today-is-a-good-day
22.1 C
Athens

Κ.Καραγκούνης στο ThePresident: Τέσσερις προκλήσεις για την Ελλάδα και την Ευρώπη μετά την πανδημία

Η εμπειρία της πανδημίας μας δίδαξε πολλά και υπό μία έννοια δοκίμασε τα αντανακλαστικά της Ευρώπης σε μια πρωτόγνωρη κρίση. Παρά τις όποιες αδυναμίες παρατηρήθηκαν στο αρχικό στάδιο, παρά τις όποιες ασυνεννοησίες τελικά η ΕΕ απέδειξε ότι και ευελιξία διαθέτει όταν χρειάζεται και ταχύτητα που γενικά δεν την χαρακτηρίζει αλλά και αποτελεσματικότητα όταν αυτό απαιτηθεί. Η επόμενη μέρα θα δοκιμάσει τόσο τη χώρα μας όσο και την Ένωση γενικότερα με πολύ δύσκολες προκλήσεις. Προκλήσεις που οφείλουμε να τις λάβουμε σοβαρά υπόψιν και να τις αντιμετωπίσουμε με τον επωφελέστερο για τους πολίτες τρόπο.

Πρώτη και σημαντική είναι η πρόκληση στον οικονομικό τομέα. Η Ευρώπη τα τελευταία πολλά χρόνια παίρνει τις αποφάσεις της για το οικονομικό μέλλον της Ένωσης δεσμευόμενη από το Μάαστριχτ και το Σύμφωνο Σταθερότητας. Σε αυτή την κρίση με τους μηχανισμούς στήριξης που έχει ήδη δημιουργήσει από την προηγούμενη εμπειρία όπως ο ΕSM και το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης μπόρεσε να στηρίξει αποτελεσματικά τις οικονομίες των κρατών μελών. Ειδικά για τη χώρα μας που μέχρι πρόσφατα δεν είχαμε πρόσβαση στο πρόγραμμα του Ευρωσυστήματος μπόρεσε η Ελληνική Κυβέρνηση να στηρίξει το σύνολο της οικονομίας ενισχύοντας την ενεργό ζήτηση με ένα ιλιγγιώδες πρόγραμμα ενισχύσεων χωρίς να αφήσει κανέναν χωρίς βοήθεια.

*Γράφει ο κ. Κωνσταντίνος Καραγκούνης

Υπήρξαν πρωτοβουλίες που μέχρι πρότινος πριν δηλαδή την έκρηξη της πανδημίας έμοιαζαν αδύνατες. Ενεργοποιήθηκε η γενική ρήτρα διαφυγής, δόθηκαν κρατικές ενισχύσεις και συγκροτήθηκε το Ταμείο Ανάκαμψης που θα δώσει μια άλλη πνοή στις ευρωπαϊκές οικονομίες. Στήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων αλλά και της κοινωνικής συνοχής. Η συζήτηση για επαναφορά των κρατών μελών σε περιοριστικές πολιτικές σε μια ευρωπαϊκή οικονομία που προσπαθεί να επανεκκινήσει μετά το καταστροφικό πέρασμα της πανδημίας είναι εκτός  από ανεπίκαιρη και αποπροσανατολιστική.

Η δεύτερη πρόκληση που θα μας απασχολήσει είναι αυτή της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Μια πρόκληση που ήταν είναι και θα είναι πάντα ένα πλαίσιο συνεχών συγκρούσεων, διεκδικήσεων και συμβιβασμών. Και οφείλει να μας απασχολήσει ως χώρα το πώς θα εντάξουμε τις δικές μας διεκδικήσεις υπεύθυνα και αποτελεσματικά, ιδιαίτερα εντός του πλαισίου των ευρωατλαντικών σχέσεων.  Και σε μια κρίσιμη για την εξωτερική μας πολιτική περίοδο λόγω των τεταμένων σχέσεων μας με τη γείτονα Τουρκία. Δεν πρέπει να λησμονούμε ότι οι ελληνοαμερικανικές σχέσεις είναι πιο αναβαθμισμένες από ποτέ σε αντίθεση με τις αμερικανοτουρκικές που βρίσκονται στη χειρότερη φάση λόγω της αλλοπρόσαλλης γεωστρατηγικής προσέγγισης και επιλογής του Ερντογάν στην περιοχή. Οι S-400 είναι η κορυφή του παγόβουνου. Αποτελεί πολυσήμαντη πρόκληση λοιπόν το πώς θα τοποθετηθούμε απέναντι στις ευρωατλαντικές σχέσεις.

Τρίτη και πολύ σημαντική πρόκληση αποτελεί το μεταναστευτικό. Διότι η ορθή επιλογή της Ευρώπης θα ήταν η κοινοτικοποίηση του μεταναστευτικού και η συνολική αντιμετώπισης του ζητήματος. Δεν είναι λίγες οι φωνές που μιλάνε πιά για ένα πιο ενεργό ρόλο της Ένωσης στην αντιμετώπιση του μεταναστευτικού ακόμα και με κεντρικοποίηση των λειτουργιών ασύλου αλλά και των επιστροφών. Δηλαδή να μην αφήνεται η πρωτοβουλία στα κράτη μέλη για τις λειτουργίες αυτές αλλά να αντιμετωπίζεται κεντρικά από την Ευρωπαϊκή Ένωση στα πρότυπα άλλων επιτυχημένων ευρωπαϊκών μηχανισμών όπως η FRONTEX. Δυστυχώς βέβαια τα τελευταία χρόνια υπό μία έννοια έχουμε καταλήξει να μιλάμε περί ελληνικοποίησης του προβλήματος. Διότι ως γνωστό η χώρα μας σηκώνει ένα δυσανάλογο βάρος την ίδια στιγμή που η Τουρκία ζητά αφειδώς κοινοτικές ενισχύσεις. Και τις δίδονται βέβαια οι ενισχύσεις αυτές ενώ η ίδια δεν τηρεί τις διμερείς συμβάσεις και τις διεθνείς της υποχρεώσεις. Και το χειρότερο είναι ότι όχι μόνο δεν συνεργάζεται με την Ελλάδα και την ΕΕ αλλά  είναι η ίδια που επιχειρεί στη Συρία και προκαλεί τις μεταναστευτικές ροές. Το παράδειγμα του μεταναστευτικού αναδεικνύει τις συνολικές αδυναμίες που επιδεικνύει η Ένωση στην εξωτερική της πολιτική και είναι πολλοί πιά στην Ευρώπη που συμφωνούν σε αυτό. Διότι η εξωτερική πολιτική της ‘Ενωσης δεν μπορεί να οδηγετείται ή να αλλοιώνεται από τα επιμέρους συμφέροντα των κρατών μελών.

Η τέταρτη και τελευταία πρόκληση που θα αντιμετωπίσουμε στο επόμενο διάστημα είναι το πολιτικό μέλλον της Ευρώπης. Διότι βρισκόμαστε λίγο πριν από  κρίσιμες εκλογικές  διαδικασίες, ξεκινώντας από τις ερχόμενες  γερμανικές εκλογές, που μπορεί να αλλάξουν ριζικά το ευρωπαϊκό πολιτικό τοπίο. Και κυρίως ας μη γελιόμαστε ακολουθούν οι γαλλικές προεδρικές εκλογές. Υπό προϋποθέσεις θα μπορούσαν να δημιουργηθούν τεράστια πολιτικά προβλήματα. Ήδη οι δημοσκοπήσεις δείχνουν για πρώτη φορά επικράτηση της Λεπέν στο δεύτερο γύρο γεγονός που πραγματικά μπορεί να οδηγήσει σε δομικές ανατροπές. Ενδεχόμενη επικράτηση της Λεπέν αντιλαμβάνονται πολλοί  ότι μπορεί να δημιουργήσει ένα εχθρικό περιβάλλον υπονόμευσης συνολικά του ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Και βέβαια η Γαλλία δεν έχει καμία σχέση με την Αγγλία και το Brexit διότι οι Άγγλοι σε κάθε περίπτωση ήθελαν πάντα να κάνουν μια αυτόνομη πορεία. Οι Γάλλοι είναι μια τελείως διαφορετική περίπτωση. Στη συνέχεια ακολουθούν οι εκλογές στην Ιταλία και ας μην ξεχνάμε ότι μεσουρανεί στην Ισπανία μια πρόεδρος που δείχνει να γοητεύεται από τις απόψεις Τramp που περιμένει να δει τις εξελίξεις. Όλα αυτά λοιπόν δείχνουν ότι το περιβάλλον είναι ρευστό και είναι σαφές ότι η Ευρώπη θα αντιμετωπίσει ισχυρές αναταράξεις στο πολιτικό σκηνικό.

Αποτελεί λοιπόν ευθύνη όλων μας να διατηρήσουμε το ευρωπαϊκό οικοδόμημα μακριά από κινδύνους , να απαντήσουμε στις προκλήσεις του μέλλοντος και να πείσουμε τους πολίτες ότι αυτό το οποίο οι ιδρυτές της Ένωσης οραματίστηκαν και πέτυχαν πριν από εβδομήντα χρόνια, οι διάδοχοί τους μπορούν να το κρατήσουν ζωντανό και βιώσιμο.

*Ο κ. Κωνσταντίνος Καραγκούνης είναι βουλευτής ΝΔ, Αιτωλοακαρνανίας

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ