today-is-a-good-day
23.5 C
Athens

Η εξουσία δεν είναι για όλους

Το εκλογικό αποτέλεσμα της 26ης Μαΐου, υποδηλώνει σαφώς μια τιμωρητική διάθεση προς τις συμπεριφορές που χαρακτηρίζονται από αλαζονεία, υπεροψία και ναρκισσισμό.

Η κατοχή εξουσίας -πάσης φύσεως- προσδίδει μια δυναμική στον οποιονδήποτε άνθρωπο, συχνά όμως αυτή η δυναμική εξελίσσεται σε αλαζονεία και έπαρση, όταν ο κατέχων την εξουσία, αφενός δεν έχει την παιδεία να τη διαχειριστεί και αφετέρου δεν αναγνωρίζει τον προσωρινό χαρακτήρα αλλά και τη βαρύτητα και τις ευθύνες που αυτή συνεπάγεται.

Διότι για να φανείς αντάξιος της όποιας μορφής εξουσίας, θα πρέπει να “έχεις φάει τα μούτρα σου” που λέει και ο λαός πολλές φορές. Να έχεις μάθει να χάνεις και να ζεις με τις επιπτώσεις της ήττας σου, να ξέρεις να υπάρχεις χωρίς να είσαι απαραίτητα νικητής, να ξέρεις να κοιτάς χαμηλά, να λες ευχαριστώ, να ζητάς συγγνώμη, να αναγνωρίζεις την ανωτερότητα άλλων ανθρώπων, να αποδέχεσαι με αξιοπρέπεια και θαυμασμό το γεγονός ότι υπάρχουν καλύτεροι από εσένα εκεί έξω. Μα πάνω από όλα να σέβεσαι τους ανθρώπους που σου έδωσαν την εξουσία.

Στην περίπτωση των δημοκρατικών κρατών και των Κυβερνήσεων που αυτά εκλέγουν, τείνει να επικρατεί η λανθασμένη άποψη, ότι την εξουσία κατέχουν a priori οι κυβερνώντες και όχι ο λαός. Μετά από ένα χρονικό διάστημα παραμονής στην εξουσία, οι κυβερνώντες παραβλέπουν το γεγονός, ότι το πραγματικό “αφεντικό” τους είναι οι ψηφοφόροι που τους εξέλεξαν και αυτοανακηρύσσονται παντοδύναμοι ηγέτες. Σε αυτήν την περίπτωση η κατάρρευση είναι αναπόφευκτη, δεδομένου ότι το “αφεντικό”, ακόμη και αν θεωρούμε ότι το έχουμε αποκοιμίσει, εν τέλει θα ξυπνήσει.

Υπεροπτικές συμπεριφορές που υποβαθμίζουν την κρίση και τη νοημοσύνη του λαού και θεωρούν τον όποιο πολίτη κατώτερο των περιστάσεων και ανάξιο ορθής επιλογής, ενώ ταυτόχρονα στερούνται ωριμότητας, σεμνότητας και σεβασμού προς αυτόν, μακροπρόθεσμα τον εξαγριώνουν και τον ωθούν στο να δείξει τη δύναμή του. Διότι ουδείς μπορεί να προσβάλλει το αφεντικό του επ’ αόριστον θεωρώντας ότι θα κρατήσει τη δουλειά για πάντα.

Τίποτα δεν κρατάει για πάντα και το μόνο σίγουρο είναι ότι η εξουσία πολύ γρήγορα αλλάζει χέρια και άρα ουδέποτε θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται ως θεϊκή παντοδυναμία. Ναρκισσιστικές πεποιθήσεις που αποσκοπούν στην πλήρη απαξίωση του αντιπάλου ή στην ολοκληρωτική χρήση των δυνάμεων που προσδίδει η εξουσία, όσο ψηλά και αν θεωρηθεί προσωρινά ότι μας έχουν φτάσει, τόσο πιο εκκωφαντικά θα μας ρίξουν στο κενό.

Το πρόβλημα έγκειται στο γεγονός ότι ο ναρκισσιστής αδυνατεί να κοιτάξει πέρα από τον “καθρέφτη” του. Συχνά στην πολιτική σκηνή ο καθρέφτης δεν είναι άλλος από τον φιλικά προσκείμενο, ευεργετηθέντα περίγυρο, που ορμώμενος από το προσωπικό όφελος ενισχύει την πλασματικά τελειότητα του ναρκισσιστή και πιστεύει ότι πορεύεται μαζί του προς την αιώνια κορυφή. Ναρκισσιστής και καθρέφτης λοιπόν αλληλεπιδρούν, ανίκανοι να παραδεχτούν και άρα να διορθώσουν τα λάθη τους, πιστεύοντας ότι η ήττα δεν είναι τίποτα παραπάνω από μία “κακία” που τους καταλογίζουν όσοι τους ζηλεύουν και ποθούν απλώς τη τελειότητα από την οποία μόνο αυτοί χαρακτηρίζονται.

Ακριβώς αυτήν την πεποίθηση τιμώρησαν οι Έλληνες πολίτες την Κυριακή που μας πέρασε. Οι Έλληνες πολίτες που είδαν τους εαυτούς τους να αντιμετωπίζονται ως ζητιάνοι, νοητικά κατώτεροι από την Κυβέρνηση, αφού δεν ήταν ικανοί να κατανοήσουν το θεάρεστο έργο το οποίο αυτή έκανε επί τέσσερα χρόνια, ακραίοι αφού διαφώνησαν με τις επιλογές της, αχάριστοι αφού ζητούν την αξιοπρεπή ζωή που τους στέρησαν.

Άμα η εξουσία μοιράζει ελεημοσύνη, πρέπει να τη δεχτείς με χαρά. Αν η εξουσία σε προσβάλλει, οφείλεις να σκύψεις το κεφάλι συγκαταβατικά. Αν σου υπόσχεται ότι θα σου δώσει έστω και ένα από τα εκατό που σου πήρε, θα δείξεις ευγνωμοσύνη. Αν σου πει και ένα, δύο, άντε τρία ψεματάκια βρε αδελφέ, θα δείξεις κατανόηση γιατί προσπαθούν τα παιδιά. Τώρα αν πάνω στην έξαψη της παντοδυναμίας της σε πει και χαζό, δε βαριέσαι θα το καταπιείς και αυτό και θα χειροκροτήσεις τον λατρεμένο ηγέτη. Τι όχι;

Αυτό το όχι φαίνεται ότι δυσκολεύεται να κατανοήσει η Κυβέρνηση από την Κυριακή, αφού ούτε αποτίμηση των λαθών ακούσαμε, ούτε συγγνώμη βρε παιδιά κάτι κάναμε κι εμείς στραβό ακούσαμε, ούτε δεχόμαστε την κρίση σας και προσπαθούμε να διορθωθούμε ακούσαμε. Το μόνο που ακούσαμε είναι ότι εμείς πάλι κάναμε λάθος που δεν στηρίξαμε τον ηγέτη και αν το ξανακάνουμε, θα το πληρώσουμε ακριβά.

Όλοι κρινόμαστε καθημερινά και όλοι θα συνεχίσουμε να κρινόμαστε μέχρι τέλους. Από τους ανθρώπους μας, το αφεντικό μας, τον περίγυρο, τους “υποστηρικτές” ή τους πολέμιους που ο καθένας μας αντιμετωπίζει, όμως ακριβώς επειδή η εξουσία δεν είναι για όλους, η ικανότητα κάθε ανθρώπου φαίνεται στον τρόπο με τον οποίο διαχειρίζεται την απόρριψη, την ήττα, το όχι…

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ