Δεν είναι τόσο απλή – στα όρια ενδεχομένως της γραφικής – όσο αρχικά φαίνεται. Ο λόγος για τη ρητορική του Στέφανου Κασσελάκη και την επένδυση στον πολιτικό βούρκο, με επίχρισμα life style. Και δεν είναι τόσο απλή αυτή η νέα συνθήκη στα πολιτικά ήθη της χώρας καθώς για πρώτη φορά με τέτοια ένταση κι έμφαση, ο πολιτικός αρχηγός ενός σημαντικού πυλώνα για το κοινοβουλευτικό σύστημα, του δεύτερου κόμματος της χώρας, επενδύει στο μπάχαλο.
Του Δημήτρη Μαρκόπουλου *
Όχι πως δεν είχαμε δει αντίστοιχα φαινόμενα και στο παρελθόν με τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ επί Αλέξη Τσίπρα και Πάνου Καμμένου. Όμως η απροσχημάτιστη κατηγορία περί «υπουργών που δολοφονούν παιδιά» ή περί «ξεσκίσματος» των αντιπάλων του κυρίου Κασσελάκη δείχνει πως ένας νέου τύπου, εχθροπαθής κι ακροδεξιών αποχρώσεων λόγος ξεπηδά. Ένας λόγος ρηχός μεν, όμως με ψήγματα ριζοσπαστισμού που όμοιο του είχαμε δει μόνο από περιθωριακά κόμματα με προφανώς περιθωριακές συμπεριφορές.
Σε μια στρατηγική «ψωνίσματος» από το πολιτικό καλάθι της αντισυστημικής ψήφου, ο Στέφανος Κασσελάκης επενδύει στο λούμπεν. Στο ελαφρύ κι αγανακτισμένο. Σε απολίτικα κοινά που με την ίδια ευκολία μπορεί να τοποθετηθούν στην ακροδεξιά ή στην άκρα αριστερά. Είναι οι ίδιοι – όπως εξάλλου και ο ίδιος ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ- που θεωρούν τη Ζωή Κωνσταντοπούλου (σ.σ. η οποία επίσης επιδεικνύει απαράδεκτη πολιτικά και κοινοβουλευτικά συμπεριφορά) ως μια πολιτικό «που τα χώνει» κι ας καταπατά κάθε έννοια τήρησης των δημοκρατικών κανόνων διαλόγου. Είναι ψηφοφόροι που με μεγάλη άνεση θα ψήφιζαν στο παρελθόν Χρυσή Αυγή, Ελληνική Λύση ή Αφροδίτη Λατινοπούλου ή Βασίλη Λεβέντη. Πρόκειται για πολίτες που δεν έχουν ιδεολογική πυξίδα, που τυφλά αποδοκιμάζουν και ποτέ δεν επιδοκιμάζουν και που κάποιοι εξ αυτών βρέθηκαν έξω από τη Βουλή το 2014 φωνάζοντας «να καεί να καεί, το μπ@!$#ο η Βουλή».
Προφανώς πολιτικοί με ιστορία σε κοινωνικούς αγώνες, με προϊστορία στα αριστερά αυτή τη στιγμή νιώθουν εγκλωβισμένοι σε έναν ΣΥΡΙΖΑ που απέχει από αυτά που πιστεύουν. Πολιτικοί κεντροαριστεροί, με πατήματα στη σοσιαλδημοκρατία βλέπουν όχι κάποιο τυχαίο στέλεχος του κόμματος αλλά τον ίδιο τον αρχηγό του να πολιτεύεται ακραία και πολακικά.
Όμως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι πλέον ούτε καν ένα δεξιό κόμμα όπως κάποιοι επιδιώκουν να πουν. Με τη ρητορική των απειλών και του μίσους, έχει εξελιχθεί σε ένα κόμμα που φλερτάρει με τα χειρότερα και πιο σκοτεινά άκρα. Ένα κόμμα που εξελίσσεται προβληματικά, με έναν αρχηγό που δεν κατανοεί το ρόλο του.
* Ο κ. Δημήτρης Μαρκόπουλος είναι Βουλευτής Β’ Πειραιώς με τη Νέα Δημοκρατία
