Αυτά τα (πολλά) λεφτά ποιος θα τα πάρει; Ποιος θα πάρει τα κέρματα που πετάνε οι τουρίστες στη διάσημη Φοντάνα ντι Τρέβι στη Ρώμη, την πρωτεύουσα της Ιταλίας; Χτισμένη από τον Πάπα Κλήμη ΧΙΙ το 1732, η Φοντάνα ντι Τρέβι «δέχεται» εκατομμύρια τουρίστες κάθε χρόνο. Εκείνοι που την επισκέπτονται ρίχνουν κέρματα στα νερά, πιστεύοντας ότι οι επιθυμίες τους θα πραγματοποιηθούν. Και δεν είναι και λίγα. Υπολογίζονται σε περίπου 1,5 εκατ. ευρώ κάθε χρόνο.
Η παράδοση της ρίψης νομισμάτων στο σιντριβάνι έγινε διάσημη με το ομώνυμο τραγούδι του τραγουδιστή Frank Sinatra στην ταινία «Three Coins in the Fountain», που κυκλοφόρησε το 1957. Τα τελευταία χρόνια γίνονται συζητήσεις μεταξύ Δήμου Ρώμης και Καθολικής Εκκλησίας για το ποιος θα έπαιρνε τα χρήματα.
Ο δήμαρχος της Ρώμης καλόβλεπε το 1,5 εκ ευρώ (χαζός ήτανε; ) αλλά οι Αγιοι Πατέρες είχαν άλλη γνώμη. Όλα αυτά τα χρόνια, τα χρήματα έπαιρνε μια φιλανθρωπική οργάνωση που διοικείται από την εκκλησία και ονομάζεται Caritas. Χρηματοδοτούσε συσσίτια, προγράμματα ενημέρωσης και κέντρα αστέγων. Μπορεί η Καθολική Εκκλησία να έχει τεράστια περιουσία, αλλά δεν αφήνει τέτοια ποσά να πάνε χαμένα.
Ο Δήμος της Ρώμης ήθελε τα χρήματα από το σιντριβάνι να δαπανηθούν για την προστασία των πολιτιστικών αγαθών και των υποδομών της πόλης. Υστερα από συζητήσεις, ο δήμαρχος οπισθοχώρησε και δήλωσε οι υπάλληλοι της πόλης θα συλλέγουν και θα καταμετρούν τα χρήματα, αλλά ότι τα κεφάλαια θα συνεχίζουν να δίνονται στην Caritas για το ζωτικό της έργο.
Υπενθυμίζεται πως και στο Μουσείο της Ακρόπολης στην Αθήνα, οι επισκέπτες συνηθίζουν να ρίχνουν κέρματα σε μια βυζαντινή κατασκευή που μοιάζει με πηγάδι. Τα συλλέγει το μουσείο.
Το Λούβρο προσπαθεί να «ξεπλυθεί»
Μετά από μια πρώτη, ανεπιτυχή προσπάθεια, το μουσείο του Παρισιού έκανε μια δεύτερη προσπάθεια να ονομαστεί πολιτικός διάδικος στην υπόθεση που έσκασε σαν βόμβα στον κόσμο των Μουσείων. Ο λόγος για τη συνέργεια σε απάτη του πρώην διευθυντή του, Jean- Luc Martinez. Υπόθεση που συνοδεύτηκε με κατηγορίες για ξέπλυμα αρχαιοτήτων που πωλήθηκαν στο Λούβρο του Άμπου Ντάμπι για περίπου 50 εκατομμύρια ευρώ
Η υπόθεση που αφορά άτομα και ομάδες των ΗΠΑ, της Ευρώπης και της Μέσης Ανατολής, απειλεί να βλάψει τη φήμη της Γαλλίας ως κορυφαίας παγκόσμιας εμπειρογνώμονος στη διαχείριση και τη δημιουργία μουσείων. Μάλιστα, το Λούβρο υποστηρίζει ότι οι ζημιές έχουν ήδη γίνει αισθητές.
Το ίδρυμα ζήτησε για πρώτη φορά να ονομαστεί πολιτικός διάδικος τον Ιούνιο του 2022, επικαλούμενο βλάβη που υπέστη στην παγκόσμια φήμη του, την «εθνική και διεθνή κατάταξή του, ιδίως [σχετικά με] συνεργασίες που συνήφθησαν με ξένα δημόσια και ιδιωτικά ιδρύματα», όπως είπαν στο Artnet News πηγές προσκείμενες στην υπόθεση. Ωστόσο, το περασμένο καλοκαίρι, το αίτημα απορρίφθηκε, κάτι που οδήγησε στην άσκηση έφεσης.
Δεν πρόκειται για αποκατάσταση της φήμης του απλώς για το ονόρε. Το καλό όνομα του Λούβρου είναι μια «εθνική χρυσή χήνα» με το πιο σαφές παράδειγμα να είναι το Λούβρο στο Άμπου Ντάμπι, Υπήρξε το αποτέλεσμα μιας συμφωνίας του 2007 που δεσμεύει τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα να πληρώσουν 1 δισεκατομμύριο ευρώ σε αντάλλαγμα για τη χρήση της επωνυμίας του Λούβρου, την τεχνογνωσία και τα δάνεια τέχνης πάνω από 30 χρόνια. Η συμφωνία παρατάθηκε για άλλα 10 χρόνια το 2021.
Είναι σημαντικό να γίνει κατανοητό ότι το ίδιο το ίδρυμα δεν έχει κατηγορηθεί για αδικήματα. Οι υποθέσεις εμπορίας έργων τέχνης εστιάζονται συνήθως σε άτομα που συνδέονται πιο άμεσα με την κλοπή και το ξέπλυμα. Το να ονομαστεί πολιτικός διάδικος δεν θα απαλλάξει πλήρως το μουσείο από υπαιτιότητα, ούτε θα καταστήσει το μουσείο θύμα. Ωστόσο, θα επιβεβαίωνε ότι προκλήθηκε ζημία στο ίδρυμα, επιτρέποντάς τους να ζητήσουν ενδεχομένως αποζημίωση για ένα αδίκημα. «Είναι μια γκρίζα περιοχή», όπως λένε και οι νομικοί.
Ανταλλαγή ψήφων στην αρχαία Πομπηία
Αρκετές εκλογικές επιγραφές, το αρχαίο αντίστοιχο των σημερινών εκλογικών αφισών και φυλλαδίων, έχουν εμφανιστεί στους τοίχους του δωματίου που στέγαζε το Lararium, τον οικιακό βωμό του σπιτιού, μέσα σε ένα σπίτι στη Via di Nola, στην κεντρική περιοχή της αρχαίας Πομπηίας. Οπως αναφέρεται στο διαδικτυακό επιστημονικό περιοδικό του Αρχαιολογικού Πάρκου της Πομπηίας, το E-Journal of the Pompeii Excavation, αποκαλύπτεται πως γινόταν ανταλλαγή ψήφων.
Το γεγονός ότι βρέθηκαν μέσα στο σπίτι ήταν περίεργο γιατί συνήθως αυτές οι επιγραφές τοποθετούνταν στις εξωτερικές όψεις των κτιρίων, όπου οι πολίτες μπορούσαν να διαβάσουν τα ονόματα και τα προσόντα των υποψηφίων για τα δικαστήρια της πόλης.
Οι αρχαιολόγοι εξηγούν την παρουσία εκλογικής προπαγάνδας μέσα στο σπίτι, επειδή η πρακτική της διοργάνωσης εκδηλώσεων και δείπνων μέσα στα σπίτια των υποψηφίων και των φίλων τους για την προώθηση της προεκλογικής εκστρατείας ήταν συνηθισμένη.
Η ομάδα ανακάλυψε εκλογικές επιγραφές προς υποστήριξη του Aulus Rustius Verus, υποψήφιου για τη θέση του aedile. Οι Aediles ήταν υπεύθυνοι για τη συντήρηση των δημόσιων κτιρίων (aedēs) και τη ρύθμιση των δημόσιων εορτών. Το αξίωμα κατείχαν τυπικά νεαροί άνδρες που φιλοδοξούσαν να αποκτήσουν υψηλά πολιτικά αξιώματα.
Το όνομα του Aulus Rustius Verus εμφανίζεται και σε άλλες επιγραφές και είναι γνωστό στην Πομπηία ότι κατείχε το υψηλότερο δημόσιο αξίωμα στην πόλη τη δεκαετία του εβδομήντα του 1ου αιώνα μ.Χ., μαζί με τον Giulio Polibius, ιδιοκτήτη ενός υπέροχου σπιτιού στη Λεωφόρο της Αφθονίας. Οι αρχαιολόγοι συμπεραίνουν ότι ο Aulus Rustius Verus πιθανότατα κέρδισε αυτές τις εκλογές.
Το σπίτι προφανώς ανήκε σε έναν υποστηρικτή του Aulus Rustius, ίσως έναν από τους απελεύθερους ή έναν φίλο του, και φιλοξενεί μια λεπτομέρεια που δεν πέρασε απαρατήρητη από τους αρχαιολόγους: ένα αρτοποιείο με μεγάλο φούρνο, κοντά στον οποίο βρίσκονται τα κατάλοιπα τριών θυμάτων, δύο γυναικών, και ενός παιδιού, που σκοτώθηκαν από την κατάρρευση της σοφίτας κατά την πρώτη φάση της έκρηξης.
Σύμφωνα με τους ειδικούς, η παρουσία του αρτοποιείου αποκαλύπτει ότι ο πολιτικός- πελατειακός χαρακτήρας, που συνίστατο σε υποσχόμενες χάρες με αντάλλαγμα ψήφους στην αρχαιότητα, ήταν η ημερήσια διάταξη.
Η Maria Chiara Scappathiccio, καθηγήτρια Λατινικών στο Πανεπιστήμιο Federico II της Νάπολης αναφέρει: «Ο Aulus Rustius Verus πιθανότατα χρηματοδότησε τη δραστηριότητα του αρτοποιείου, τόσο για οικονομικούς όσο και για πολιτικούς σκοπούς».
Παλάτι των Μάγια αποκαλύπτεται στο Μεξικό
Αρχαιολόγοι στο Μεξικό ανακάλυψαν δύο συγκροτήματα κατοικιών, συμπεριλαμβανομένου ενός κτιρίου που μοιάζει με παλάτι, ηλικίας σχεδόν 1.500 ετών στην πόλη των Μάγια, Kabah, στη χερσόνησο Γιουκατάν. (Kabah σημαίνει «Κύριος με δύναμη ή Κύριος με δυνατό χέρι» στη γλώσσα των Μάγια).
Η κατασκευή που μοιάζει με παλάτι έχει ύψος 26 μέτρα και είναι διακοσμημένη με σκαλίσματα που παριστάνουν πουλιά, φτερά και χάντρες, ανέφερε σε ανακοίνωσή του το Εθνικό Ινστιτούτο Ανθρωπολογίας και Ιστορίας του Μεξικού (INAH). Η πρόσοψη του κτιρίου διαθέτει στοά με οκτώ ορθογώνιους κίονες που προεξέχουν από τους τοίχους.
Η αρχαιολόγος της INAH Lourdes Toscano Hernández, η οποία συνεπικεφαλής της ομάδας, λέει ότι το παλάτι και άλλα συγκροτήματα κατοικιών ήταν χώροι διαβίωσης της ελίτ, όπου οι άνθρωποι κοιμόντουσαν, έτρωγαν και ζούσαν την καθημερινή τους ζωή. Ο Toscano Hernández δηλώνει ότι μια ομάδα ανθρώπων που κυβέρνησαν την πόλη μπορεί να ζούσαν εκεί. Πρόσθεσε ότι τα κτίρια μπορεί επίσης να χρησιμοποιούνταν για διοικητικές λειτουργίες και ότι μπορεί να πραγματοποιούνταν δημόσιες συναντήσεις κοντά. Το όνομα της πόλης δεν είναι γνωστό. Ιδρύθηκε μεταξύ 250 και 500 μ.Χ. από ανθρώπους από την περιοχή Petén, η οποία περιλαμβάνει τη Γουατεμάλα και το Μπελίζ.Οι Μάγια άκμασαν στην περιοχή μεταξύ 250 και 900 π.Χ. Ενώ πολλές πόλεις καταστράφηκαν γύρω στο 900, χτίστηκαν νέες πόλεις οι οποίες ήταν κραταιές μέχρι την άφιξη των Ευρωπαίων αποίκων.
