Και σιγά που θα το ξεχάσεις θα σου πω εγώ που εκεί που έχουν φτάσει τα ενοίκια, σίγουρα σου μένουν αξέχαστα. Νέος όρος πλέον το renting crisis που με απλά λόγια σημαίνει ότι ο κάθε πικραμένος ιδιοκτήτης σπιτιού, θέλει πολύ απλά να ζήσει όλη του την οικογένεια και να κάνει και καβάτζα με ένα ενοίκιο, αδιαφορώντας πλήρως τόσο για την πραγματική αξία του ακινήτου που νοικιάζει όσο και για την γενικότερη οικονομική πραγματικότητα. Τι και αν το σπίτι που θέλει να σου νοικιάσει μοιάζει σαν να βγήκε από ταινία τρόμου εποχής, τι και αν τα μπάνια νιώθεις ότι φιλοξένησαν τελευταία φορά τον Λαμπρό Κωνσταντάρα, τι και αν οι μεντεσέδες τρίζουν και η μούχλα σε γεμίζει με μια αξέχαστη ευωδιά, δεν έχει καμιά σημασία αυτό καλέ μου ενοικιαστή. Το σπίτι θα στο δώσει μίνιμουμ 10€/τμ γιατί έτσι θέλει και έχει και την αδιαμφισβήτητη πεποίθηση ότι νοικιάζει το Μπάκιγχαμ όποτε βρες τρύπα να κρυφτείς.
Της Αλίκης Τσίκα
Με λίγα λόγια χάλια, μαύρα χάλια είναι η κατάσταση στην Αθήνα αλλά και στην υπόλοιπη χώρα που για να νοικιάσεις πλέον σπίτι πρέπει να αποχωριστείς έναν μέσο μισθό. Αν δε, θέλεις και ανακαινισμένο σπίτι σε αξιοπρεπή κατάσταση, τότε ετοιμάσου να αποχωριστείς και ένα νεφρό για να είσαι σίγουρος ότι θα καλύψεις και τα κοινόχρηστα και το πετρέλαιο και τη ΔΕΗ.
Όλο αυτό βέβαια δεν είναι τίποτα άλλο από απόρροια του κατά τα άλλα πολυπόθητου τουρισμού που έχει αποδείξει πολλάκις τις επιπτώσεις που έχει στους μόνιμους κατοίκους των τουριστικών πόλεων. Κλασικό παράδειγμα η Βαρκελώνη όπου αφότου κάηκε η μισή πόλη από τις διαδηλώσεις των πολιτών που κυριολεκτικά δεν είχαν που να μείνουν, αποφασίστηκε να παρθούν μέτρα από την πολιτεία για την οικιστική κρίση των ντόπιων.
Στην Ελλάδα βέβαια δυστυχώς ακόμα η πολιτεία σφυρίζει αδιάφορα, αφού ουσιαστικά μέτρα που να «χτυπούν» το πρόβλημα δεν υπάρχουν, παρά μόνο ρυθμίσεις για την Γκόλντεν βίζα και τα Airbnb, που όπως όμως δείχνει ξεκάθαρα η αγορά, διόλου επαρκείς είναι. Ο μέσος Έλληνας εξακολουθεί να ψάχνει απεγνωσμένα ένα αξιοπρεπές σπίτι για να μείνει, που να μην κοστίζει μια περιουσία αλλά φεύ.
Η πολιτεία από τη μια εκφράζει την βαθιά της ανησυχία για την ακρίβεια, τη δημογραφική κρίση και την υπογεννητικότητα στη χώρα μας, από την άλλη όμως ξεχνάει ότι το βασικότερο αγαθό που χρειάζεται κάποιος είναι μια ασφαλή στέγη πάνω από το κεφάλι του και ένα αξιοπρεπές εισόδημα, για να αποφασίσει μετέπειτα να δημιουργήσει οικογένεια.
Καλά τα επιδόματα γέννησης και τα λοιπά άλλα μέτρα ενίσχυσης της οικογένειας, αλλά μήπως να ξεκινούσαμε από το βασικό; Μήπως να παρθούν ουσιαστικά μέτρα και να συγκροτηθεί ένα οργανωμένο σχέδιο επιτέλους που να καταπολεμήσει την οικιστική κρίση που βιώνουν έντονα πλέον όλο και περισσότεροι; Μήπως κάποιος να βάλει φρένο και μυαλό σε όλους τους ιδιοκτήτες που βαράνε αλύπητα και όποιον πάρει ο χάρος;
Δεν θέλει κόπο, τρόπο θέλει και δεν είναι άλλος από το να κάτσουν κάτω και να βγάλουν τις πραγματικές αξίες με πλαφόν ενοικίων ανά περιοχή και αντικειμενική αξία. Με βάσει όλα τα απαραίτητα κριτήρια.
Δυστυχώς το καλόπιασμα δεν δείχνει να πιάνει και οι οικογένειες πλέον έχουν βαρεθεί να ψάχνουν μια «τρύπα» να κρυφτούν με μίνιμουμ 800€ ενοίκιο.
