Κακό χωριό τα λίγα σπίτια. Λίγα τα κανάλια πανελλαδικής εμβέλειας στη χώρα μας, λίγες και οι ψυχαγωγικές εκπομπές (μερικές, ο Θεός να τις κάνει τέτοιες). Στην τρέχουσα σαιζόν δεν πήγαν και πολύ καλά τα πράγματα, εκτός εξαιρέσεων μοιράζεται η πίτα της τηλεθέασης, θέματα δεν υπάρχουν, βγήκαν επομένως, τα μαχαίρια. Το τι σούρνει ο ένας στον άλλον, δεν λέγεται!
Είναι αυτή αγωγή και συμπεριφορά; Σαφώς και δεν είναι. Αν όμως διέθεταν σκέψη που θα κατέβαζε λίγους παραπάνω προβληματισμούς, δεν θα ήταν έτσι και οι εκπομπές που βλέπουμε. Πόσες ώρες να αντέξεις αναπαραγωγές από τα ριάλιτι φερ’ ειπείν; Όταν ένα παιχνίδι το βλέπει ένας στους πέντε τηλεθεατές, πόσοι να δουν φάσεις σε επανάληψη λες και είναι τα γκολ ανάμεσα στη Μπάρτσα και στη Ρεάλ;
Χαμηλώνει ολοένα το επίπεδο, νέα πρόσωπα δεν βγαίνουν, ανακυκλώνονται τα παλιά ας είναι και κακά τα αποτελέσματα στους πίνακες της τηλεθέασης και όλοι παραμένουν μισο-ευχαριστημένοι. Με τις νέες ψηφιακές πλατφόρμες και την καλωδιακή τηλεόραση, πόσο λέτε να αντέξει ο τηλεθεατής και να μην πατήσει το τηλεκοντρόλ;
Μένει να αντιληφθεί ότι είναι πολύτιμο όπλο. Δύσκολο λιγάκι.
Λένε κοτσάνες και στις ψυχαγωγικές εκπομπές, αλλά λένε και στις ενημερωτικές και γράφουν και στις ιστοσελίδες. Ηδη από την πρώτη ημέρα της εβδομάδας, η συλλογή μαργαριταριών είναι αθρόα. Δυστυχώς…
Ας δούμε τι ακούσαμε πάλι και φρίξαμε:
«Τα πρόβατα κοιμούνται στον ύπνο του δίκαιου». Κανονικά, τον ύπνο του Δικαίου (ανθρώπου) τον κοιμούνται οι άνθρωποι, όχι τα ζωντανά. Αφήστε που κοιμούνται ΤΟΝ και όχι ΣΤΟΝ.
«Σε ένα ευνοούμενο κράτος»; Ποιανού ευνοούμενο να είναι άραγε; Ευνομούμενο είναι, αυτό που έχει και τηρεί σωστούς νόμους. Όπως το ότι η αποφοίτηση από το Λύκειο συνεπάγεται να γνωρίζεις άριστα τη μητρική σου γλώσσα.
«Η πλέον καταπάτηση του Συντάγματος». Μάθε πρώτα κούκλα μου να μιλάς σωστά και μετά μίλα για καταπάτηση του Συντάγματος. Η πλέον χρησιμοποιημένη έκφραση στην περίπτωσή μας, είναι: μεγάλη καταπάτηση του Συντάγματος. Και σκέτο καταπάτηση αρκεί. Αν πρόκειται για καταπάτηση, δηλαδή, διότι αμφιβάλλω- αλλά δεν είναι της παρούσης.
«Να είναι μαυρούκος- μαύρος, συγγνώμη» λέει ο λεβέντης. Ρατσισμός μύρισε εδώ και μάλιστα τόσο δυνατά, ώστε το κατάλαβε και αυτός που το είπε και το διόρθωσε αστραπιαία. Ναι, αλλά να μην το ξαναπεί. Ο λόγος, άπαξ και φύγει «έρκος οδόντων» (από τον κλοιό των δοντιών) που έλεγε και ο μέγας Ομηρος, δεν μαζεύεται.
«Και γνωριστήκαμε κεραυνοβόλα» μας είπε κύριος που τώρα στα γεράματα έπαψε να είναι κύριος και κάνει αποκαλύψεις για νεανικές του σχέσεις. Ερωτευθήκατε κεραυνοβόλα προφανώς, λόγω ηλικίας ξεχνάμε και τη σημασία των λέξεων;
«Δεν κινδυνεύει η υγεία του, είναι διασωληνωμένος στο νοσοκομείο». Αναψε τσιγάρο ο ασθενής στη ΜΕΘ και παφ, λαμπάδιασε το σύμπαν. Λαμπαδιάσαμε κι εμείς με όσα ακούσαμε. Δεν κινδυνεύει η ζωή του. Η υγεία του, εφόσον είναι διασωληνωμένος στο νοσοκομείο, μου φαίνεται πως δεν είναι καλή, πάντως. Σαν τη λογική αυτού που το εκστόμισε ένα πράγμα.
«Επί 12 περίπου λεπτά». Λοιπόν, για να το ξεκαθαρίσουμε. Μιλώντας για χρόνο, βάζουμε το περίπου στον αριθμό που συνοδεύει το ουσιαστικό μας. Επί περίπου 12 λεπτά. Διότι αλλιώς, θα ήταν επί περίπου λεπτά, περίπου μέρες, περίπου βδομάδες, περίπου χρόνια. Το επίρρημα κολλητά με αυτό που προσδιορίζει, εντάξει;
Αντιπαρέρχομαι το «η διαρκή προσπάθεια» καθώς δεν ευελπιστώ ότι θα μάθετε ποτέ πως είναι η διαρκής προσπάθεια και στέκομαι στο «πιο γρηγορότερα» Σύνελθε παιδί μου, είσαι και συγγραφέας. Αυτό το -τερα, δεν είναι τέρας όπως το έκανες, σημαίνει «πιο». Πιο γρήγορα, ή γρηγορότερα. Το καλυτερότερα το υιοθετήσαμε, κάνουμε την πλάκα μας, φαινόμαστε πιο παιχνιδιάρηδες, φτάνει. Αλλα δεν χρειάζονται.
Πυροβολήθηκαν 16 χρονοι από «φουσκωτό». Λέει συμμαθητής τους στο μικρόφωνο τηλεοπτικού σταθμού: «Αλλοι λένε ότι έκαναν γκράφιτι άλλοι λένε ότι δεν έκαναν τίποτα. Βέβαια είναι λίγο δύσκολο να τους πυροβολήσει κανείς ξαφνικά».
Μεγάλη στάση θα κάνουμε εδώ. Γραμματικά και συντακτικά όλα εντάξει, αλλά από λογική δεν πάμε πουθενά. Ποιος έμαθε σε αυτόν τον έφηβο- που σίγουρα δεν θα είναι ο μόνος- ότι αν κάνεις γκράφιτι πρέπει να τιμωρηθείς δια πυροβολισμού; Εχουμε στα μυαλό μας εμείς οι μεγάλοι την αναλογικότητα; Είναι δυνατόν να ξεφουρνίζει έτσι ένα δεκαεξάχρονο πως μια μικρή παρανομία- έως χαζομάρα- το γκράφιτι μπορεί να οδηγήσει σε τραυματισμό ή θάνατο;
Η Δημοκρατία δεν εκδικείται, σωφρονίζει. Και η ποινή σχετίζεται με τη βαρύτητα του παραπτώματος. Αλλά και με τις εποχές. Σε κάποιους αρχαίους λαούς, έκλεβες ένα καρβέλι ψωμί, σου έκοβαν το χέρι.
Προσωπικά, δεν συμπαθώ τα γκράφιτι. Αλλά όχι κι έτσι. Ας μάθουμε στα παιδιά πώς πρέπει να τιμωρούνται κάποιες ενέργειες και πώς κάποιες άλλες. Κάπως έτσι, με το να βγαίνουμε από τα ρούχα μας με το παραμικρό, βρίσκουν θέση τα συνθήματα για κρεμάλες και άλλα αποτρόπαια. Μεσάνυχτα από δικαιοσύνη.
«Πρέπει να έχει μυαλό για να με ελκίζει» είπε λαϊκός άνθρωπος λιγο-απ-όλα σε εκπομπή. Αμα είχες εσύ μυαλό, όχι και τόσο νέε μου, θα ήξερες το ελκύω ή θα χρησιμοποιούσες άλλο ρήμα αν είχες κατανοήσει πως δεν το ξέρεις. Τώρα πια, αργά.
Και το ακατανόητο της εβδομάδας: «Στέκομαι διορθωμένος». «Εδώ σωπαίνουν τα πουλιά» που έγραφε κι ο ποιητής. Τι θέλει να πει με το «στέκομαι διορθωμένος» ο ρεπόρτερ;
Πολλά έχουν ακούσει τα αυτιά μου, μα αυτό μού φέρνει τρόμο!
