Προεκλογικά εξήγγειλε τη μείωση του ΕΝΦΙΑ και της ευρύτερης βαρύτατης φορολογίας, την οποία φόρτωσαν στις πλάτες του ελληνικού λαού οι ανθρωπιστές αριστεροί του κ. Τσίπρα. Τότε όλοι φώναζαν με μανία ότι είναι ακόμη μία προεκλογική υπόσχεση, όπως όλες οι προεκλογικές υποσχέσεις που γίνονται καπνός την επομένη των εκλογών.
Της Αλίκης Τσίκα
Συνηθισμένοι όλοι μας στο πολιτικό «θα» που ποτέ δεν φτάνει στην υλοποίηση και πάντα χρησιμοποιείται για ψηφοθηρικούς λόγους και προς χάριν εντυπωσιασμού και μαζικής κατανάλωσης, ενδόμυχα απορρίπτουμε εκ των προτέρων την όποια πιθανότητα, οι πολιτικές υποσχέσεις να γίνουν μία μέρα απτή πραγματικότητα. Τα δε έτερα κόμματα, σπεύδουν άρδην να μιλήσουν για βαριές υποσχέσεις και ξεδιάντροπα ψεύδη, τα οποία αν γίνουν πιστευτά από τα λαό, τότε αυτός θα το πληρώσει ακριβά, σα να μην έχουν υπάρξει και αυτοί κομμάτι της ευρύτερης κουλτούρας της προεκλογικής παροχολογίας.
Έλα όμως που ήρθε η ώρα, που κατέφθασαν τα «ραβασάκια» του ΕΝΦΙΑ και προς απογοήτευση πολλών, έκπληξη ακόμη περισσότερων και ανακούφιση της πλειοψηφίας των φορολογούμενων, είναι όντως μειωμένα. Και τώρα τι δηλαδή; Μας είπε κάποιος την αλήθεια; Υπήρξε προεκλογική εξαγγελία που τελικά έγινε πραγματικότητα;
Ας μη βιαστούν πολλοί να με κατηγορήσουν για «μητσοτακική λατρεία», απλώς ας αναγνωρίσουμε ότι τελικά, μέσα σε πολλά ψέματα, μπορεί να υπάρχει μια αλήθεια και μία πραγματική πολιτική βούληση για αλλαγή και για ουσιαστική στροφή προς κάτι καλύτερο. Όλοι αναγνωρίσαμε τη βαρύτατη και υπέρμετρη, χωρίς καμία απολύτως λογική και σχεδιασμό, φορολογία στην οποία μας υπέβαλλε με το έτσι θέλω η προηγούμενη Κυβέρνηση.
Θα μου πεις, έφταιγαν μόνα αυτοί; Σαφώς και όχι! Ποτέ καμία χώρα δεν έφτασε στο χείλος της καταστροφής από τις επιλογές μόνο μιας Κυβέρνησης ή μόνο μίας ή δυο κυβερνητικών τετραετιών. Το πρόβλημα ήταν σχεδόν διαχρονικό και διαιωνίζονταν, παρά το γεγονός ότι ήταν καταφανές, κανείς δεν ήταν διατεθειμένος να φτάσει το μαχαίρι στο κόκκαλο για να το λύσει. Διαχρονικό ήταν όμως και το πρόβλημα των προεκλογικών υποσχέσεων που δεν έφταναν πέρα από την κάλπη.
Το ελπιδοφόρο και ουσιαστικό τη δεδομένη στιγμή, είναι ότι για μία φορά είδαμε κάτι να γίνεται πραγματικότητα, το είδαμε σε απλούς (μειωμένους) αριθμούς, το είδαμε τυπωμένο σε επίσημο κυβερνητικό χαρτί, το είδαμε στην τσέπη μας, το βλέπουμε να γίνεται επιτέλους πραγματικότητα. Κανείς βεβαίως δεν μπορεί να προκαταβάλλει τη συνέχεια, καθώς μία καλή αρχή από μόνη της, δεν αρκεί για να προβλέψει με σιγουριά ποια θα είναι η συνέχεια και πως θα εξελιχθεί το όλο πράγμα μέχρι το τέλος.
Δεν μπορούμε και δεν έχουμε ακόμη λόγους να πανηγυρίζουμε, μπορούμε όμως να κοιτάξουμε από μία μικρή χαραμάδα ελπίδας την επόμενη τετραετία. Να πιστέψουμε ότι όσοι επέλεξαν να ψηφίσουν τη συγκεκριμένη Κυβέρνηση, ίσως και να έκαναν τη σωστή επιλογή.
Σε κάθε περίπτωση πάντως, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι στο συγκεκριμένο θέμα ο Μητσοτάκης είπε την αλήθεια.
