Με τον πόλεμο στην Ουκρανία να έχει κλείσει ένα χρόνο και τη Δύση να ταλανίζεται από σοβαρά πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα, στην Ουάσιγκτον τη Μητρόπολη της Δύσης, κυριαρχεί μια ατμόσφαιρα που δείχνει ξεκάθαρα ότι το σύστημα εξωτερικής πολιτικής ζει σε ένα παράλληλο κόσμο. Με την αντιπαράθεση με τη Ρωσία και την κόντρα με τη Κίνα να κορυφώνεται, η αμερικανική κυβέρνηση αγνοεί με επικίνδυνο τρόπο μια νέα επικείμενη σύγκρουση στη Μέση Ανατολή.
Του Δημήτρη Γ. Απόκη *
Δυστυχώς, για όσους παρακολουθούν με ρεαλιστική ματιά τις εξελίξεις, είναι εμφανές ότι η Αμερική, είναι πολύ κοντά στο να εμπλακεί σε έναν άλλο πόλεμο στη Μέση Ανατολή από ότι αντιλαμβάνεται το σύστημα εξωτερικής πολιτικής στην αμερικανική πρωτεύουσα.
Ο μόνος τρόπος για την αποφυγή αυτού του εφιαλτικού σεναρίου είναι, μια άμεση και σαρωτική αλλαγή πολιτικής από την κυβέρνηση Μπάιντεν, η οποία δυστυχώς εξακολουθεί να ψάχνεται και να προσπαθεί να αντιληφθεί τη σοβαρότερη διεθνή κρίση εδώ και δεκαετίες.
Ο Τζο Μπάιντεν και η ομάδα του στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής και ασφάλειας, ανέλαβε καθήκοντα έχοντας στο μυαλό της μια γεωπολιτική στρατηγική, βάσει της οποίας θα αντιμετώπιζε την πρόκληση του Πεκίνου δημιουργώντας ρήγματα μεταξύ της Κίνας και των άλλων αναθεωρητικών δυνάμεων. Πίστευε ότι θα μπορούσε να παίξει με τον Πούτιν και θα σταθεροποιούσε τη Μέση Ανατολή, επαναφέροντας την πυρηνική συμφωνία με το Ιράν, προωθώντας ταυτόχρονα επιθετικές εμπορικές πολιτικές και πολιτικές ασφαλείας για να περιορίσει την άνοδο της Κίνας.
Ενώ είχε γίνει αντιληπτό ότι το παγκόσμιο διεθνές σύστημα το οποίο είχαν διαμορφώσει οι ΗΠΑ, μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αντιμετώπιζε σοβαρότατη κρίση, η σημερινή Ουάσιγκτον, υποτίμησε τη σοβαρότητα της απειλής και δεν διάβασε σωστά τις αιτίες της.
Ενώ ο Αμερικανός Πρόεδρος και η κυβέρνησή του, διέγνωσαν σωστά την πρόκληση της Κίνας, απέτυχαν να αντιληφθούν το πρόβλημα που αντιμετώπιζε πλέον, η ισχύς της Αμερικής διεθνώς και το πόσο αναθεωρητικές δυνάμεις, όπως η Ρωσία, το Ιράν και φιλικά προσκείμενες σε αυτές, μαζί με την Κίνα, ήταν έτοιμες να συμπαραταχθούν για να αμφισβητήσουν και να πλήξουν την ηγεσία των ΗΠΑ, στο διεθνές σύστημα.
Στη μέση της θητείας της προεδρίας Μπάιντεν, έχει γίνει πλέον ξεκάθαρο, ότι ο Αμερικανός Πρόεδρος και η ομάδα του τρέχουν πίσω από τις εξελίξεις, προσπαθώντας να διαχειριστούν, την παταγώδη αποτυχία της αρχικής στρατηγικής τους.
Η αύξηση της έντασης με την Κίνα, εκεί που η αμερικανική κυβέρνηση περίμενε να αντιμετωπίσει ένα Πεκίνο απομονωμένο σε ένα γενικά ήρεμο διεθνές σύστημα, έχει οδηγήσει στην αντιμετώπιση ταυτόχρονων αντιπαραθέσεων στην Ευρώπη και την Άπω Ανατολή. Ο Πόλεμος στην Ουκρανία και η σύγκρουση με τη Μόσχα εντείνεται, το Ιράν προχωρά ακάθεκτο στο πυρηνικό του πρόγραμμα, και όλες οι αναθεωρητικές δυνάμεις έχουν αρχίσει να συντονίζονται με έναν τρόπο που είναι πρωτόγνωρος για τα μέχρι πρόσφατα διεθνή δεδομένα.
Είναι πραγματικά τραγικό και εξαιρετικά επικίνδυνο ότι ενώ το Ιράν συνεχίζει ακάθεκτο την πορεία του προς την απόκτηση πυρηνικών όπλων, και προχωρά σε σύσφιξη των σχέσεων του με τη Ρωσία, φέρνοντας τη Μέση Ανατολή όλο και πιο κοντά σε μια σύγκρουση στην οποία είναι δεδομένο ότι θα εμπλακούν οι ΗΠΑ, η Ουάσιγκτον ζει σε έναν παράλληλο κόσμο.
Για τη Μόσχα, μια ευρεία στρατιωτική αντιπαράθεση στη Μέση Ανατολή θα ήταν μάνα εξ ουρανού. Οι τιμές του πετρελαίου θα έπαιρνα φωτιά, γεμίζοντας τα ταμεία του Πούτιν και θα βύθιζαν την Ευρώπη σε ακόμη μεγαλύτερη οικονομική κρίση.
Η κυβέρνηση Μπάιντεν έχει αδειάσει τα αποθέματα όπλων και πυρομαχικών των ΗΠΑ με την ξέφρενη αποστολή στρατιωτικής βοήθειας στην Ουκρανία, έχοντας παραμελήσει επικίνδυνα τη στήριξη των συμμάχων της στη Μέση Ανατολή.
Σε περίπτωση σύγκρουσης στη Μέση Ανατολή, τι θα γίνει με την Κίνα και την Ταϊβάν; Το ήδη σοβαρότατο πρόβλημα του πληθωρισμού στη Δύση, θα επιδεινώνονταν τρομερά λόγω της δεδομένης εκτίναξης τω τιμών ενέργειας και στο εσωτερικό των ΗΠΑ η πολιτική αντιπαράθεση και ο διχασμός θα διευρύνονταν.
Με τα προ της σύγκρουσης στην Ουκρανία δεδομένα η Μόσχα δεν έβλεπε τόσο θετικά την απόκτηση πυρηνικών από την Τεχεράνη, Σήμερα που ο Πούτιν έχει στριμωχτεί και χρειάζεται το Ιράν για να αντιμετωπίσει τη Δύση, είναι πολύ πιθανό να στηρίξει την προσπάθεια του.
Ακόμη και στην περίπτωση που δεν φτάσει τόσο μακριά, είναι πιθανό ο Πούτιν, να ενισχύσει το Ιράν στρατιωτικά έτσι ώστε η Τεχεράνη να αντιμετωπίσει ένα προληπτικό κτύπημα του Ισραήλ στις πυρηνικές εγκαταστάσεις της. Μια τέτοια εξέλιξη θα οδηγούσε με μαθηματική ακρίβεια σε μια περιφερειακή σύγκρουση στη Μέση Ανατολή.
Σε αντίθεση με το παρελθόν, την Τεχεράνη και τη Μόσχα, να αποφύγουν ενέργειες που θα πυροδοτήσουν μια στρατιωτική σύγκρουση στη Μέση Ανατολή. Για να γίνει κάτι τέτοιο, η κυβέρνηση Μπάιντεν θα πρέπει να επανέλθει στο ρεαλισμό και να κλείσει μέτωπα στην περιοχή, με τη Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Όσο η σημερινή Ουάσιγκτον εθελοτυφλεί και αγνοεί τους συμμάχους της αυξάνεται ο κίνδυνους για μια άλλη ανάφλεξη και ειδικά σε μια περιοχή που θα κάνει την Ουκρανία να μοιάζει με αστείο.
Η στρατηγική ανικανότητα και ο παράλληλος κόσμος στον οποίο δρα η σημερινή αμερικανική κυβέρνηση, έχουν οδηγήσει το σύστημα εξωτερικής πολιτικής στην αμερικανική πρωτεύουσα, όχι μόνο να έχει αγνοήσει επικίνδυνα τις αναθεωρητικές δυνάμεις διεθνώς, αλλά να έχει εφαρμόσει μια πολιτική κατευνασμού απέναντί τους.
Πολύ σύντομα, εάν η Ουάσιγκτον του κ. Μπάιντεν δεν κάνει στροφή στο ρεαλισμό και την πραγματικότητα, το διεθνές σύστημα και όλοι μας θα αντιμετωπίσουμε μια εφιαλτική πραγματικότητα.
* Ο Δημήτρης Γ. Απόκης, είναι Διεθνολόγος και Δημοσιογράφος, ειδικός σε θέματα Αμερικανικής Πολιτικής. Απόφοιτος των πανεπιστημίων The American University, School of International Service, και του The Johns Hopkins University, The Paul H. Nitze, School of Advanced International Studies, στην Ουάσιγκτον, μέλος του The International Institute for Strategic Studies του Λονδίνου, και υπήρξε επί σειρά ετών διαπιστευμένος ανταποκριτής στο Λευκό Οίκο, το Στέητ Ντιπάρτμεντ και το Αμερικανικό Πεντάγωνο.
