Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που καλείται να αντιμετωπίσει η Νέα Δημοκρατία και τώρα, προσωπικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης, είναι η διαχείριση των γνωστών και ίδιων επί δεκαετίες «βαριδιών» που κληρονομεί η εκάστοτε ηγεσία, διαχρονικά.
Τα «βαρίδια» αυτά, που είναι από τα μονίμως διορισμένα σε καλά κομματικά πόστα στελέχη, ελέω φίλων και συγγενών ή έχουν εκλεγεί σε διάφορες θέσεις, πάντα με λίστα και χωρίς να περάσουν ποτέ την αγωνία του σταυρού, είτε είναι της… προσκολλήσεως γενικώς, οι σύγχρονοι «Γκρούεζες» δηλαδή, είναι αυτοί που τραυματίζουν την γαλάζια παράταξη.
Ωστόσο σήμερα, πιθανόν να κάνουν την μεγαλύτερη ζημιά που έχουν κάνει ποτέ, τόσο στο κόμμα όσο και σε οποιονδήποτε προηγούμενο αρχηγό. Εκτός του ότι επιβραδύνουν το νέο, γρήγορο, βηματισμό που έχει επιβάλλει ο πρόεδρος στο κόμμα, δεν μπορούν ή δεν θέλουν να εναρμονιστούν με τις αλλαγές και με το νέο ύφος, προκαλώντας πολύ μεγάλη ζημιά στην εικόνα του, καθώς τραυματίζουν την σχέση του με τις τοπικές κοινωνίες.
Με λίγα λόγια καταστρέφουν το «ηθικό πλεονέκτημα», για να χρησιμοποιήσω έναν Συριζαϊκό όρο, που είχε και που διατηρεί ακόμα η Νέα Δημοκρατία έναντι του ΣΥΡΙΖΑ, σε ότι αφορά την υλοποίηση των υπεσχημένων και την σχέση αλήθειας και ειλικρίνειας που έχτισε με την, απογοητευμένη από τις «αυταπάτες» και τα λοιπά παραμύθια, κοινωνία.
Είναι τεράστια η ζημιά που κάνει, π.χ. ο/η Περιφερειάρχης ή ο/η Δήμαρχος, ειδικά όταν έχει πλασαριστεί ως προσωπική επιλογή του αρχηγού και ως η «φωνή» του στην τοπική κοινωνία και ως ο/η προσκομίζων/ουσα το νέο ύφος και ήθος διακυβέρνησης που αυτός πρεσβεύει, αλλά τελικά μεταχειρίζεται τις ίδιες, αν όχι χειρότερες, μικροπολιτικές τακτικές για τις οποίες καταδικάστηκαν στην κάλπη οι προκάτοχοί του/της.
Είναι τεράστια η ζημιά που κάνει π.χ. ο/η Περιφερειάρχης ή ο/η Δήμαρχος, όταν θεωρεί ότι απευθύνεται σε ιθαγενείς που θα πιστέψουν ό,τι τους πει. Δεν μπορεί, για παράδειγμα και όχι τυχαίο, να υπόσχεται και να δεσμεύεται σε φορείς, οργανώσεις και κατοίκους ότι όχι μόνο δεν θα επιτρέψει αλλά θα πολεμήσει την εξόρυξη υδρογονανθράκων και λίγες εβδομάδες μετά, να υπογράφει απόφαση που το επιτρέπει.
Είναι τεράστια η ζημιά που κάνει, π.χ. ο/η Περιφερειάρχης ή ο/η Δήμαρχος, όταν άλλα λέει στο Μαξίμου και στους υπουργούς, άλλα στους συνεργάτες του/της και άλλα στους συντοπίτες του/της, πιστεύοντας ότι θα τα «καταπιούν αμάσητα» και μάλιστα όλοι.
Σίγουρα τα παραπάνω φέρνουν στο μυαλό πολλών, συγκεκριμένα πρόσωπα… Το ίδιο και στου Μαξίμου… Και δεν έχει καταπιεί τίποτα “αμάσητο”…
