Η απίστευτη ταλαιπωρία που προκλήθηκε σε εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες, από την πρόσφατη στάση εργασίας που πραγματοποίησε μια απειροελάχιστη μειοψηφία εργαζομένων του μετρό, δεν ήταν κάτι πρωτόγνωρο.
Του Γ.Καλλιάνου*
Δυστυχώς στη χώρα μας, για πολλές δεκαετίες μειοψηφίες συμφερόντων προσπαθούν με «ετσι θέλω» να επιβάλλουν τα δικά τους συμφέροντα, γράφοντας κανονικότα εκεί που δεν πιάνει μέλανι, τους συμπολίτες τους.
Η συγκεκριμένη περίπτωση όμως ήταν κραυγαλέα. Συγκεκριμένα, ελάχιστοι εργαζόμενοι κατέβασαν ρολά στο μετρό (εν ώρα αιχμής), προκειμένου να μην υλοποιηθεί η απόφαση να μεταφερθούν 21 συνάδελφοί τους από ανόργανες σε λειτουργικές θέσεις, για τις οποίες και είχαν άλλωστε προσληφθεί.
Και για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις, όταν λέμε ελάχιστοι εργαζόμενοι, εννοούμε μόλις 25 άτομα, δηλαδή το 2% του συνόλου!
Η αντίδραση της κυβέρνησης αλλά και του ίδιου του Πρωθυπουργού, ήταν άμεση και δεν αφήνει παρερμηνείες. 21 άτομα δεν μπορούν να κρατάνε την υπόλοιπη κοινωνία σε «ομηρία» επειδή απλώς τους ζητήθηκε να κάνουν το αυτονόητο, δηλαδή τη δουλειά τους! Οι ετσιθελικές νοοτροπίες ανήκουν σε άλλες εποχές και η κοινωνία μας τις έχει «προσπεράσει» προ πολλού.
Απόδειξη αυτού, είναι οτι το μόνο που κατάφεραν οι εν λόγω συνδικαλιστές ήταν να ενώσουν την υπόλοιπη κοινωνία απέναντι τους. Και αυτό όχι μόνο επειδή ταλαιπώρησαν χωρίς λόγο, εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες τους αλλά και επειδή με αυτές τις ενέργειες ευτελίζουν τον ίδιο τον συνδικαλισμό.
Βέβαια, ο ΣΥΡΙΖΑ έσπευσε να υπερασπιστεί το…δικαίωμα των εν λόγω συνδικαλιστών, επικρίνοντας την κυβέρνηση οτι «εφραμόζει συνταγές κοινωνικού ατοματισμού».
Ούτε αυτό πρέπει να μας ξαφνιάζει καθώς η αξιωματική αντιπολίτευση έχει κάνει τον λαϊκισμό, πολιτικό πρόγραμμα. Το να μιλά όμως για…κοινωνικό αυτοματισμό, δεν είναι λαϊκισμός, είναι απλά εμπαιγμός στη νοημοσύνη μας.
Κοινωνικός αυτοματισμός είναι να στρέφεις εκσκεμμένα μέρος της κοινωνίας απέναντι σε συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες, στοχοποιώντας τες (κάτι που κάνει συνεχώς ο ΣΥΡΙΖΑ).
Κοινωνικός αυτοματισμός σίγουρα δεν έιναι να αντιδράς απέναντι σε κοινωνικά αθέμιτες πρακτικές, ελάχιστων συνδικαλιστών που κρατάνε «ομήρους» 1,5 εκατομμύριο επιβάτες και αδικούν με την στάση τους την πλειοψηφία των συναδέλφων τους.
Όμως, όπως έγραψα και πιο πάνω, δεν ήταν η πρώτη φορά που συνέβη κάτι τέτοιο ούτε η πρώτη φορά που ο ΣΥΡΙΖΑ στήριξε τέτοιες πρακτικές.
Από τις καταλήψεις στα Πανεπιστήμια, όπου ελάχιστες μειοψηφίες αποφασίζαν με τη βια να κλείνουν σχολές, την μετατροπή των Εξαρχείων σε άβατο ανομίας από μια δράκα μπαχαλάκηδων (που δεν είναι καν κάτοικοι της περιοχής αυτής), τις καταλήψεις δημόσιων και ιδιωτικών κτιρίων, μέχρι την πρόσφατη στάση εργασίας στο μετρό, γίνεται σαφές οτι η κοινωνία επι δεκαετίες παρέμενε όμηρος μειοψηφιών.
Η σημερινή κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, με τον νέο συνδικαλιστικό νόμο, με την κατάργηση του ασύλου ανομίας στα Πανεπιστήμια, την αποκατάσταση της νομιμότητας στα Εξάρχεια, τις εκκενώσεις των υπό κατάληψη κτιρίων και με την βούληση της να φέρει νομοθετική ρύθμιση για το προσωπικό ασφαλείας στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς (για να εκτελούνται τα πρωινά και τα βραδινά δρομολόγια) υλοποιεί τη δέσμευση της απέναντι στους πολίτες, οι οποίοι την εξέλεξαν για να γίνουμε επιτέλους μια κανονική, σύγχρονη ευρωπαϊκή χώρα που σέβετεται τους πολίτες της και διασφαλίζει τα δικαιώματα του συνόλου της κοινωνίας.
Όταν ελάχιστες μειοψηφίες συμφερόντων καταπατούν επιδεικτικά τα δικαιώματα του συνόλου της κοινωνίας τότε η Δημοκρατία, ολισθαίνει σταδιακά σε «τυραννία της μειοψηφίας», κάτι που ορισμένοι επιμένουν να παραβλέπουν, γιατί έτσι επιτάσσει το μικροπολιτικό τους συμφέρον…
*Ο Γ.Καλλιάνος είναι Βουλευτής Νοτίου Τομέα Αθηνών της Νέας Δημοκρατίας
