Αν ζυγίσουμε την επιβεβαίωση για αποφάσεις που αφορούν εμάς των άλλων σε σχέση με την δική μας για αποφάσεις που αφορούν εμάς, προς τα που θα γύρει η ζυγαριά; Συχνά καλούμαστε να πάρουμε αποφάσεις που αφορούν την ζωή μας.
Για θέματα προσωπικά, επαγγελματικά, επιμορφωτικά, ακόμα και για αγορές αντικειμένων. Πόσο αναγκαίο κρίνεται η επιβεβαίωση των γύρω μας ώστε να προχωρήσουμε και ακόμα καλύτερα πόσο υγιές μπορεί να είναι η εξάρτηση από τους άλλους για την δίκη μας ζωή;
Η εμπιστοσύνη στον εαυτό μας είναι μια δεξιότητα που καλλιεργείται από μικρή ηλικία. Από την επιλογή του τι θα φάμε, τι θα φορέσουμε, ποιο παιχνίδι θα παίξουμε. Αργότερα από το να αναλάβουμε τις υποχρεώσεις του σχολείου μας, να διαλέξουμε τις παρέες μας, το τι θα αγοράσουμε με το χαρτζιλίκι μας.
Όλα τα παραπάνω προϋποθέτουν την ενίσχυση από το οικογενειακό περιβάλλον και όχι την συνεχή κριτική. Γιατί θες αυτό είναι μια βλακεία, γιατί δεν παίζεις με τον χ είναι καλό παιδί. Αν λοιπόν συνεχώς παρεμβαίνει το οικογενειακό περιβάλλον τότε δημιουργείται ανασφάλεια στον εαυτό μας και αποφασίζουμε να μας λένε οι άλλοι τι να κάνουμε, τι να πάρουμε και που να πάμε.
Στη συνέχεια εμφανίζονται οι παρέες όπου αποτελούν μια ομάδα, που σε κανονικές συνθήκες θα έπρεπε να έχουν όλοι γνώμη και άποψη. Αν λοιπόν κάθε φορά που μιλάει κάποιος τον κοροϊδεύουν ή τον ακυρώνουν θα επιλέξει να είναι ένα άτομο που η γνώμη του δεν μετράει και δεν την εκφράζει. Για να αναπτύξει κάποιος το δικαίωμα του λόγου και της άποψης προϋποθέτει να του δίνεται χώρος και χρόνος.
Όσο μεγαλώνει ένα άτομο θα χρειαστεί να αποφασίζει για ακόμα πιο σημαντικά θέματα που τον αφορούν. Θα αναπτύσσει εσωτερικούς διαλόγους με τον εαυτό του ώστε να αξιολογεί τις καταστάσεις. Ταυτόχρονα αυτό θα του δημιουργεί και το αίσθημα της ευθύνης για ότι αποφασίζει χωρίς να κατηγορεί π.χ. τους γονείς του που δεν σπούδασε μουσικός, την σύντροφο του που απέρριψε μια καλή δουλειά.
Καλλιεργείται λοιπόν μια εσωτερική ωρίμανση και υπάρχει εμπιστοσύνη στον εαυτό του. Ας αναρωτηθούμε ποιος ξέρει καλύτερα για εμάς αν όχι εμείς οι ίδιοι; Τέλος η συλλογή πολλών απόψεων συνήθως δημιουργούν άγχος και πίεση με αποτέλεσμα ο ενδιαφερόμενος να νιώθει χάος και να μην αποφασίζει.
Ξυπνάει ένα πρωί και συνειδητοποιεί ότι ζει μια ζωή που την ορίζουν άλλοι. Είναι διαφορετικό το ζητάω τη γνώμη σου για ένα θέμα από το να μου πεις τι να κάνω ή να ακούσω μια επιβεβαίωση ότι είναι σωστό αυτό που θέλω. Στα παπούτσια μας δεν μπορεί να μπει κανείς άλλος, όπως και το τι θελουμε εμείς οι ίδιοι για να είμαστε ευτυχισμένοι και ικανοποιημένοι το ξέρουμε πρώτοι εμείς οι ίδιοι. Όσο καλύτερη σχέση έχουμε με τον εαυτό μας τόσο περισσότερη εμπιστοσύνη θα υπάρχει. Εμείς οι ίδιοι παίρνουμε το χαρτί και το μολύβι και σχεδιάζουμε μια ζωή στα μέτρα μας με τα σωστά και τα λάθος.Γιατί μέσα από αυτά μαθαίνουμε, ωριμάζουμε και ζούμε βασισμένη στη δίκη μας αναπνοή.
