Ως δεύτερη ευκαιρία για τη χώρα χαρακτηρίζει η πρώην περιφερειάρχης Αττικής και Τομεάρχης Κλιματικής Αλλαγής, Περιβάλλοντος και Ενέργειας του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, Ρένα Δούρου το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας που πάντως καταλογίζει στη κυβέρνηση σχέδιο υπέρ των λίγων και ισχυρών που παραπέμπει στις αποτυχημένες πολιτικές της δεκαετίας του 1980 και προσθέτει μιλώντας στο ThePresident πως «ο κ. Μητσοτάκης επέλεξε να δώσει στο ελληνικό σχέδιο μνημονιακά χαρακτηριστικά, αποδεικνύοντας ότι λειτουργεί μόνο για την εξυπηρέτηση μεγάλων συμφερόντων».
Για το ρόλο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στη διάρκεια της πανδημίας επιτίθεται στη κυβέρνηση τονίζοντας ότι σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες η Τοπική Αυτοδιοίκηση αναλαμβάνει πρωτοβουλίες και εφαρμόζει πράσινες πολιτικές. «Δυστυχώς στη χώρα μας παραμένει ετεροδιοίκηση, το μακρύ χέρι εξυπηρέτησης της κυβέρνησης στις τοπικές κοινωνίες και μάλιστα με κομματικά κριτήρια. Κάτι, που για την ιστορία, πρέπει να πω ότι δεν ίσχυσε επί κυβέρνησης Τσίπρα και επί Διοίκησης Δούρου στην Περιφέρεια Αττικής». Η κ. Δούρου υπογραμμίζει πως σε κάθε περίπτωση ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ δεν επενδύει στην καταστροφή αλλά στην υπεύθυνη, τεκμηριωμένη, μαχητική και εποικοδομητική αντιπολίτευση ενώ αφήνει αιχμές για τη στάση της κυβέρνησης που με σύμμαχο τα φιλικά προς εκείνη ΜΜΕ, απορρίπτει και λοιδορεί κάθε πρόταση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αναφορικά με τη διεύρυνση του ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα επισημαίνει πως αποτελεί μια ευρύτερη στρατηγική που αφορά στο δημοκρατικό, προοδευτικό χώρο, χωρίς λογικές περιχαράκωσης και συμπληρώνει «ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ δεν ήταν ποτέ και δεν είναι αρχηγοκεντρικό κόμμα, δεν υπήρξαν ποτέ “δακτυλίδια” εξουσίας ή άλλες τέτοιου είδους πρακτικές. Συλλογικά, ανοικτά, με συμφωνίες, διαφωνίες, και, το κυριότερο, συνθέσεις, προχωράμε»
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της συνέντευξης της Ρένας Δούρου στο ThePresident
Ερ: Τα τελευταία δέκα χρόνια με ένταση συζητούμε ένα τεράστιο πρόβλημα, αυτό της κλιματικής αλλαγής με ανυπολόγιστες συνέπειες για την ανθρώπινη ύπαρξη και το μέλλον του πλανήτη, ποια είναι τα μέτρα που οφείλουμε να πάρουμε και σε ποιο βάθος χρόνου θα δούμε αποτελέσματα;
Πλέον δεν μιλάμε καν για πρόβλημα αλλά για κρίση που είναι σήμερα η νο 1 υπαρξιακή απειλή για τον πλανήτη. Ήλθε για να μείνει. Τις συνέπειές της τις ζούμε ήδη και στην Ελλάδα με τα ακραία καιρικά φαινόμενα από τον Έβρο ως την Κρήτη. Καταστράφηκε ο τελευταίος πνεύμονας της Αττικής, η πολιτιστική μας κληρονομιά απειλείται άμεσα από φαινόμενα που σχετίζονται με την κλιματική κρίση. Μόλις πριν λίγες μέρες, γαλλικό ινστιτούτο αποκάλυψε ότι η Μεσόγειος κινδυνεύει καθώς τα τελευταία 30 χρόνια η βιοποικιλότητά της έχει καταρρεύσει, λόγω των ανθρώπινων παρεμβάσεων, όπως η υπεραλίευση και τα πλαστικά. Η αντιμετώπιση λοιπόν της κλιματικής κρίσης επιβάλλει τη ριζική αλλαγή των μοντέλων παραγωγής και κατανάλωσης. Επιβάλλει νέο πρότυπο βιώσιμης ανάπτυξης όχι αορίστως αλλά καταρχήν ως το 2030 και τελικά ως το 2050. Επιβάλλει συνολικές πολιτικές όπως αυτές της Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας και της Νέας Πράσινης Συμφωνίας στις ΗΠΑ. Επιβάλλει ανάπτυξη με σεβασμό στο περιβάλλον, ακριβώς στον αντίποδα της κυβέρνησης Μητσοτάκη που με τον αντιπεριβαλλοντικό νόμο που ψήφισε πέρσι, άρον άρον, εν μέσω πανδημίας, αντιμετωπίζει τη φύση ως εμπόδιο στις επενδύσεις, προκειμένου να εξυπηρετήσει ημετέρους! Θέτοντας παράλληλα το ψευδές δίλημμα ή ανάπτυξη ή περιβάλλον. Ενώ ανάπτυξη μπορεί να υπάρξει μόνο με σεβασμό στο κράτος δικαίου, στο περιβάλλον, με σοβαρές επενδύσεις.
Ερ: Η Τοπική Αυτοδιοίκηση θα μπορούσε να παίξει ένα σημαντικό ρόλο αλλά η μέχρι τώρα εμπειρία δείχνει πως τη κρίσιμη στιγμή απλά μεταθέτει ευθύνες και αρμοδιότητες, πως μπορούμε να αισιοδοξούμε ότι μπορεί να αλλάξει αυτό το δεδομένο; Και ποιος μπορεί να είναι ο ρόλος της Περιφέρειας σε μια τέτοια εξέλιξη;
Σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες πράγματι η Τοπική Αυτοδιοίκηση, που από τη φύση της βρίσκεται κοντά στους πολίτες, αναλαμβάνει πρωτοβουλίες, εφαρμόζει πράσινες πολιτικές. Δυστυχώς στη χώρα μας παραμένει ετεροδιοίκηση, το μακρύ χέρι εξυπηρέτησης της κυβέρνησης στις τοπικές κοινωνίες και μάλιστα με κομματικά κριτήρια. Κάτι, που για την ιστορία, πρέπει να πω ότι δεν ίσχυσε επί κυβέρνησης Τσίπρα και επί Διοίκησης Δούρου στην Περιφέρεια Αττικής. Σήμερα η κατάργηση από την κυβέρνηση Μητσοτάκη της απλής αναλογικής, μιας τομής δημοκρατίας, που δημιουργούσε τις προϋποθέσεις για αυθεντική έκφραση των πολιτών και προγραμματικές συγκλίσεις των παρατάξεων για να προχωρήσουν σε σοβαρές παρεμβάσεις, σηματοδοτεί σημαντική οπισθοδρόμηση. Την ίδια μάλιστα στιγμή, που το Συμβούλιο της Ευρώπης, το Κογκρέσο των Τοπικών και Περιφερειακών Αρχών, θέτει την ανάληψη πρωτοβουλιών και δράσεων από τις τοπικές αρχές για την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης, ως μία από τις βασικές του προτεραιότητες, αναδεικνύοντας τη σημασία των δήμων και των περιφερειών στα ζητήματα προστασίας του περιβάλλοντος που αφορούν στην προστασία των ζωών μας, σήμερα και στο μέλλον. Όμως στη χώρα μας ο κ. Μητσοτάκης περιθωριοποιεί και υποβαθμίζει την ΤΑ, επιδεικνύοντας έναν επιλεκτικό ευρωπαϊσμό. Και αποδεικνύοντας το πόσο πολύ έχει αλλοιώσει τον ευρωπαϊκό χαρακτήρα του κόμματος του Κωνσταντίνου Καραμανλή.
Ερ: Πως θα αποτιμούσατε τη διαχείριση της πανδημίας από την κυβέρνηση και θα μπορούσε ο ρόλος της τοπικής αυτοδιοίκησης να ήταν πιο ενεργός ;
Όπως ήδη ανέφερα, είναι πολιτική επιλογή της σημερινής κυβέρνησης να υποβαθμίσει την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Το απέδειξε και στη διαχείριση της πανδημίας, όπου λειτούργησε χωρίς συντονισμό με τους Δήμους και τις Περιφέρειες, αυταρχικά με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου και αμφίβολης νομιμότητας αποφάσεις. Εφάρμοσε το μεγαλύτερης διάρκειας και πιο αποτυχημένο λοκντάουν, και αυτό δεν το λέει ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ αλλά τα ίδια τα στοιχεία της κυβέρνησης. Επαναλαμβάνει τα περσινά λάθη, ανοίγοντας χωρίς πρόγραμμα τον τουρισμό, εξαθλιώνοντας “με πρόγραμμα” τον πολιτισμό. Χειρίζεται το θέμα της πανδημίας αποκλειστικά με όρους επικοινωνίας, με τον πρωθυπουργό να πρωταγωνιστεί στην παραπληροφόρηση μιλώντας για τα εκατομμύρια των εμβολιασμένων, δημιουργώντας έτσι εφησυχασμό στους πολίτες. Και οδηγώντας έτσι στην επιβράδυνση των ρυθμών του εμβολιασμού. Ο κ. Μητσοτάκης δεν πήρε κανένα μάθημα από την υγειονομική κρίση, από τον αποφασιστικό, παγκοσμίως, ρόλο των δημόσιων συστημάτων υγείας, που χρειάζονται στήριξη και όχι υποβάθμιση. Η δήλωσή του ότι “το ΕΣΥ δεν μπορεί να είναι υποχρεωτικά κρατικό”, ανοίγει την πόρτα στην ιδιωτικοποίηση του Δημόσιου Συστήματος Υγείας, επιβεβαιώνοντας την κυβερνητική ιδεοληψία.
Ερ: Ποιο θεωρείτε πως είναι το στοίχημα της επόμενης μέρας που θα πρέπει να κερδίσει η χώρα;
Αναμφισβήτητα το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας μπορεί να είναι η δεύτερη ευκαιρία για τη χώρα. Άλλωστε έτσι το αντιμετωπίζουν όλες οι χώρες της ΕΕ. Ως ένα σημαντικό εργαλείο για πράσινες και ψηφιακές πολιτικές, έτσι ώστε να ανταποκριθούν οι κοινωνίες στις αναπτυξιακές, περιβαλλοντικές, οικονομικές προκλήσεις της 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης. Ωστόσο το σχέδιο της κυβέρνησης Μητσοτάκη εκπονήθηκε από λίγους για λίγους και ισχυρούς, παραπέμποντας, όχι σε υγιή, παραγωγική ανασυγκρότηση με καινοτόμα προγράμματα με τη συμμετοχή της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, των startups αλλά στη… ναφθαλίνη των αποτυχημένων πολιτικών της δεκαετίας του 1980. Της Θάτσερ και του Ρήγκαν. Πολιτικών που ούτε το ΔΝΤ ή Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ενστερνίζονται πλέον. Χωρίς διαβούλευση και δεσμεύοντας, εντελώς αντιδημοκρατικά, την επόμενη κυβέρνηση, ο κ. Μητσοτάκης επέλεξε να δώσει στο ελληνικό σχέδιο μνημονιακά χαρακτηριστικά, αποδεικνύοντας ότι λειτουργεί μόνο για την εξυπηρέτηση μεγάλων συμφερόντων.
Ερ: Εγκληματικότητα, εργασιακό, ΑΕΙ είναι μόνο ορισμένα από τα βασικά θέματα που προκαλούν έντονη αντιπαράθεση ανάμεσα στις πολιτικές δυνάμεις ωστόσο δεν βλέπουμε δημοσκοπικά τουλάχιστον να καρπώνεται ο ΣΥΡΙΖΑ τη δυσαρέσκεια των πολιτών που νομίζετε ότι οφείλετε αυτό;
Ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ δεν πολιτεύεται με γνώμονα τις δημοσκοπήσεις αλλά τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας. Των εργαζομένων που βρίσκονται στο στόχαστρο του νομοσχεδίου Χατζηδάκη που καταργεί στοιχειώδη κεκτημένα. Των μικρομεσαίων που η κυβέρνηση θεωρεί “ζόμπι”. Των 30.000 νέων που εξαιτίας του συστήματος της βάσης εισαγωγής της κας Κεραμέως θα μείνουν εκτός των δημόσιων πανεπιστημίων, “δώρο” στους κολλεγιάρχες. Των φοιτητών που η κυβέρνηση κρατά κλειστές τις σχολές τους. Των ευάλωτων, εκείνων που δεν έχουν φωνή. Εκείνων που συνθλίβουν οι πολιτικές της κυβέρνησης, εκείνων που αισθάνονται ανασφαλείς στα σπίτια τους ή στο δρόμο. Όλα αυτά αποτυπώνονται, όχι στα ποσοτικά αλλά στα ποιοτικά στοιχεία των δημοσκοπήσεων. Κι εκεί η πραγματικότητα είναι σκληρή. Όμως ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ, σε αντίθεση με τη ΝΔ όταν έκανε αντιπολίτευση στην κυβέρνηση Τσίπρα, δεν επενδύει στην καταστροφή αλλά στην υπεύθυνη, τεκμηριωμένη, μαχητική, εποικοδομητική αντιπολίτευση. Στην κατάθεση προτάσεων, όπως κάναμε για την υγεία, για τη δίκαιη και βιώσιμη επανεκκίνηση της οικονομίας, για τη ρύθμιση του ιδιωτικού χρέους που προέκυψε στη διάρκεια της πανδημίας, για την αξιοπρεπή ενίσχυση των ελλήνων καλλιτεχνών, για την προστασία του περιβάλλοντος. Όμως η κυβέρνηση, με τη βοήθεια των φιλικών της ΜΜΕ, όχι μόνο τις απέρριψε αλλά τις λοιδόρησε, προκρίνοντας το μικροκομματικό σε βάρος του συμφέροντος της χώρας. Άλλωστε κάθε ενέργειά της μαρτυρά ότι λειτουργεί ταξικά, απέρριψε για παράδειγμα τη γραμμή 7 του Μετρό προς τα δυτικά προάστια και την Ελευσίνα ως ασύμφορη ενώ ανακοίνωσε την προέκταση του ΗΣΑΠ από Κηφισιά ως Νέα Ερυθραία. Παρόλα αυτά, ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ δεν κάνει πίσω, δεν επιλέγει τον λαϊκισμό. Έχουμε επιλέξει την ευθύνη. Χωρίς κραυγές αποδομούμε τις πολιτικές της πιο επικίνδυνης κυβέρνησης της μεταπολίτευσης. Και προτείνουμε ένα πλήρως τεκμηριωμένο σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης του τόπου.
Ερ: Η διεύρυνση και τα νέα πρόσωπα κυρίως προερχόμενα από το χώρο του ΠΑΣΟΚ μπορεί να αποτελούν αιτία δυσπιστίας των πολιτών απέναντι στην αξιωματική αντιπολίτευση;
Η υπόθεση της διεύρυνσης του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ είναι μια ευρύτερη στρατηγική. Μια στρατηγική που αφορά στο δημοκρατικό, προοδευτικό χώρο, χωρίς λογικές περιχαράκωσης, βάζοντας τις βάσεις για την προοδευτική, ρεαλιστική και ριζοσπαστική εναλλακτική πρόταση διεξόδου του τόπου. Σε αυτή την προγραμματική στρατηγική εντάσσονται τα πρόσωπα που εμπλουτίζουν, ενδυναμώνοντάς την, την κοινή προσπάθεια για εναλλακτικό δημοκρατικό, προοδευτικό, αριστερό πόλο. Και βέβαια αυτή η δημοκρατική και συλλογική λειτουργία του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ πόρρω απέχει από εκείνη των κομμάτων που θεωρούν την πολιτική προσωπικά τσιφλίκια και την άσκηση της διακυβέρνησης, κληρονομικό προνόμιο.
Ερ: Ενόψει συνεδρίου τίθεται θέμα ηγεσίας; μια ενδεχόμενη εκλογική ήττα συνεπάγεται αυτομάτως και αμφισβήτηση του προέδρου Αλέξη Τσίπρα;
Έχουμε πει και αποδεικνύουμε καθημερινά ότι δεν είμαστε όλοι και όλες ίδιοι. Ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ δεν ήταν ποτέ και δεν είναι αρχηγοκεντρικό κόμμα, δεν υπήρξαν ποτέ “δακτυλίδια” εξουσίας ή άλλες τέτοιου είδους πρακτικές. Συλλογικά, ανοικτά, με συμφωνίες, διαφωνίες, και, το κυριότερο, συνθέσεις, προχωράμε. Κατά καιρούς έχουμε ακούσει διάφορα ευφάνταστα σενάρια που το μόνο που κάνουν είναι να εκφράζουν τους ευσεβείς πόθους των εμπνευστών τους. Σήμερα, περίοδο που η κοινωνία δοκιμάζεται από τις συνέπειες της πανδημίας και από τις καταστροφικές πολιτικές της κυβέρνησης, ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ, με επικεφαλής τον Αλέξη Τσίπρα, δίνουμε τη μάχη μαζί με τους πολίτες, με τους εργαζόμενους, με τους φοιτητές, με τους νέους, με τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες, για την ανάταξη του τόπου.
Ερ: Εκτιμάτε ότι θα έχουμε ένα ακόμα θερμό καλοκαίρι στις σχέσεις μας με την Τουρκία; σας ανησυχεί η εσωτερική πίεση που αντιμετωπίζει ο Ερντογάν;
Εκείνο που μας προβληματίζει είναι η ολοφάνερη απουσία εθνικής στρατηγικής και στόχων της κυβέρνησης Μητσοτάκη, η οποία και στις σχέσεις με την Τουρκία, έχει υιοθετήσει το βλέποντας και κάνοντας. Δεν ξεχνάμε ότι ο νυν πρωθυπουργός ήταν ο πρώτος στην ιστορία της χώρας, που από το βήμα του ΟΗΕ δεν περιέλαβε το Κυπριακό ζήτημα μεταξύ των προτεραιοτήτων της ελληνικής διπλωματίας! Φαντάζεστε να είχε κάνει κάτι τέτοιο ο Αλέξης Τσίπρας ως πρωθυπουργός; Ο κ. Μητσοτάκης θα μας είχε κατηγορήσει για εσχάτη προδοσία, θα είχε ζητήσει να παραιτηθεί η κυβέρνηση, την κεφαλή επί πίνακι του Τσίπρα, κλπ. Ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ όμως ασκεί υπεύθυνη αντιπολίτευση. Και μας προβληματίζει πολύ το γεγονός ότι η κυβέρνηση επιμένει να χειρίζεται και τα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής και της άμυνας με την ελαφρότητα της επικοινωνιακής προσέγγισης. Κάτι που σήμερα σε μια πολυπολική περίοδο ανακατατάξεων, με τη συγκέντρωση πολλών περιφερειακών παικτών και συμφερόντων στην περιοχή, δεν δημιουργεί προϋποθέσεις αισιοδοξίας. Ακριβώς το αντίθετο…
Ερ: Ποιος είναι ο ρόλος της Γαλλίας στην ενδυνάμωση της Ελλάδας στο γεωστρατηγικό πεδίο και πόσο σημαντική είναι η αμυντική θωράκιση της χώρας;
Η Γαλλία ήταν και παραμένει παραδοσιακά σύμμαχος της Αθήνας, στο πλαίσιο πάντα της δικής της στρατηγικής. Το θέμα όμως δεν είναι η στάση της μίας ή της άλλης χώρας απέναντι στην Αθήνα. Στην εξωτερική πολιτική δεν υπάρχουν από μηχανής θεοί. Απαιτείται συνέχεια, συνέπεια, σοβαρότητα, στο πλαίσιο σαφούς στρατηγικής και στοχοθεσίας. Η μέχρι σήμερα εμπειρία μας από την κυβέρνηση Μητσοτάκη, στον αντίποδα της ανεξάρτητης και πολυδιάστατης πολιτικής επί κυβέρνησης Τσίπρα, δείχνει ότι πόρρω απέχει από αυτές τις απαιτήσεις. Και στο θέμα αυτό η κυβέρνηση κινείται στη βάση του βλέποντας και κάνοντας με έμφαση στην επικοινωνία. Μια άκρως επικίνδυνη ‘συνταγή’ για τα συμφέροντα του τόπου.
* Η κα Ρένα Δούρου είναι Τομεάρχης Κλιματικής Αλλαγής, Περιβάλλοντος και Ενέργειας του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ
