Οι αναλύσεις που προβλέπουν με επιτυχία τα μεγάλα πολιτικά γεγονότα, πριν αυτά επισυμβούν και πριν καν διαρρεύσει κάποιο στοιχείο ή κάποια ένδειξη, στηρίζονται κυρίως στην ανάγνωση της ακολουθίας αποφάσεων που έχουν ληφθεί σε συγκεκριμένες και δοσμένες συνθήκες αλλά και στην ορθή συνεκτίμηση επερχόμενων γεγονότων. Υπάρχουν φορές που η ανάλυση οδηγεί σε παράδοξες προβλέψεις.
Του Πέτρου Μποτσαράκου
Σε αυτό ακριβώς το σημείο βρισκόμαστε.
Γιατί δεν μπορεί να παρά να θεωρηθεί παράδοξη μια πρόβλεψη για πρόωρες εκλογές το αμέσως επόμενο διάστημα, την ώρα που ο Πρωθυπουργός προχωρά σε ανασχηματισμό. Με το που βλέπεις την κυβέρνηση να αναδομείται, αυτομάτως συμπεραίνεις πως δεν πάμε σε εκλογές και πως η κυβέρνηση αυτή δεν μπορεί να έχει ζωή ενός ή δυο μηνών αλλά ότι θα φτάσει ως το Μάιο του 2019 ή ακόμη και ως το Σεπτέμβριο.
Για να δούμε όμως, είναι έτσι; Η μήπως η εκτίμηση για τάχιστη προσφυγή στις κάλπες δεν είναι τελικά τόσο μακριά από τα πραγματικά γεγονότα και την προοπτική τους;
Η κυβέρνηση θα δώσει τον κατώτατο μισθό, δεν θα κόψει τις συντάξεις, θα κάνει φοροελαφρύνσεις και δεν ξέρω ποιες άλλες παροχές. Όλα αυτά θα εξαγγελθούν ως τη ΔΕΘ στις 9 Σεπτεμβρίου.
10 Σεπτεμβρίου όμως έρχεται η τρόικα και δεν φαίνεται διατεθειμένη να κάνει τα στραβά μάτια σε όλα. Ίσως να αποδεχθεί αδιαμαρτύρητα μια από αυτές τις θετικές ρυθμίσεις, όχι όμως όλες.
Θα μου πείτε, τι μας νοιάζει τι λέει η τρόικα; Μας νοιάζει γιατί θα επηρεάσει τις αγορές και το κόστος δανεισμού. Και σίγουρα η κυβέρνηση δεν θέλει να πάει σε εκλογές με τα επιτόκια εκεί που τα άφησε η κυβέρνηση Παπανδρέου.
Κι αν ξεπεράσει τον κάβο της τρόικας, πως θα εγγράψει τα κονδύλια στον προϋπολογισμό που θα καταθέσει το Νοέμβριο στη Βουλή χωρίς να εκτιναχτούν τα σπρέντ;
‘Αρα ή δεν θα ανακοινώσει παροχές ή θα ανακοινώσει αλλά δεν θα τις κάνει ή θα ανακοινώσει θα τις υλοποιήσει και θα πάει ξανά η εικόνα της χώρας στα βράχια των αγορών. Η πρώτη περίπτωση αποκλείεται γιατί οι παροχές ήδη έχουν προαναγγελθεί.
Η δεύτερη περίπτωση αποκλείεται γιατί θα έχει τεράστιο και άμεσο πολιτικό κόστος και η τρίτη πιθανότητα κανονικά θα πρέπει να αποκλειστεί ακόμη πιο κατηγορηματικά γιατί αν πάμε σε πρόωρες εκλογές με σπρέντ στα ύψη, ο Α. Τσίπρας θα αυτοακυρωθεί για πολλοστή φορά στα μάτια του κόσμου και δεν θα έχει τι να απαντήσει στην αντιπολίτευση που θα τον κατακεραυνώνει.
Μήπως λοιπόν υπάρχει και τέταρτη επιλογή; Να ανακοινώσει τις παροχές, να εφαρμόσει άμεσα τα εργασιακά με τον κατώτατο μισθό και τις ΣΣΕ αλλά να κάνει εκλογές πριν τον προϋπολογισμό και να αφήσει την καυτή πατάτα των συντάξεων, του αφορολόγητου και της αναζήτησης δανεισμού από τις αγορές στη ΝΔ;
Έχει όμως κι άλλα μεγάλα οικονομικά αγκάθια. Το ιδιωτικό χρέος που έχει εκτοξευθεί στα ύψη και έχει εξελιχθεί πια σε μια βραδυφλεγή βόμβα έτοιμη να εκραγεί. Τα κόκκινα δάνεια των τραπεζών πρέπει πια να μειωθούν δραστικά και άμεσα κι αυτό σημαίνει ότι θα κορυφωθούν οι πλειστηριασμοί.Και δεν είναι μόνο το αδιέξοδο μεταξύ παροχών, αγορών και πλειστηριασμών.
Η κυβέρνηση έχει χάσει τις δυνάμεις της και τίποτα πια δεν τις βγαίνει. Μετά την τραγωδία στο Μάτι το παραμικρό στραβοπάτημα λειτουργεί σαν τη σταγόνα που ξεχειλίζει το ποτήρι. Το φθινόπωρο κινδυνεύει να πνιγεί από τις βροχές στο Μάτι ή στη Μάνδρα. Στις 30 Σεπτεμβρίου έρχεται και το δημοψήφισμα στα Σκόπια και μετά ίσως χρειαστεί να έρθει η συμφωνία των Πρεσπών στη Βουλή. Ο Π. Καμμένος δεν θα χάσει την ευκαιρία για μια ηρωϊκή έξοδο και φυσικά θα κορυφωθούν και πάλι οι κινητοποιήσεις στους δρόμους.
Ίσως τελικά ο ανασχηματισμός να είναι η τελευταία ανάσα πριν την έξοδο και ένα προπέτασμα καπνού για να υπάρχει το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού.
