Στο πρόσφατο Συμβούλιο Κορυφής, που έλαβε χώρα στο Σίμπιου της Ρουμανίας (09.05.2019), οι ηγέτες των κρατών – μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης υιοθέτησαν μια εξαιρετικά σημαντική Διακήρυξη, με την οποία προσδιόρισαν το πλαίσιο των δράσεών τους για την επομένη ημέρα των ευρωεκλογών της 26ης Μαϊου.
*Γράφει ο Διονύσης Κ. Καραχάλιος
Μεταξύ αυτών και ο Αλέξης Τσίπρας. Επειδή είναι γνωστό, από την μέχρι σήμερα πολιτεία του, ότι η υπογραφή του ουδέποτε συνιστά δέσμευση και συνήθως δεν συμφωνεί με τις απόψεις του και τις προθέσεις του, έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον να εξετάσουμε εάν οι παραδοχές και οι προσδοκίες που περιλαμβάνονται στην Διακήρυξη του Σίμπιου εκφράζουν τον Τσίπρα, όπως τον γνωρίζουμε από την μέχρι σήμερα πρωθυπουργική διαδρομή του.
Η Διακήρυξη αρχίζει με τις εξής διαπιστώσεις:
«Η δημιουργία μιας επανενωμένης, ειρηνικής και δημοκρατικής Ευρώπης αποτελεί μόνο ένα από τα πολλά επιτεύγματά μας. Από τη δημιουργία της, η Ευρωπαϊκή Ένωση, καθοδηγούμενη από τις αξίες και τις ελευθερίες της παρέχει σταθερότητα και ευημερία σε όλη την Ευρώπη, εντός και εκτός των συνόρων της. Με το πέρασμα των χρόνων, έχει καταστεί σημαντικός παράγοντας της διεθνούς σκηνής. Συγκεντρώνοντας περίπου μισό δισεκατομμύριο πολίτες και διαθέτοντας μια ανταγωνιστική ενιαία αγορά, κατέχει ηγετική θέση στο παγκόσμιο εμπόριο και διαμορφώνει την παγκόσμια πολιτική».
Ο Τσίπρας δεν θεωρεί δημοκρατική την Ευρώπη, δεν αποδέχεται την πλειονότητα των αξιών της (δημοκρατικούς θεσμούς, ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, ελευθερία του τύπου, αδέσμευτη κρατική διοίκηση, κοινοβουλευτική τάξη, δημόσια ασφάλεια, τήρηση νομιμότητας κλπ.), δεν θεωρεί ότι υπάρχει ευημερία και σταθερότητα, που τουλάχιστον υπερβαίνουν τις υπάρχουσες σε οποιαδήποτε άλλη γωνιά του πλανήτη μας. Μισεί τον ανταγωνισμό της αγοράς, εχθρεύεται το κεφάλαιο (όταν δεν υποτάσσεται στις κομματικές του ορέξεις), απεχθάνεται την επιχειρηματικότητα, λατρεύει την απόλυτη κρατική χειραγώγηση στην παραγωγή και στις εμπορικές συναλλαγές. Με απλά λόγια, ουδεμία σχέση έχουν οι ιδεοληψίες του με τις προαναφερόμενες παραδοχές της Διακήρυξης.
Ακολουθούν 10 δεσμεύσεις, τις οποίες διακηρύττουν οι Ευρωπαίοι ηγέτες (μεταξύ αυτών και ο Τσίπρας …), αναλαμβάνοντας, ΟΜΟΦΩΝΑ, την υποχρέωση να τις τηρήσουν πιστά!
1η δέσμευση:
«Θα υπερασπιστούμε μία Ευρώπη – από την ανατολή στη δύση και από το βορρά στο νότο. Τριάντα χρόνια πριν, εκατομμύρια άνθρωποι πολέμησαν για την ελευθερία τους και για την ενότητα και γκρέμισαν το Σιδηρούν Παραπέτασμα που είχε διχοτομήσει την Ευρώπη για δεκαετίες. Δεν υπάρχει χώρος για διαιρέσεις που είναι αντίθετες στο συλλογικό μας συμφέρον».
Είναι γνωστό ότι για τον Τσίπρα, ο χαρακτηρισμός «Σιδηρούν Παραπέτασμα» αποτελεί ανίερη προσβολή του «θαυμαστού επιτεύγματος» που αποτελεί ακόμη και σήμερα, στα μάτια των αμετανόητων σοβιετόδουλων υμνητών του, ο αλήστου μνήμης «υπαρκτός σοσιαλισμός». Επομένως, για τον Τσίπρα, δεν υπάρχει αποδεκτό «συλλογικό συμφέρον», που να εδραιώνεται στην κοινή ευρωπαϊκή πεποίθηση ότι οι διαιρέσεις που είχε επιβάλει άλλοτε στην Ευρώπη ο σοβιετικός κόκκινος στρατός είναι μια σκληρή ανάμνηση από το παρελθόν, που δεν πρέπει να ξαναζήσουμε. Για τον Τσίπρα, οι Σοβιετικοί ήταν και θα είναι πάντα ελευθερωτές και προστάτες των λαών.
2η δέσμευση:
«Θα παραμείνουμε ενωμένοι, ό,τι κι αν συμβεί. Θα δείξουμε αλληλεγγύη σε δύσκολες περιόδους και θα παραμείνουμε πάντα ενωμένοι. Μπορούμε να μιλήσουμε με μία φωνή και θα το πράξουμε».
Ο Τσίπρας δεν επιθυμεί την ενότητα όλων των Ευρωπαίων. Επιθυμεί την ενότητα μόνον εκείνων που έχουν στην σκέψη τους την διάλυση της Ευρώπης, την αποσύνθεση του ευρωπαϊκού κεκτημένου, την προώθηση ανατρεπτικών ιδεών και καταστροφικών λύσεων. Ο γραφικός αρχηγός των Ποδέμος (παρ’ ότι έχει παρέλθει η εποχή του σφοδρού έρωτά τους…), ο εξ ίσου γραφικός Πέπε Γκρίλο, διάφοροι περιστασιακοί ακροαριστερούληδες και οικολόγοι της κακιάς ώρας, συνθέτουν τις «δημοκρατικές» δυνάμεις με τις οποίες είναι «αλληλέγγυος» ο Τσίπρας και μαζί τους οραματίζεται την «μεγάλη αλλαγή», με «προοδευτικό πρόσημο», όπως θα έλεγε και ο αξεπέραστος Κουβέλης…
3η δέσμευση:
«Πάντα θα αναζητούμε κοινές λύσεις, ακούγοντας ο ένας τον άλλο με πνεύμα κατανόησης και σεβασμού».
Το «πνεύμα κατανόησης και σεβασμού» υπάρχει στον Τσίπρα, μόνον όταν αντιλαμβάνεται ότι εξυπηρετεί τα συμφέροντά του και τις επιδιώξεις του, όπως αυτές διαμορφώνονται από τις ξεπερασμένες ιδεοληψίες του και τις συγκυρίες της στιγμής, αλλά και από την ανάγκη διατήρησής του στην εξουσία. Δεν έχει δυσκολία να γονατίσει και να υποκύψει, το έχει αποδείξει άλλωστε με την παγκοσμίου φήμης “kolotumba”, οπότε η κατανόηση και ο σεβασμός είναι απλώς η σκόπιμη κάλυψη της υστερόβουλης και θρασύδειλης τακτικής του…
4η δέσμευση:
«Θα συνεχίσουμε να προστατεύουμε τον τρόπο ζωής μας, τη δημοκρατία και το κράτος δικαίου. Τα αναπαλλοτρίωτα δικαιώματα και οι θεμελιώδεις ελευθερίες όλων των Ευρωπαίων αποκτήθηκαν με σκληρούς αγώνες και ποτέ δεν θα θεωρηθούν δεδομένα. Θα υπερασπιστούμε τις κοινές μας αξίες και αρχές που είναι κατοχυρωμένες στις Συνθήκες»
Ούτε μια λέξη από αυτήν την δέσμευση δεν περιλαμβάνεται στο πλαίσιο των ιδεών και των αντιλήψεων του Τσίπρα. Τον συγκινεί ο «τρόπος ζωής» των αλητοπεριθωριακών των Εξαρχείων, η «δημοκρατία» των καταλήψεων και του πανεπιστημιακού «ασύλου», το «κράτος δικαίου» του Παπαγγελόπουλου και της Θάνου, οι «αξίες και οι αρχές» του Κουφοντίνα και των ομοίων του…
5η δέσμευση:
«Θα φέρουμε αποτελέσματα εκεί όπου έχει μεγαλύτερη σημασία. Η Ευρώπη θα συνεχίσει να έχει μεγάλη παρουσία στα μεγάλα θέματα. Θα συνεχίσουμε να ακούμε τις ανησυχίες και τις ελπίδες όλων των Ευρωπαίων, φέρνοντας την Ένωση πιο κοντά στους πολίτες μας, και θα ενεργήσουμε αντίστοιχα, με φιλοδοξία και αποφασιστικότητα».
Η φιλοδοξία και ο πόθος του Τσίπρα είναι να δει το ευρωπαϊκό οικοδόμημα να καταρρέει. Καρφί δεν του καίγεται για «τα μεγάλα θέματα» της Ευρώπης, που «μικραίνουν» τις δικές του ανατρεπτικές φαντασιώσεις. Ο άνθρωπος που κλαίει για τον Κάστρο, που παπαγαλίζει τα τσιτάτα του Λένιν και του Μάο και θαυμάζει τον Τσε και τον Μαδούρο, αντιλαμβάνεται εντελώς διαφορετικά «τις ανησυχίες και τις ελπίδες» των Ευρωπαίων πολιτών, που θέλουν ασφάλεια, ευημερία και πρόοδο και όχι την ρήξη με τις δημοκρατικές κατακτήσεις, την διασάλευση της ειρήνης και την διαρκή «επανάσταση», που οραματίζονται οι σαλεμένοι ομοϊδεάτες του Τσίπρα και βεβαίως και ο ίδιος…
6η δέσμευση:
«Θα τηρούμε πάντα την αρχή της δίκαιης μεταχείρισης, είτε πρόκειται για την αγορά εργασίας, την κοινωνική μέριμνα, την οικονομία είτε πρόκειται για την ψηφιακή μετάβαση. Θα μειώσουμε περαιτέρω τις ανισότητες μεταξύ μας και θα βοηθούμε πάντα τους πιο ευάλωτους στην Ευρώπη, βάζοντας τους πολίτες πάνω από την πολιτική».
Ο Τσίπρας με τις πολιτικές του άκρατου και ξεπερασμένου κρατισμού, της αβάστακτης υπερφορολόγησης, της αναχρονιστικής απέχθειας προς την επιχειρηματικότητα, της εμμονής στην αναξιοκρατία και την μη αξιολόγηση, της γραφειοκρατικής απραξίας, της ευνοιοκρατίας, του νεποτισμού και της κομματικής ιδιοτέλειας, των οποίων είναι αθεράπευτος λάτρης, αποτελεί σταθερό παράγοντα υπονόμευσης κάθε αναπτυξιακής ιδέας και προοπτικής. Συνεπώς όποια δημοκοπική, εκ μέρους του διαβεβαίωση, για την βελτίωση της ζωής των «πιο ευάλωτων πολιτών» της Ευρώπης και για την θέση των πολιτών «πάνω από την πολιτική», μόνον ως κακόγουστο (και συνηθισμένο γι’ αυτόν…) αστείο μπορεί να εκληφθεί…
7η δέσμευση:
«Θα εφοδιαστούμε με τα μέσα που αντιστοιχούν στις φιλοδοξίες μας. Θα προσφέρουμε στην Ένωση τα μέσα που χρειάζεται για να επιτύχει τους στόχους της και να φέρει εις πέρας τις πολιτικές της».
Οι φιλοδοξίες του Τσίπρα σχετικά με την Ευρώπη, απορρέουν από τις αναχρονιστικές ιδεοληψίες του Μαρξ, από την ολοκληρωτική νοοτροπία των μπολσεβίκων που τον συγκινεί βαθύτατα, από τα εκδικητικό μένος με το οποίο κατηγορεί ως «φασίστες», «γερμανοτσολιάδες» και «δωσίλογους» εκείνους που με το αίμα τους στάθηκαν εμπόδιο στις προδοτικές διαθέσεις των προγόνων του. Συνεπώς, είναι αυτονόητο ότι οι στόχοι της ελεύθερης και δημοκρατικής Ευρώπης δεν μπορούν να υπηρετηθούν και να ευοδωθούν από θαυμαστές, νοσταλγούς και υμνητές ανελεύθερων και απάνθρωπων καθεστώτων, όπως ο Τσίπρας…
8η δέσμευση:
«Θα διαφυλάξουμε το μέλλον για τις επόμενες γενιές Ευρωπαίων. Θα επενδύσουμε στους νέους και θα οικοδομήσουμε μια Ένωση έτοιμη για το μέλλον, ικανή να αντιμετωπίσει τις πιο πιεστικές προκλήσεις του 21ου αιώνα».
Πως μπορεί «να διαφυλάξει το μέλλον των επομένων γενεών Ευρωπαίων» και «να αντιμετωπίσει τις πιο πιεστικές προκλήσεις του 21ου αιώνα», ο άνθρωπος που έχει υποθηκεύσει το μέλλον των γενεών της χώρας του μέχρι το 2060; Πως μπορεί να προσφέρει προσδοκίες και ελπίδες στη νεολαία αυτός που αρνείται πεισματικά και ιδεοληπτικά να τους προσφέρει δημόσια Πανεπιστήμια απαλλαγμένα από την αλητεία των αριστεροτραμπούκων και ιδιωτικά Πανεπιστήμια, που ανθίζουν σε όλες τις χώρες της οικουμένης, όπου η πρόοδος και η ανάπτυξη εννοούνται μακριά από θεωρητικές ανοησίες του προπερασμένου αιώνα και από εργατοπατερικές δεσμεύσεις ενός αρνούμενου να αποδεχθεί τον ανταγωνισμό και την άμιλλα αρρωστημένου καθηγητικού κατεστημένου; Πως μπορεί να ανοίξει λεωφόρους γνώσης, έρευνας και επιστημονικής καταξίωσης ο άνθρωπος που, αγράμματος, ακαλλιέργητος και κολλημένος στο παρελθόν, επιμένει σε ταξικές αντιπαραθέσεις και κομματικές επιλογές και δεν είναι σε θέση να προτάξει την αριστεία και να σεβαστεί την αξιοσύνη;
9η δέσμευση:
«Θα προστατεύουμε τους πολίτες μας και θα τους κρατήσουμε ασφαλείς, επενδύοντας στην ήπια και την σκληρή δύναμή μας και συνεργαζόμενοι με τους διεθνείς μας εταίρους».
Ο Τσίπρας δεν είναι σε θέση, για λόγους ιδεολογικών καταβολών και πνευματικής καχεξίας, να αντιληφθεί την σημασία που έχει η ασφάλεια για την ζωή των Ευρωπαίων πολιτών. Δεν διανοείται ότι μια χώρα, που σέβεται στοιχειωδώς τον εαυτό της, οφείλει να έχει νόμους που εφαρμόζονται και Δικαστήρια που να τιμωρούν παραδειγματικά το έγκλημα και να αρνούνται να χαϊδέψουν την αντικοινωνική παραβατικότητα. Ούτε είναι σε θέση να συνεργασθεί με τους λοιπούς εταίρους, που δίνουν προτεραιότητα στην ηρεμία και την γαλήνη των πολιτών τους, σε αντίθεση με τον Τσίπρα που παθιάζεται με την κοινωνική αναταραχή, εκστασιάζεται με την ασυδοσία των αναρχοβανδάλων και συμμερίζεται τους ψευτοϊδεολογικούς προβληματισμούς στυγνών δολοφόνων τύπου Κουφοντίνα και Ξηρού…
Δέσμευση 10η:
«Η Ευρώπη θα αποτελέσει έναν υπεύθυνο παγκόσμιο ηγέτη. Οι προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε σήμερα μας επηρεάζουν όλους. Θα συνεχίσουμε να συνεργαζόμαστε με τους εταίρους μας στον κόσμο για να διατηρήσουμε και να αναπτύξουμε την διεθνή τάξη βάσει κανόνων, να εκμεταλλευθούμε με τον καλύτερο τρόπο νέες εμπορικές ευκαιρίες και να αντιμετωπίσουμε από κοινού παγκόσμια ζητήματα όπως η διαφύλαξη του περιβάλλοντός μας και η καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής»
Ο πρωθυπουργός που ονειρεύεται το διάστημα, ακολουθώντας το απόλυτο τίποτε ενός ανύπαρκτου και σκοτεινού υπουργού του, ο σεληνιασμένος θαυμαστής του Μαδούρο και ο συντετριμμένος νεκροπομπός του αλήστου μνήμης Φιντέλ, είναι φύσει αδύνατον να «προσγειωθεί» στην πραγματικότητα και να συναισθανθεί, καθώς του λείπει και η στοιχειώδη σχετική υποδομή, τι σημαίνει «διαφύλαξη του περιβάλλοντος» και «καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής»… Τον είδαμε στο Μάτι όπου προσπαθούσε να παραστήσει ότι ενδιαφέρεται για την σωτηρία ανθρώπων, που γνώριζε, ήδη, ότι ήσαν νεκροί… Το είδαμε στην λατρεία του για την «γαϊδουρινή» (πολύ άδικο για τα συμπαθή τετράποδα…) συμπεριφορά της ανάλγητης Δούρου, το είδαμε στην αναισθησία του που τον οδήγησε στα πούρα και στις ξαπλώστρες, στο κότερο της Παναγοπούλου, μόλις λίγες ημέρες μετά την εφιαλτική εκατόμβη στο Μάτι… Όσο για τις διεθνείς του συνεργασίες, η επαίσχυντη συμφωνία των Πρεσπών αρκεί για να καταδείξει την ικανότητά του και τις προθέσεις του στην προάσπιση της «διεθνούς τάξης»… Άλλωστε, γι’ αυτό χαίρονται ο Ερντογάν και ο Ράμα, δίπλα στον τρισευτυχισμένο, πλέον, Ζάεφ…
Η Διακήρυξη του Σίμπιου καταλήγει με την διαβεβαίωση των Ευρωπαίων ηγετών ότι, «Η Ένωση του σήμερα είναι ισχυρότερη από αυτήν του χθες και επιθυμούμε να συνεχίσουμε να οικοδομούμε την ισχύ της για το αύριο». Όμως για τον Τσίπρα, αυτή η ισχυρή Ευρώπη αποτελεί βραχνά στα όνειρά του και ανυπέρβλητο εμπόδιο για τις ολοκληρωτικές αντιλήψεις του. Το κατάλαβε όταν έκανε την “kolotumba”, το συνειδητοποίησε όταν σύρθηκε στην υπογραφή των μνημονίων, το νοιώθει κάθε φορά που παρακαλά γονατιστός για να κερδίσει λίγο ακόμη χρόνο στην εξουσία… Αν μέχρι σήμερα μισούσε την Ευρώπη, την ισχύ της και τον πολιτισμό της, αυτός ο απαίδευτος και αστοιχείωτος αριστερός καιροσκόπος, σήμερα που αντιμετωπίζει την προοπτική συντριβής του στις εκλογές, αισθάνεται την ανάγκη να γίνει περισσότερο δουλικός και υπάκουος μήπως και καταφέρει να κερδίσει ακόμη λίγη εξουσία παραπάνω… Γι’ αυτό και μια υπογραφή παραπάνω, σε μια Διακήρυξη όπως αυτή του Σίμπιου, δεν ενοχλεί τον αξεπέραστο κυνισμό του και την διεστραμμένη προσκόλλησή του στο ψέμα και στην παραπλάνηση των αφελών… Και εν τω μεταξύ, ανάλγητος, θρασύς και αμετανόητος όπως είναι, εξακολουθεί να μηχανεύεται προεκλογικά τερτίπια για την χειραγώγηση, την εξαπάτηση και τον εκμαυλισμό των «υπηκόων» του, τους οποίους προφανώς και θεωρεί απείρως ασθενέστερους της δικής του διάνοιας…-
