Έχουν ήδη περάσει 12 χρόνια από το κραχ του 2008, που οδήγησε την παγκόσμια οικονομία στη νέα πραγματικότητα της λιτότητας, των περικοπών και του αυστηρού δημοσιονομικού ελέγχου των επονομαζόμενων αδύναμων χωρών. Το αποτέλεσμα ήταν σαφώς οι «αδύναμοι» να γίνουν επί της ουσίας παράλυτοι και οι δυνατοί ακόμα δυνατότεροι.
Της Αλίκης Τσίκα
Τότε βεβαίως, μέσα στη φρενίτιδα επιβολής μέτρων και περικοπών με το μαχαίρι στο λαιμό, κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει αυτό που ζούμε σήμερα. Κάποιοι το ονομάζουν πόλεμο και σαφώς και είναι, όμως δεν είναι ο πόλεμος όπως όλοι τον γνωρίζαμε λίγο πολύ. Γιατί ο πόλεμος με οπλικά συστήματα ακόμα και αν γινόταν, οι δυνατοί θα μπορούσαν να τον αντιμετωπίσουν δεδομένου ότι είναι και αυτοί που διαχρονικά κρατούσαν τα οπλικά συστήματα στο χέρι. Ο πόλεμος όμως όπως τον ζούμε σήμερα απέδειξε περίτρανα ότι δεν υπολογίζει οικονομικά δυνατούς ή αδύνατους.
Ήρθε εκεί που κανείς δεν τον περίμενε και μας πέταξε κυριολεκτικά στα μούτρα τις επιπτώσεις των χρόνιων περικοπών σε κρατικές δαπάνες κάθε είδους. Κόβε τις δαπάνες για υγεία, κόβε τις προσλήψεις προσωπικού, κόβε τους μισθούς, κόβε για εξοπλισμούς, κόβε για τη συντήρηση του Κράτους, κόβε γενικώς ότι βρεις. Και παρακάλα τώρα τους γιατρούς που έφτασες στα 800€ να σου σώσουν τη ζωή, χωρίς να έχουν ούτε καν εξοπλισμό προστασίας γιατί αυτός κόστιζε άρα τον κόψαμε στον δημοσιονομικό έλεγχο. Μέτρα πτώματα γιατί τα νοσοκομεία καταρρέουν, τα κρεβάτια δε φτάνουν, αναπνευστήρες δεν υπάρχουν, το προσωπικό δεν φτάνει ούτε για τα βασικά. Τώρα ζητάμε εθελοντές να μας σώσουν γιατί είχαμε κάνει τα νοσοκομεία φαντάσματα και τους γιατρούς ζητιάνους. Τώρα δείχνουμε αλληλεγγύη ανάμεσα στα κράτη γιατί ο «αόρατος εχθρός» απέδειξε ότι ουδόλως τον ενδιαφέρουν οι αριθμοί του Δ.Ν.Τ και τα δημοσιονομικά ελλείμματα της Ε.Ε.
Ακόμα και τώρα όμως δείχνουμε να μην έχουμε βάλει μυαλό με τη Γερμανία και τα παραφερνάλια της, να λένε και την ύστατη στιγμή nein στο ευρωομόλογο τη στιγμή που τα πτώματα στοιβάζονται στις πάλαι ποτέ λαμπερές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Σύσσωμοι οι ηγέτες της Ε.Ε εξηγούν στη μάμα Μέρκελ ότι κάπου εδώ ήρθε η ώρα να τελειώσει το παιχνιδάκι των περικοπών, με τον Ντράγκι να βγαίνει να της υπενθυμίζει ότι είμαστε σε πόλεμο και καλά θα κάνει να ρίξει μια μάτια στο Καταστατικό ίδρυσης της Ε.Ε για να δει τι προβλέπει αυτό για την οικονομική πολιτική σε περίοδο πολέμου.
Μάλλον ήρθε η στιγμή η Γερμανία να αναλάβει ευθύνες χρόνων για την οικονομική πολιτική που έχει επιβάλλει, μια πολιτική που έτσι κι αλλιώς είχε οδηγηθεί στο κενό, με τη μια αποτυχία να διαδέχεται την άλλη και το ένα μέτρο να είναι πιο αναποτελεσματικό από το προηγούμενο. Το ευρωπαϊκό οικοδόμημα τρίζει συθέμελα εδώ και αρκετό καιρό αλλά τώρα καλείται να ανταποκριθεί σε μια πρόκληση που είτε θα το διαλύσει μια και καλή είτε θα του δώσει την ευκαιρία να αναγεννηθεί από τις δημοσιονομικές στάχτες του. Μια αναγέννηση που αν τελικά γίνει θα πρέπει να επαναπροσδιορίσει τους όρους γύρω από τους οποίους δομήθηκε η Ε.Ε εξαρχής και να επανεκκινήσει με βάσει την ισότητα και την αλληλεγγύη που μέχρι σήμερα υπήρχαν μόνο σε δακρύβρεχτους πολιτικούς λόγους ως εισαγωγική παράγραφος πριν από τις εξαγγελίες της δημοσιονομικής δολοφονίας των «αδυνάτων».
