today-is-a-good-day
13.1 C
Athens

Η κατάρα των Social Media! – Γράφει ο Δ. Απόκης

Τα τελευταία χρόνια και ειδικά μέσα στην Πανδημία, ο εθισμός των ανθρώπων στα αποκαλούμενα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, έχει πάρει διαστάσεις παρόμοιες με αυτές του Covid19. Μπορεί ο αριθμός των ανθρώπων που χάνει τη ζωή του λόγω της ύπαρξης των social media, να μην είναι παρόμοιος με αυτόν που έχει χάσει και συνεχίζει να χάνει τη ζωή του από την Πανδημία, αλλά η ζημιά που έχουν επιφέρει στη ζωή του ανθρώπου και στον κοινωνικό ιστό είναι πολύ μεγαλύτερη και πολύ πιο επικίνδυνη.

Του Δημήτρη Γ. Απόκη*

Όταν πρωτοεμφανίστηκε στην Αμερική το twitter, θυμάμαι ότι είχε χαρακτηριστεί ένα πολύτιμο εργαλείο για τους ανθρώπους. Η αστυνομία είχε καταφέρει να επιλύσει εγκλήματα και να προλάβει ακόμη και ληστείες σε εξέλιξη, διότι κάποιος απλός πολίτης είχε ανεβάσει σε πραγματικό χρόνο την πληροφορία.

Κανείς όμως εκείνη την εποχή, με τον ενθουσιασμό που επικρατούσε, δεν μπορούσε να φανταστεί αυτό που έρχονταν και πως το Twitter, το Facebook, το Instagram, θα έπλητταν τον άνθρωπο, τη δημοκρατία, την επικοινωνία, με τρόπο που απειλεί να αλλάξει στην κυριολεξία αυτό που αποτελεί το βασικό κύτταρο της ανθρωπότητας και είναι η πρόσωπο με πρόσωπο επαφή, η συνομιλία βλέποντας το συνομιλητή σου, το ραντεβού με την κοπέλα σου.

Ακόμα αυτό που εμείς οι πιο παλιοί αποκαλούμε δημοσιογραφία, δεν αποτέλεσε εξαίρεση αυτής της μάστιγας. Ελάχιστοι είναι πλέον οι δημοσιογράφοι, που κυνηγούν την είδηση με τον παραδοσιακό τρόπο. Αυτό που κάποιοι, ελάχιστοι, πλέον, αποκαλούμε ρεπορτάζ. Να μιλήσεις στην πηγή της πληροφορίας, να ψάξεις, να κυνηγήσεις, να πιέσεις για να βγάλεις την πληροφορία.

Κάποτε σε αυτό τον κόσμο υπήρχε αυτό που αποκαλούμε, προσωπική ζωή. Σήμερα όλοι είμαστε εθισμένοι και βγάζουμε τα άπλυτά μας, στο Facebook και το Instagram. Αγνοώντας τους κινδύνους και τις προειδοποιήσεις ειδικών, υπάρχουν γονείς που ανεβάζουν φωτογραφίες των παιδιών τους, αφήνοντάς τα εκτεθειμένα στις ορέξεις και στο επικίνδυνο βλέμμα ανώμαλων που καραδοκούν μέσα στα δήθεν μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Στην παλιά καλή εποχή, που ευτυχώς κάποιοι από εμάς τη ζήσαμε, αλλά δυστυχώς αποτύχαμε παταγωδώς να την περάσουμε στα παιδιά μας, όταν θέλαμε να πούμε κάτι σε ένα φίλο, να συναντήσουμε ένα φίλο, ένα συνεργάτη για μια δουλειά, να φλερτάρουμε μια κοπέλα, βγαίναμε έξω για ένα καφέ, ένα ποτό, ζητάγαμε τον αριθμό τηλεφώνου, για να πάρουμε ένα τηλέφωνο, το οποίο πάλι θα οδηγούσε σε ανθρώπινη επαφή. Στέλναμε λουλούδια ή ακόμη καλύτερα κλέβαμε ένα λουλούδι από έναν κήπο, για να το προσφέρουμε στην κοπελιά ή την γυναίκα που μας ενδιέφερε. Σήμερα κάτι τέτοιο είναι παλιομοδίτικο και ξεπερασμένο.

Σήμερα, βγάζουμε τα συναισθήματα μας, τα παιδιά μας στο Facebook και το Instagram. Αντί να γράψουμε ένα άρθρο, ένα κείμενο, πλέον κάνουμε ανάρτηση.

Αντί να φλερτάρουμε μια κοπέλα, μια γυναίκα που μας ενδιαφέρει, να ερωτευτούμε να αγαπήσουμε, με τον ανθρώπινο παραδοσιακό τρόπο, στέλνουμε μηνύματα με emojis και stickers στο Messenger και όλα τα άλλα ψεύτικα, άψυχα και κενά περιεχομένου εργαλεία δήθεν επικοινωνίας.

Ελάχιστοι είναι πλέον οι άνθρωποι που πιάνουν στα χέρια τους ένα βιβλίο, μια εφημερίδα, για να διαβάσουν, να μορφωθούν, να ψυχαγωγηθούν.

Ελάχιστοι είναι αυτοί που πλέον έχουν δική τους διαμορφωμένη γνώμη. Και όσοι τολμήσουν μέσα σε αυτά τα δήθεν μέσα κοινωνικής δικτύωσης να εκφράσουν μια διαφορετική ή ακόμη και προκλητική γνώμη ή άποψη, που δεν συμβαδίζει με την επικρατούσα τότε τους κλείνετε ή μπλοκάρετε ο λογαριασμός τους. Η δημοκρατία πάει περίπατο.

Γιατί να αφιερώσουμε χρόνο, και να ταλαιπωρηθούμε να διαβάσουμε, να προβληματιστούμε; Αφού μπορούμε να πιάσουμε το κινητό και μέσα σε δευτερόλεπτα, να έχουμε την πληροφορία. Και ας μην γνωρίζουμε κατά πόσο αυτή η πληροφορία είναι αληθινή και έγκυρη.

Μέσα στη νύχτα ή με το που ξυπνάμε το πρωί, αντί να γυρίσουμε στο πλάι στο κρεβάτι να δώσουμε ένα τρυφερό φιλί, να καθίσουμε να μιλήσουμε με την ή τον  σύντροφό μας, αυτό που κάνουμε είναι να απλώσουμε το χέρι για το κινητό, να δούμε ποιος και τι έχει κάνει ανάρτηση.

Γιατί λοιπόν να απορεί κανείς που οι νέες γενιές σήμερα, έχουν μεγάλο πρόβλημα στον προφορικό λόγο και στο να γράψουν ένα  κείμενο το οποίο να βγάζει νόημα. Εδώ ακόμη και κάποιοι από εμάς, που είχα τη μεγάλη τύχη να ζήσουν στην εποχή της πραγματικής ανθρώπινης ζωής και όχι στο σημερινό virtual reality, έχουν αρχίσει να ξεχνούν αυτά που ήξεραν και έχουν εθιστεί σε αυτά που εγκληματικά αποκαλούμε μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Σήμερα για να τραβήξει κάποιος ή κάποια την προσοχή, θα πρέπει να είναι διαφορετικός με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει. Κατά κύριο λόγο γεμάτος τατουάζ, άπλυτος, να γδύνεται στα social media και τις ιστοσελίδες, και όταν ανοίγει το στόμα του τύφλα να έχει ο οχετός.

Σήμερα δεν μετράει ο πραγματικός άνδρας, υπάρχουν ελάχιστοι, ή η πραγματική γυναίκα. Δυστυχώς μετρούν τα likes και τα κλικ.

Μα καλά θα πει κάποιος, τίποτα καλό δεν υπάρχει στα social media; Σαφώς και υπάρχουν πολλά καλά. Η αμεσότητα, η δυνατότητα επαφής με μεγάλο αριθμό ανθρώπων και πολλά άλλα.

Αλλά αυτό είναι κάτι τελείως διαφορετικό από τον εθισμό που έχει λάβει διαστάσεις εθισμού σε βαριά ναρκωτικά και έχει αντικαταστήσει την ίδια την ανθρώπινη φύση.

Ας προσπαθήσουμε λοιπόν άμεσα, να επιβάλλουμε μια ισορροπία σε αύτη την κατάρα που πλέον μαστίζει και απειλεί την ανθρώπινη φύση.

Ας ξαναγίνουμε άνθρωποι, ας πάρουμε ξανά τον έλεγχο της ζωής μας στα χέρια μας και κυρίως στο μυαλό μας.

Ο Δημήτρης Γ. Απόκης είναι Αναλυτής Διεθνών Σχέσεων, Διεθνολόγος και Δημοσιογράφος, Απόφοιτος του The Paul H. Nitze, School of Advanced International Studies, The Johns Hopkins University, Μέλος του The International Institute for Strategic Studies, και επί σειρά ετών Ανταποκριτής στην Washington DC, διαπιστευμένος στο Λευκό Οίκο, το Στέητ Ντιπάρτμεντ και το Πεντάγωνο.

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ