0 Τελευταίος ποινικός κώδικας που εφαρμόζεται μέχρι και σήμερα, είναι σε ισχύ εδώ και περίπου 70 χρόνια. Αν ισχύσει το ίδιο και για τον ποινικό κώδικα που πρόκειται να ψηφιστεί, είναι σαφές ότι θα μας επηρεάσει όλους, για το υπόλοιπο της ζωής μας.
Λόγω της εύκολης πρόσβασης του πολίτη στην πληροφόρηση και την ταυτόχρονη αβίαστη άποψη του καθενός στα κοινωνικά δίκτυα, έχουν ακουστεί πολλές απόψεις, οι περισσότερες, εκλαϊκευμένες, αντιεπιστημονικές και γελοίες.
Ο κόσμος επηρεασμένος από το λαϊκό αίσθημα, μετά από μια δεκαετία μιζέριας και μνημονίων, έχει διαμορφώσει διαφορετικές απόψεις από αυτές που ίσχυαν προς δεκαετίας, ενώ στο συλλογικό DNA της κοινωνίας έχουν εγγραφεί νέες φράσεις: «αλληλεγγύη», «γερμανοτσολιάδες», «ή εμείς ή αυτοί».
Επηρεασμένοι από την κακομοίρα καθαρίστρια, η οποία πλαστογράφησε το απολυτήριο δημοτικού προκειμένου να αποκτήσει το εφόδιο να εργαστεί και την συνακόλουθη καταδίκη της και εγκλεισμού της στη φυλακή, ευαισθητοποίησε τα ανθρωπιστικά ένστικτα των απανταχού ποινικολόγων του καναπέ, που ζητούσαν την άμεση αποφυλάκιση της. Εκτός από την συγκεκριμένη υπόθεση, υπάρχουν δεκάδες υποθέσεις συμπολιτών μας, οι οποίοι έπραξαν το ίδιο και καταδικάσθηκαν.
Ίσως ήταν βαριά η ποινή της, ίσως και όχι. Το θέμα είναι ότι αν αλλάξει ο νόμος 1608/50 που προβλέπει ισόβια για όσους εγκληματούν εις βάρος του δημοσίου, δεν θα αλλάξει μόνον για την καθαρίστρια, θα αλλάξει και για όσους καταχράστηκαν δημόσιο χρήμα ως γενικοί γραμματείς εξοπλιστικών προγραμμάτων. Τότε οι ίδιοι ποινικολόγοι του καναπέ θα απαιτούν ισόβια, και θα καθυβρίζουν τον νομοθέτη που κατήργησε τον νόμο 1608/50.
Μέση λύση μπορεί να υπάρξει: ο νόμος, ήταν μια αναγκαιότητα της μεταπολεμικής εποχής. Οι αμερικάνοι που μοίραζαν χρήμα με το σχέδιο Μαρσαλ, επεδίωξαν να αποτρέψουν όσους εποφθαλμιούσαν την κατασπατάληση των χρημάτων δια της επιβολής των ισοβίων. Η αναγκαιότητα υπάρχει ακόμα και σήμερα. Όταν κόβονται μισθοί και συντάξεις, όταν προσπαθούμε να περιορίσουμε τα οικονομικά του κράτους, δεν μπορούμε να είμαστε ανεκτικοί στον κάθε καταχραστή, ειδικώς στο δημόσιο υπάλληλο που έχει οριστεί να υπερασπίζεται το δημόσιο χρήμα.
Ο νόμος δεν θέλει κατάργηση, θέλει βελτίωση: Δεν είναι απαραίτητο να προβλέπεται ισόβια κάθειρξη, αλλά να δίνεται η δυνατότητα στον δικαστή να επιβάλει αν το κρίνει, και την ισόβια κάθειρξη. Έτσι με ένα πλαίσιο ποινής από 5 έτη έως ισόβια, θα μπορούν οι δικαστές να κυμανθούν σε ένα φάσμα επιβολής ποινής, αναλόγως με το εαν έχουν μπροστά τους τον Γιάννη Αγιάννη ή τον πραγματικό καταχραστή.
Ο Ηλίας Σιδέρης είναι Δικηγόρος
