Σχεδόν οκτώ μήνες πέρασαν από την ημέρα που η Νέα Δημοκρατία κέρδισε τις εκλογές και πήρε τις τύχες του τόπου στα χέρια της και ήδη έχουν αρχίσει, δυστυχώς, να κάνουν την εμφάνιση τους οι πρώτες αλαζονικές συμπεριφορές ορισμένων, ελαχίστων είναι η αλήθεια, υπουργών και κυβερνητικών στελεχών – όλοι μαζί μετρώνται στα δάχτυλα του ενός χεριού- που όμως είναι αρκετοί για να προκαλέσουν ζημιά στην προσπάθεια που κάνει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, να μείνει «χαμηλά η μπάλα» σε ότι αφορά τους πανηγυρισμούς για την αποτελεσματικότητα της κυβέρνησης, συνολικά.
Όσοι έχουν συνεργαστεί με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ξέρουν ότι είναι αυτό που στα… ελληνικά ονομάζουμε doer! Δηλαδή άνθρωπος των έργων και των πράξεων, ο οποίος όταν θα αναλάβει μια αποστολή και δεσμευτεί, η περίπτωση να μην την φέρει εις πέρας, απλά δεν υπάρχει. Χαρακτηριστικά του είναι η προσήλωση στον στόχο, η μεθοδικότητα και το πείσμα του. Τουλάχιστον αυτά έχει δείξει, σαφώς, μέχρι σήμερα.
Όμως το «πρόβλημα» του, όπως των περισσοτέρων που έχουν αντίστοιχα χαρακτηριστικά, είναι ότι δεν «πουλάει» τον εαυτό του, δεν διαφημίζει τις επιτυχίες του, δεν «πανηγυρίζει» για την αποτελεσματικότητά του. Σχεδόν δεν ασχολείται με την εικόνα του, γεγονός που φαίνεται σε λεπτομέρειες. Αυτό για έναν πολιτικό είναι πρόβλημα… Ή μάλλον ήταν, γιατί πλέον τα κριτήρια της πλειοψηφίας των πολιτών, έχουν αλλάξει.
Ωστόσο το «έλλειμμα» αυτό, του προέδρου τους, έρχονται να… υπερκαλύψουν κάποιοι άλλοι στην κυβέρνηση, οι οποίοι έχουν μια αδυναμία στην προβολή, έναν έρωτα για την κάμερα, μια αγωνία να ξεχωρίσουν, μια φιλαρέσκεια να «ταΐσουν» ή έναν εγωισμό να ικανοποιήσουν.
Για παράδειγμα, πρωτοκλασάτος υπουργός ο οποίος προκειμένου να προλαβαίνει να καταγράφει λεπτομερώς τις δραστηριότητές του και να έχει και επιλογή των καλύτερων πλάνων, πλήρωνε, από την τσέπη του λένε οι πληροφορίες, μέχρι και τέσσερις διαφορετικές βάρδιες τηλεοπτικών συνεργείων. Αυτά στην αρχή, γιατί σήμερα, αν και η παρουσία του είναι εξίσου δυνατή, έχει μειώσει τις απαιτήσεις του.. Μάλλον του αρκεί, πλέον, η κάλυψη από την ΕΡΤ…
Ένας άλλος συνάδελφός του, έχει μια τάση να υπερπληροφορεί τους δημοσιογράφους για τις καθημερινές του συναντήσεις, επισκέψεις, συσκέψεις και αποφάσεις, με πληθώρα δελτίων τύπου, email και τηλεφωνημάτων από τους συνεργάτες του, την ώρα που ο ίδιος παριστάνει τον ακριβοθώρητο, λόγω υποχρεώσεων…
Τέλος υπάρχουν και ένας – δυο, η έπαρση των οποίων έχει φτάσει ταβάνι και ναι μεν ανταποκρίνονται στις προσκλήσεις τηλεοράσεων και ραδιοφώνων, ωστόσο απαντούν εξαιρετικά επιλεκτικά στα τηλεφωνήματα που δέχονται, συνήθως σε διευθυντές ραδιοτηλεοπτικών σταθμών ή εφημερίδων και όχι στους συντάκτες που καλύπτουν το κυβερνητικό ρεπορτάζ ή του υπουργείου τους, όπως οφείλουν.
Εννοείται πως όλοι τους είναι οι “απολύτως απαραίτητοι στην κυβέρνηση”, καθώς χωρίς τις συμβουλές τους ο πρωθυπουργός δεν κάνει τίποτα…
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι αποτελεσματικοί στην δουλειά τους. Αλλά μια ζημιά στην εικόνα της κυβέρνησης την κάνουν. Κι αν δεν είναι ακόμα ορατή, αν συνεχίσουν έτσι, πολύ σύντομα θα γίνει.
Και επειδή πιθανόν, τα μυαλό των περισσοτέρων, τουλάχιστον για την “φωτογραφία” ενός από τους παραπάνω, να πηγαίνει στον πιο προβεβλημένο, σε εκείνον που έχει σχεδόν καθημερινή παρουσία, ιδιαιτέρως πληθωρική και μαχητική, σε τηλεοπτικά πάνελ και ραδιοφωνικά στούντιο, να σας ενημερώσω ότι δεν πρόκειται γι΄αυτόν.
