Πολλά έχουν γραφτεί και έχουν ειπωθεί για τη Σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ στη Μαδρίτη, και το εάν η Τουρκία του Ταγίπ Ερντογάν, έφυγε από εκεί έχοντας αποκομίσει κέρδη. Δυστυχώς, για μια ακόμη φορά, η πλειοψηφία των αναλύσεων περιορίζεται στο τι πραγματικά επιθυμούν κάποιοι, το τι αφήγημα εξυπηρετεί κάποιους, και κυρίως στο γεγονός ότι επικρατεί μια άρνηση της πραγματικότητας και μια αδυναμία ρεαλιστικής αντιμετώπισης της κατάστασης. Και αυτό δεν αφορά μόνο το πως αντιμετωπίζεται η υπόθεση Τουρκία στην Ελλάδα, αλλά και την αντιμετώπιση της Τουρκίας στο εσωτερικό της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας.
Του Δημήτρη Γ. Απόκη *
Είναι πραγματικά αστείο να ακούει κανείς αναλύσεις περί αναδίπλωσης της Τουρκίας στη Σύνοδο της Μαδρίτης, το γνωστό και ανούσιο επιχείρημα ότι όλα τα κάνει ο Ερντογάν για εσωτερική κατανάλωση, και το πλέον αστείο επιχείρημα ότι στο τέλος θα την πληρώσει από τους Αμερικανούς και θα τον κατατροπώσει το Αμερικανικό Κογκρέσο.
Η Τουρκία του Ερντογάν, και ας μην μας αρέσει έχει μια συγκεκριμένη και καλά σχεδιασμένη στρατηγική, που δυστυχώς μέχρι ώρας της βγαίνει, και κανείς, συνολικά στη Δύση, και κυρίως στο ΝΑΤΟ, δεν κάνει το παραμικρό για να την ανατρέψει.
Ο τρόπος με τον οποίο εκμεταλλεύτηκε την υπόθεση της ένταξης της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ, ότι και να προσπαθούν να πουν κάποιοι, ήταν μια έξυπνη διπλωματικά κίνηση, η οποία έφερε κέρδη για την Τουρκία.
Είναι πραγματικά αστείο και επικίνδυνο να προσπαθεί να υποβαθμίσει κανείς τη δήλωση του Αμερικανού Προέδρου, Τζο Μπάιντεν, όσο αφορά την αναβάθμιση και πώληση μαχητικών αεροσκαφών F-16, αποδίδοντας υπέρμετρη σημασία στις αντιδράσεις στο Αμερικανικό Κογκρέσο. Την περισσότερη αρνητική σκόνη στα νομοθετικά σώματα των ΗΠΑ, εναντίον της Τουρκίας, την σηκώνουν οι συνήθεις πλέον ύποπτοι, με τους περισσότερους να είναι και οι ελληνοαμερικανικής καταγωγής βουλευτές.
Δεν είναι τυχαίο ότι έμπειρο στέλεχος της ομογένειας, το οποίο γνωρίζει σε βάθος του πως λειτουργεί το Κογκρέσο, μου επεσήμανε σε συζήτηση, ότι θα πρέπει να είμαστε εξαιρετικά προσεκτικοί και ανήσυχοι στην πιθανότητα μια απλή κίνηση και καλά καλής θέλησης από την Τουρκία, μπορεί να αλλάξει δραματικά το κλίμα. Μια τέτοια κίνηση, χωρίς κανένα κόστος για τον Ερντογάν, ήταν η άρση του βέτο στην ένταξη της Σουηδίας και της Φιλανδίας στο ΝΑΤΟ. Πήραμε μια πρώτη γεύση με τις δηλώσεις και τη συνάντηση του πειρατή της Ανατολικής Μεσογείου και της Δύσης με τον Πρόεδρο Μπάιντεν.
Ας φανταστούμε, λοιπόν, τι θα γίνει στην περίπτωση, πολύ πιθανό πλέον, που ο Ερντογάν αποφασίσει να βάλει στην άκρη και τους S-400, διότι τότε στην Ουάσιγκτον και στα κέντρα αποφάσεων της Δύσης, θα μιλάμε για τη σφαγή του μόσχου του σιτευτού για την επιστροφή του ασώτου. Και ο Θεός να βάλει το χέρι του, μήπως το ρόλο του μόσχου του σιτευτού, παίξουν τα εθνικά συμφέροντα της Ελλάδας.
Ας προσγειωθούν λοιπόν κάποιοι στη σκληρή πραγματικότητα και σε ένα ρεαλιστικό τρόπο σκέψης και ανάλυσης και ας σταματήσουν τους αυτοματισμούς των άνευ ουσίας σλόγκαν για εσωτερική κατανάλωση.
Το ίδιο και μάλιστα με πολύ πιο έντονο τρόπο ισχύει και για τη Βορειοατλαντική Συμμαχία, για την οποία έχουμε κουραστεί, μετά την παράνομη εισβολή του Πούτιν στην Ουκρανία, να ακούμε το πόσο ενωμένη είναι και το πόσο απέκτησε αποστολή και όραμα.
Διότι εάν το ΝΑΤΟ είναι ενωμένο και έχει αποκτήσει όραμα και αποστολή, ενώ στο εσωτερικό του, μια χώρα μέλος αμφισβητεί την εθνική κυριαρχία μιας άλλης χώρας μέλους και απειλεί ευθέως σε καθημερινή πλέον βάση την εδαφική κυριαρχία συμμάχου χώρας, όπως συμβαίνει με την Τουρκία έναντι της Ελλάδας, τότε κουραφέξαλα ενότητα, μπάχαλο όραμα και αποστολή.
Και αλήθεια, είναι καιρός να συζητήσουμε σοβαρά και ρεαλιστικά και το πόσο καλά πηγαίνει για τη Συμμαχία και τη Δύση ευρύτερα, η αντιμετώπιση της παράνομης εισβολής του Πούτιν στην Ουκρανία. Διότι με δεδομένο ότι ο κορυφαίος παράγοντας εθνικής ασφάλειας είναι πλέον, χωρίς αμφισβήτηση η εθνική οικονομία, τα πράγματα πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο για τη Δύση.
Είναι λοιπόν εξαιρετικά επικίνδυνο, να συνεχίζεται μια ιστορία επιδερμικών και ανούσιων αναλύσεων, για την Τουρκία και τον Ερντογάν, του οποίου την πτώση και την καταστροφή ευαγγελίζονται πλέον αναλυτές και σχολιαστές σε καθημερινή βάση τα τελευταία χρόνια.
Όσο συνεχίζουμε σε αυτό το ανούσιο μονοπάτι και αρνούμαστε να κατανοήσουμε ότι η προσοχή και η έμφαση πρέπει να δοθεί στο να σηκώσουμε ανάστημα έναντι των συμμάχων μας, επισημαίνοντάς τους ότι η ιστορία με την ανοχή έναντι της Τουρκίας, έχει ξεπεράσει το αστείο και έχει αρχίσει να γίνεται επικίνδυνη, στήνουμε τον εαυτό μας και το μέλλον της πατρίδας μας για σοβαρές και με έντονα αρνητικές επιπτώσεις περιπέτειες.
Τα περιθώρια για τετριμμένα σλόγκαν περί αναδίπλωσης και αρνητικών επιπτώσεων για την Τουρκία και βαρύ κλίμα εδώ και αγανάκτηση εκεί για τον Ερντογάν, έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί. Εάν μάλιστα δεν μπει σύντομα τέρμα σε αυτή τη λογική και την ανυπαρξία, αυτόνομης και δυναμικής έναντι όλων εχθρών και φίλων, εθνικής στρατηγικής, τότε βαδίζουμε με μαθηματική ακρίβεια σε ιδιαίτερα αρνητικές εξελίξεις.
Με τον πειρατή και αυτόν που επιβουλεύεται το εθνικό σου συμφέρον και την εδαφική σου ακεραιότητα, όχι μόνο δεν συζητάς, αλλά ξεκαθαρίζεις σε φίλους και συμμάχους, ότι εάν συνεχίσουν να αγνοούν τις επικίνδυνες προκλήσεις και απειλές του, θα υπάρξει αντίδραση προς όλες τις κατευθύνσεις.
* Ο Δημήτρης Γ. Απόκης, είναι Διεθνολόγος και Δημοσιογράφος, ειδικός σε θέματα Αμερικανικής Πολιτικής. Απόφοιτος των πανεπιστημίων The American University, School of International Service, και του The Johns Hopkins University, The Paul H. Nitze, School of Advanced International Studies της Ουάσιγκτον, μέλος του The International Institute for Strategic Studies του Λονδίνου, και υπήρξε επί σειρά ετών διαπιστευμένος ανταποκριτής στο Λευκό Οίκο, στο Στέητ Ντιπάρτμεντ και στο Αμερικανικό Πεντάγωνο.
