Αν δεν έχετε σπεύσει να κλείσετε θέσεις στην Κεντρική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, καλό θα ήταν να σπεύσετε. Η σπουδαία παράσταση Kontakthof, που αποτελεί έμπνευση της Πίνα Μπάους, ξεκίνησε ήδη και θα αποτελέσει σίγουρα επιτυχία. Το έργο παρουσιάζεται στην Κεντρική Σκηνή του Κτηρίου Τσίλλερ (Αγίου Κωνσταντίνου) με23 ξεχωριστούς ερμηνευτές και ερμηνεύτριες από την Ελλάδα, 21 έως 55 χρόνων, που επιλέχθηκαν ειδικά για αυτή την παραγωγή.
Παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1978 στην Όπερα του Wuppertal και αποτελεί ορόσημο της πρώιμης περιόδου της Bausch και κομβικό παράδειγμα της συνεργασίας της με τον σκηνογράφο και ενδυματολόγο Rolf Borzik, ο οποίος διαμόρφωσε την εικαστική γλώσσα του θιάσου εκείνα τα καθοριστικά χρόνια. Το έργο συνεχίζει να περιοδεύει μέχρι σήμερα, συχνά και με διαφορετικές γενιές: το 2000 με το «Κυρίες και Κυρίους άνω των 65 ετών» και το 2008 με εφήβους ηλικίας από 14 έως 18 ετών–κάθε φορά θέτοντας εκ νέου το ερώτημα τι σημαίνει «επαφή» σε διαφορετικές ηλικίες.
«Το Kontakthof, είχε πει η Pina Bausch, είναι ένας τόπος όπου συναντιούνται άνθρωποι που αποζητούν επαφή. Να φανερώσεις τον εαυτό σου, να τον αρνηθείς. Με φόβους. Επιθυμία, τις ανασφάλειές τους, τον πόθο τους για οικειότητα και αγάπη».
Συντελεστές πρωτότυπης παραγωγής Σκηνοθεσία–Χορογραφία: Pina Bausch Συνεργασία: Rolf Borzik, Marion Cito, Hans Pop Σκηνικά–Κοστούμια: Rolf Borzik Μουσική: Charlie Chaplin, Anton Karas, Juan Llossas, Nino Rota, Jean Sibelius κ.ά.
Η Παγκόσμια πρεμιέρα είχε δοθεί στις 9 Δεκεμβρίου 1978, στο Opernhaus Wuppertal
Συντελεστές για το Εθνικό Θέατρο: Καλλιτεχνική διεύθυνση Josephine Ann Endicott, Δάφνις Κόκκινος Διεύθυνση δοκιμών: Scott Jennings, Anne Martin Προσαρμογή σκηνικού: Gerburg Stoffel Προσαρμογή κοστουμιών: Petra Leidner Προσαρμογή φωτισμών: Roger Irman, Σύμβουλος ήχου: Karsten Fischer Συνεργάτης στην προσαρμογή κοστουμιών: Παύλος Θανόπουλος Δραματολόγος παράστασης: Έρι Κύργια
Οι μεταφράσεις των κειμένων της παράστασης στα ελληνικά είναι του Γιώργου Δεπάστα.Ερμηνεύουν (με αλφαβητική σειρά):Θανάσης Ακοκκαλίδης, Αλέξανδρος Βαρδαξόγλου, Βίκυ Βολιώτη, Κατερίνα Γεβετζή, Δημήτρης Γεωργιάδης, Μαριλένα Δάρα, Δάφνη Δρακοπούλου, Νίκος Ζιάζιαρης, Ναταλία Καλογεροπούλου, Δημήτρης Κολλιός, Μελίνα Κόντη, Νίκος Κουσούλης, Κωνσταντίνος Κοντογεωργόπουλος, Νίκος Λεκάκης, Έρη Μάγκου, Δημήτρης Μανδρινός, Ιωάννης Μπάστας, Αλεξάνδρα Όσπιτση, Εβίνη Παντελάκη, Πύρρος Θεοφανόπουλος, Έλσα Σίσκου, Βασιάνα Σκοπετέα, Σάνια Στριμπάκου
Η Πίνα Μπάους αποχαιρέτισε τον κόσμο αυτόν, στις 30Ιουνίου του 2009 και όσοι παρακολουθούσαν τη δουλειά της γνώριζαν πως αυτή ήταν μια παγκόσμια απώλεια. Σπουδαία χορογράφος, από τους κορυφαίους διεθνώς, αναμόρφωσε τον σύγχρονο χορό κατά τον 20ό αιώνα.
Η Πίνα Μπάους (Pina Bausch) ήταν Γερμανίδα χορεύτρια και χορογράφος, με παγκόσμια φήμη και επιρροή. Γνωστή για το εξπρεσιονιστικό της στιλ και τις πρωτοποριακές της ιδέες για το χορό, δίκαια αποκλήθηκε «η μεγάλη κυρία του σύγχρονου γερμανικού χορού». Γεννήθηκε στις 27 Ιουλίου του 1940 στην πόλη Ζόλινγκεν, ενώ ο ναζισμός «έκαιγε» την κοινωνία και φυσικά την τέχνη. Οι γονείς της είχαν εστιατόριο και ενοικιαζόμενα δωμάτια. Ηταν ένα ντροπαλό κορίτσι που έβλεπε κάτω από τα τραπέζια τα πόδια των θαμώνων για να παρατηρεί τις κινήσεις τους, και κάποιες φορές χόρευε ανάμεσα στους πελάτες.
Από μικρή, λοιπόν, έδειξε ενδιαφέρον για το χορό, τον οποίο σπούδασε από το 1955 στην Ακαδημία Φόλκβανγκ της Έσσης με διευθυντή τον χορογράφο Κουρτ Γιόος (1901-1979), έναν από τους ιδρυτές του γερμανικού εξπρεσιονιστικού χορού. Το 1960 μετέβη στη Νέα Υόρκη, όπου συνέχισε τις σπουδές της στη διάσημη Σχολή Τζούλιαρντ και δέχτηκε τις επιδράσεις των χορογράφων και χορευτών Άντονι Τιούντορ (1908-1987), Πολ Τέιλορ (1930-2018) και Χοσέ Λιμόν (1908-1972).
Το 1962 εντάχθηκε ως χορεύτρια στο μπαλέτο Φόλκβανγκ του δασκάλου της Κουρτ Γιόος και το 1968 χορογράφησε το πρώτο της κομμάτι με τίτλο «Fragmente» («Θραύσματα») σε μουσική του Μπέλα Μπάρτοκ. Τον επόμενο χρόνο ανέλαβε καλλιτεχνική διευθύντρια της σχολής.
To 1973 ανέλαβε τη διεύθυνση του μπαλέτου της Όπερας του Βούπερταλ, το οποίο ανέδειξε σ’ ένα από τα κορυφαία παγκοσμίως με την ονομασία «Χοροθέατρο Βούπερταλ» («Τanztheater Wuppertal»). Ανέλαβε, με πρόθεση να το αναμορφώσει. Το πάθος, το μαύρο χιούμορ και η αγάπη της για την παρωδία απελευθερώθηκαν σταδιακά σε καθεμιά από τις δημιουργίες που παρουσίασε, όπως τα έργα «Ιεροτελεστία της άνοιξης» του Στραβίνσκι (1975), «Walzer» (1982), «Café Müller» (1985) και «Sweet Mambo» (2008).
Η Πίνα Μπάους εμφανίσθηκε και ως ηθοποιός σε ταινίες δημιουργών, όπως «Και το πλοίο φεύγει» («E la nave va», 1983) του Φεντερικό Φελίνι και «Μίλα της» («Hable con Ella», 2002) του Πέδρο Αλμοδόβαρ.
Η μεγάλη ιέρεια του σύγχρονου χορού έφυγε από τη ζωή στις 30 Ιουνίου του 2009, σε ηλικία 68 ετών. Πέντε ημέρες πριν από το θάνατό της είχε διαγνωστεί με καρκίνο. Από τη σχέση της με τον γερμανοχιλιανό καλλιτέχνη Ρόναλντ Κέι απέκτησε ένα γιο.
Τη χρονιά του θανάτου της ο σπουδαίος έλληνας χορογράφος Δημήτρης Παπαϊωάννου αφιέρωσε στη μνήμη της μία σκηνή της παράστασής του με τον τίτλο «Πουθενά» («Nowhere»), που ανέβηκε στο Εθνικό Θέατρο.
Το 2011 ο γνωστός σκηνοθέτης Βιμ Βέντερς παρουσίασε μία ταινία για τη ζωή και το έργο της Πίνας Μπάους με τίτλο «Pina», που πρωτοπροβλήθηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου την ίδια χρονιά.
Από την αισθητική της Πίνα Μπάους επηρεάστηκε και ο Ντέιβιντ Μπάουι, κυρίως στο σχεδιασμό της παγκόσμιας περιοδείας του «Glass Spider Tour» του 198
Αγγελική Κώττη
