Μήνυμα στην Τουρκία ότι θα πρέπει να σεβαστεί το διεθνές δίκαιο και το ευρωπαϊκό κεκτημένο έστειλε σήμερα από το νησί της Σύμης, όπου παραβρέθηκε για τις εκδηλώσεις εορτασμού της επετείου των 73 χρόνων από την παράδοση της Δωδεκανήσου στους συμμάχους, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Προκόπης Παυλόπουλος, επισημαίνοντας ότι θα πρέπει να γίνει σαφές προς κάθε κατεύθυνση ότι «στο Αιγαίο και ειδικά στα Δωδεκάνησα δεν υπάρχουν γκρίζες ζώνες».
Τα σύνορα της Ελλάδας είναι και σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τόνισε μεταξύ άλλων στην ομιλία του, κατά την ανακήρυξή του ως επίτιμου δημότη Σύμης ο ΠτΔ.
Στην πανηγυρική συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου, που πραγματοποιήθηκε στο Πνευματικό Κέντρο Σύμης παρέστησαν ο αντιπρόεδρος της Βουλής, Δ. Κρεμαστινός, ο υφυπουργός Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής, Ν. Σαντορινιός, η επικεφαλής του Κινήματος Αλλαγής, Φ. Γεννηματά, οι βουλευτές Δ. Γάκης, Μ. Κόνσολας και Κ. Σκανδαλίδης, ο περιφερειάρχης Νοτίου Αιγαίου, Γ. Χατζημάρκος, ο πρόεδρος της ΠΕΔ και δήμαρχος Ρόδου, Φ. Χατζηδιάκος και αρκετός κόσμος.
Όπως σημείωσε ο κ. Παυλόπουλος, το καθεστώς της τελικής παραχώρησης των Δωδεκανήσων στην Ελλάδα διέπεται από τις διατάξεις της Συνθήκης Ειρήνης των Παρισίων (Απρίλιος του 1947) μεταξύ των συμμάχων, νικητών του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, και της Ιταλίας. Ιδιαίτερη σημασία, εντός αυτού του θεσμικού πλαισίου έχουν οι διατάξεις του άρθρου 14 της ως άνω Συνθήκης, είπε ο κ. Παυλόπουλος, σύμφωνα με τις οποίες: «1. Η Ιταλία εκχωρεί εις την Ελλάδα εν πλήρει κυριαρχία τας νήσους της Δωδεκανήσου τας κατωτέρω απαριθμουμένας, ήτοι: Αστυπάλαιαν, Ρόδον, Χάλκην, Κάρπαθον, Κάσον, Τήλον, Νίσυρον, Κάλυμνον, Λέρον, Πάτμον, Λιψόν, Σύμην, Κω και Καστελλόριζον ως και τας παρακειμένας νησίδας. 2. Αι ανωτέρω νήσοι θα αποστρατιω-τικοποιηθώσι και θα παραμείνουν αποστρατιωτικοποιημέναι». Είναι προφανές, λοιπόν, ότι η διατύπωση της παραγράφου 1 του άρθρου 14 της Συνθήκης Ειρήνης των Παρισίων είναι τόσο σαφής, ώστε να μην αφήνει οιοδήποτε περιθώριο ως προς την ουσία και την έκταση της κυριαρχίας της Ελλάδος και της Ευρωπαϊκής Ένωσης επί των Δωδεκανήσων.»
Η κυριαρχία αυτή είναι «πλήρης», πράγμα το οποίο σημαίνει ότι ουδέναν περιορισμό επιδέχεται κατά την άσκησή της τόνισε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας επισημαίνοντας ότι «Οιαδήποτε λοιπόν αμφισβήτηση της ερμηνείας των διατάξεων της παραγράφου 1 του άρθρου 14 της Συνθήκης Ειρήνης των Παρισίων συνιστά, αυτοθρόως, παραβίαση του Διεθνούς και του Ευρωπαϊκού Δικαίου».
Τα εν λόγω συμπεράσματα δεν αφορούν μόνο την υπεράσπιση των συνόρων, της εδαφικής ακεραιότητας και της κυριαρχίας της χώρας μας, αλλά και την συνακόλουθη υπεράσπιση των συνόρων και της εδαφικής ακεραιότητας της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τόνισε ο κ. Παυλόπουλος, επισημαίνοντας πως «κατά λογική ακολουθία, κάθε αμφισβήτηση των συνόρων, της εδαφικής ακεραιότητας και της κυριαρχίας της Ελλάδος συνιστούν αμφισβήτηση των συνόρων και της εδαφικής ακεραιότητας της Ευρωπαϊκής Ένωσης».
Τα ίδια συμπεράσματα απευθύνονται, θωρακισμένα με το αμάχητο τεκμήριο της συμφωνίας τους με το Διεθνές και το Ευρωπαϊκό Δίκαιο στο σύνολό τους, προς κάθε κατεύθυνση επεσήμανε στην ομιλία του ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας τονίζοντας ότι πρωτίστως απεθύνονται προς εκείνους «οι οποίοι είτε επινοούν δήθεν “γκρίζες ζώνες” στο Αιγαίο, είτε διεκδικούν εδάφη που δεν τους ανήκουν είτε, τέλος, αμφισβητούν την πλήρη κυριαρχία της Ελλάδας επί των Δωδεκανήσων».
Ειδικώς προς αυτούς, είπε ο κ. Παυλόπουλος «υπενθυμίζουμε το αυτονόητο δικαίωμα της Ελλάδας, κατά τις διατάξεις του άρθρου 51 του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ περί προληπτικής νόμιμης άμυνας, να τα θωρακίζει αμυντικά εναντίον κάθε επιβουλής, με όλα τα διαθέσιμα μέσα, όταν και εφόσον το κρίνει σκόπιμο. Επιπλέον, η Τουρκία δεν έχει κατά το Διεθνές Δίκαιο λόγο επ’ αυτού, διότι δεν είναι συμβαλλόμενο μέρος στην Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων».
Τις προαναφερόμενες ρυθμίσεις ως προς τα σύνορα και το έδαφος της Ελλάδας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έρχεται να ενισχύσει η Ευρωπαϊκή νομοθεσία για το «Δίκτυο NATURA 2000», που αφορά τον επακριβή καθορισμό των εντός Ευρωπαϊκής Ένωσης περιοχών με προστατευόμενα οικοσυστήματα, όπως αυτά απεικονίζονται στους οικείους χάρτες «NATURA 2000» επεσήμανε ο ΠτΔ και πρόσθεσε ότι «Η Ευρωπαϊκή Νομοθεσία για το “Δίκτυο NATURA 2000” στηρίζεται σε συγκεκριμένες Οδηγίες, οι οποίες στοχεύουν στην προστασία της βιοποικιλότητας εντός του εδάφους της Ευρωπαϊκής Ένωσης».
Διευκρίνισε, δε, πως οι περιοχές αυτές -συμπεριλαμβανομένων των κάθε είδους νησίδων και βραχονησίδων, δίχως να έχει οιαδήποτε νομική σημασία το ποια είναι η έκτασή τους και το αν κατοικούνται ή όχι- ανήκουν στην ελληνική και, επέκεινα, στην Ευρωπαϊκή Επικράτεια. «Το ευρωπαϊκό δίκαιο και το αντίστοιχο ευρωπαϊκό κεκτημένο προστίθενται στο διεθνές δίκαιο -κυρίως δε, όπως προαναφέρθηκε, στις Συνθήκες της Λωζάνης του 1923 και των Παρισίων του 1947- για να καταστεί σαφές αφενός ότι τα σύνορα και το έδαφος της Ελλάδας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης ουδόλως μπορούν ν’ αμφισβητηθούν καθ’ οιονδήποτε τρόπο και, αφετέρου, ότι, επιπλέον και συνακόλουθα, δεν υπάρχουν “γκρίζες ζώνες” στο Αιγαίο» κατέληξε ο ΠτΔ.
Τα σύγχρονα ερωτήματα της χώρας απαιτούν σύγχρονες απαντήσεις
*Γράφει ο Σωτήρης Κούκιος
Σήμερα στην πολιτικη συζήτηση στην Ελλάδα καλούνται οι πολίτες, το πολιτικό της προσωπικό, οι επιχειρήσεις και πλείστοι όσοι άλλοι φορείς να απαντήσουν με ένα παλιομοδίτικο τρόπο σε παλιομοδίτικα ερωτήματα και διλήμματα : ιδιωτικό ή δημόσιο, κρατικές ή ιδιωτικές επενδύσεις, σχέσεις Ελλάδας- Τουρκίας, καλή ή κακή Ευρώπη, παραδοσιακές συμπεριφορές ή εκσυγχρονισμός, απεργία ή όχι, συνδικαλισμός ή όχι, το κρατικό συμφέρον ή το συμφέρον του πολίτη και άλλα σχετικά πολωτικά (εξ επί τούτου) διλήμματα. Όλα τα παραπάνω δίπολα αναφέρονται σε μια οικονομία, σε ένα διεθνές περιβάλλον, σε μια κοινωνική δομή, που είτε εμείς το θέλουμε, είτε όχι, μας τέλειωσε.
Το κακό είναι ότι ο κάθε άνθρωπος την ίδια ώρα που ζει το καινούριο, δυσκολεύεται να το πιστέψει ότι το ζει. Στην Ελλάδα πάντα σκεφτόμαστε ότι οι ραγδαίες αλλαγές που συντελούνται στον πλανήτη, είναι κάπου μακριά, αφορούν ένα μακρινό μέλλον και κατά ένα μυστήριο τρόπο η χώρα μας θα αντισταθεί στο παγκόσμιο κύμα και θα διατηρήσει την δική της παράδοση (αλήθεια σε τι ακριβώς έχουμε παράδοση; άγνωστο προς την παρούσα κοινωνική μας μορφολογία και η απάντηση είναι πάντα σχετική με το σημείο αναφοράς μας). Φιλελεύθεροι, δεξιοί, σοσιαλιστές, σοσιαλδημοκράτες, κεντρώοι αριστεροί με κεντρώους δεξιούς, χρυσαυγίτες και κομμουνιστές, απαντούν σε όλα αυτά τα διλήμματα άνευ καμιάς ανάλυση του τι στο μέλλον έρχεται.
Βέβαια κάποιος θα μου πει ότι αυτά που έρχονται σε ένα διεθνές περιβάλλον στηρίζονται σε αποφάσεις κέντρων εξουσίας που εμάς μας έχουν τόσο αποκλεισμένους στην παρούσα συγκυρία. Λογικό σε μια χώρα που περνάει μια συνεχόμενη, παρατεταμένη, μίζερη, εσωστρέφεια με βάση τα δικά της οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα. Η άνοδος των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ σηματοδότησε την αυξανόμενη τάση να αποκοπούμε από την εξέλιξη και να γυρίσουμε πίσω σε ένα μοντέλο οικονομίας (με την μπουρδολογία περί δραχμής και νομισματικής περηφάνειας…την εποχή των cryptocurrencies) και πολιτικής (στην ασφαλή θαλπωρή του καλού αριστερού με τον κακό δεξιό, στην αγαπημένη μας κρατική στήριξη, που στο τέλος μόνο στήριξη δεν ήταν, ούτε και είναι) που θα μας κρατούσε σε μια ασφαλή ανάγνωση ενός μέλλοντος που έρχεται και δεν είναι ένας “περίπατος στο πάρκο” και απαιτεί πολλές και συχνές μεταβολές στον τρόπο ζωής μας.
Αυτά είναι τα νέα ερωτήματα που χρειάζονται νέο τρόπο απάντησης. 4η βιομηχανική επανάσταση, νέοι τρόποι οικονομικής και πολιτικής αντιπαράθεσης διεθνώς, νέες επενδύσεις σε τομείς που αγνοούμε, άλλοι τρόποι χειρισμού χρηματαγορών, κεφαλαίων και διακυβέρνησής τους, νέοι τρόποι χειραγώγησης κρατών και διεθνούς καταμερισμού κεφαλαίων και πλούτου. Σε όλα αυτά ποια είναι η δική μας θέση; Πως θα προστατεύσουμε στοιχειώδη ατομικά δικαιώματα όλων μας; Πως θα προστατευτούμε σαν ιδιωτικότητα; Πως θα εξασφαλίσουμε γενικά εργασία (ας αφήσουμε τις αμοιβές για αργότερα…); Πως θα αντισταθούμε σε νέους ολοκληρωτισμούς (το ιδεολογικό τους πρόσημο αδιάφορο είναι..). Πως θα αντιμετωπίσουμε αναπόφευκτες περιφερειακές συγκρούσεις που έρχονται και μας αφορούν άμεσα;
Ναι κοιτάμε το δάχτυλο και όχι το φεγγάρι. Γιατί ο συνηθισμένος μας πολιτικός κύκλος (η 4ετία στο καλύτερο) και η απουσία διαλόγου έξω από αυτόν μας οδηγεί σε αποσπασματική εικόνα μιας θάλασσας προβλημάτων που έρχονται όλα μαζί. Αυτή είναι η κρίση της κοινοβουλευτικής μας δημοκρατίας, εδώ δοκιμάζονται τα όρια της αστικής δημοκρατίας. Η διαχείριση της κρίσης και της αλλαγής απαιτούν νέους θεσμούς, μεγαλύτερο κόπο να διαφυλαχθούν τα δικαιώματα του κάθε ατόμου, να επιβιώσει μια οικονομία σε έναν σκληρό διεθνή ανταγωνισμό. #Fake_News, τακτικές παραπληροφόρησης και χειραγώγησης έγιναν ακόμη πιο σύνθετες που πολλοί πιστεύουν ότι στοχοποιούν το πολιτικό σύστημα ενώ στην πραγματικότητα στοχεύουν τις οικονομικές συναλλαγές, τις συμπεριφορές και την στρατηγική επικράτηση μιας οικονομίας εις βάρος μιας άλλης. Η τεχνολογική εξέλιξη που θα επηρεάσει την διακίνηση κεφαλαίων, τον πόλεμο, την επιβολή των μεγάλων χωρών στις μικρότερες, την ευκαιρία σε περιφερειακές δυνάμεις να επεκταθούν και να επιβληθούν στον χώρο τους πρέπει να αντιμετωπιστούν από μια συλλογική οργάνωση των κρατών. Εμείς λέμε για καλή ή κακή Ευρώπη, αλλά κανείς δεν μπορεί να διανοηθεί μια σύγκρουση σε διεθνές επίπεδο χωρίς να μπορούμε να στηριχτούμε σε μια διεθνή στήριξη (για αυτό και οι ευρωσκεπτικιστές μας προτείνουν άλλες “προστάτιδες” δυνάμεις, διότι μόνους μας στον ωκεανό κανείς δεν μας φαντάζεται).
Τα ερώτημα αυτά θέλουν και έναν νέο τρόπο να απαντηθούν. Η αστική δημοκρατία πρέπει να βρει τρόπο να λειτουργεί καθημερινά κι όχι να την πανηγυρίζουμε κάθε 4 χρόνια. Αυτό απαιτεί καλύτερη ενημέρωση, ανοικτό διάλογο, καταδίκη της παραπληροφόρησης, τέρμα οι πανηγυρικοί δεκάρικοι, νέος τρόπος επικοινωνίας θεσμών και πολίτη, προσανατολισμό της δικαιοσύνης (μπας και σταματήσουμε τον Ελληνικό σοβιετισμό που διαχρονικά τοποθετεί το κρατικό δικαίωμα σε ΟΛΟΥΣ τους τομείς πάνω από το ατομικό), ένας πραγματικός φιλελευθερισμός.