πραγματικότητα περιτριγυρίζεται από συγγενείς και φίλους. Η μοναξιά δημιουργείται όταν λείπει η σύνδεση με τον άλλον, όταν θέλεις να μοιραστείς μια σκέψη, έναν προβληματισμό άλλα βρίσκεις τοίχο ή έχεις επιλέξει να είσαι μόνος. Ζούμε σε μια εποχή όπου πολλές αρχές και αξίες περνάνε κρίση.
Η εμπιστοσύνη άρρηκτα δεμένη με το να ανοιχτείς κλονίζεται όλο και περισσότερο. Η ευκολία της κριτικής στις επιλογές του άλλου οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην απομόνωση. Η προσπάθεια επικοινωνίας με συγγενείς, φίλους, τον σύντροφο σου φαντάζει αδύνατη και με μεγάλο βαθμό δυσκολίας. Σαφώς και έχει μεγάλη σημασία για ακόμη μια φορά ότι η συντροφικότητα προϋποθέτει να είσαι εσύ καλά με εσένα. Είναι το σημείο που συναντάμε την μοναχικότητα, που την χαρακτηρίζει η επιλογή. Είναι εκείνες οι ώρες που έχουμε ανάγκη και διεκδικούμε από το καθημερινό πρόγραμμα μας ώστε να κάνουμε όσα αγαπάμε και όσα μας βοηθάνε. Είναι οι δραστηριότητες που θα μας δώσουν ανατροφοδότηση, θα αναγνωρίσουμε τις δεξιότητες μας, θα ακούσουμε τις ανάγκες μας, θα σεβαστούμε ότι θέλουμε να μείνουμε μόνοι. Δεν μας αναγκάζει κανείς να απομονωθούμε στο καβούκι μας. Ξέρουμε ότι έχουμε κοντά μας συναισθηματικά και νοητά ανθρώπους που νοιάζονται για εμάς, που μας έχουν αποδεχτεί για αυτό που είμαστε, που μας δίνουν χώρο και χρόνο να ζούμε όπως θέλουμε.
Νιώθουμε πληρότητα και ευτυχία. Η μοναξιά θυμίζει τιμωρία από την παιδική μας ηλικία, κάναμε κάτι που δεν ήταν σωστό ή παραβιάζαμε κανόνες ή δεν μας άξιζε να περάσουμε ωραία και έπρεπε να μείνουμε μόνοι μας. Τότε αποφάσιζαν άλλοι για εμάς, σήμερα ως ενήλικες εμείς ορίζουμε τι χρειαζόμαστε. Η εμπιστοσύνη χτίζεται με αργά και σταθερά βήματα.
Η σωστή κρίση έρχεται μέσα από τα μαθήματα των βιωμάτων μας. Να διαχωρίσουμε την κρίση από την κριτική. Αν νιώσουμε ανάγκη για αξιολόγηση π.χ. επαγγελματική απευθυνόμαστε σε άτομα ειδικά εκπαιδευόμενα σε αυτό. Δικαίωμα για ζωή έχουν όλοι, ο σεβασμός πηγάζει από εμάς τους ίδιους για εμάς και μετά για τον συνάνθρωπο μας. Η μοναξιά είναι ένα συναίσθημα και μια κατάσταση πίσω από την οποία υπάρχει μια εξήγηση διαφορετική για κάθε έναν.
Σκαλιστέ με τα κατάλληλα μέσα και προσπαθήστε να βελτιώσετε το κάθε πρόβλημα όχι να το κουκουλώνετε. Τα μπαλώματα είναι προσωρινά και δεν κρατάνε για καιρό.
* Η Μίκα Πανάγου είναι κοινωνική λειτουργός με εκπαίδευση στη συστημική οικογενειακή θεραπεία – Facebook – Instagram
