Οι ξακουστές γεωγραφικές γκάφες του τέως πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα, αλλά και ο τρόπος και η φυσικότητα με την οποία συνεχίζει να κάνει το άσπρο – μαύρο, δείχνοντας παράλληλα ότι πραγματικά πιστεύει στα αλήθεια τα όσα λέει, θα μπορούσαν να τον καταστήσουν, εύκολα, το απόλυτο παράδειγμα του «ζει στον κόσμο του».
Ο κόσμος του κ. Τσίπρα είναι ο ορισμός αυτού που λέμε θαυμαστικά και καθ’ υπερβολή «δεν υπάρχει»! Μόνο που ο δικός του κυριολεκτικά δεν υπάρχει. Πως δεν υπάρχει η Άνω Ακράτα, την οποία νόμιζε ότι επισκέφθηκε προχθές; Ε, έτσι ακριβώς.
Στον κόσμο του κ. Τσίπρα δεν υπάρχουν θαλάσσια σύνορα, ειδικά στο Αιγαίο – «ποια σύνορα; Έχει σύνορα η θάλασσα και δεν τό΄ ξερα;» είχε πει στο Spiegel – αλλά σίγουρα υπάρχουν περισσότερα νησιά, αφού κάπου κοντά στην Λέσβο υπάρχει και κάποια Μυτιλήνη, τα οποία και επισκέφθηκε όταν οι μεταναστευτικές – προσφυγικές ροές ήταν σε έξαρση και είδε από κοντά «την σκληρή εικόνα που αντιμετωπίζουν καθημερινά η Μυτιλήνη, η Λέσβος και τα άλλα νησιά της Ελλάδας».
Στον κόσμο του κ. Τσίπρα, η Τήλος «είναι το ανατολικότερο σύνορο της Ε.Ε.» η οποία παρόλη την εσχατιά της, έχει ήδη λιμάνι, οπότε γιατί να μην αποκτήσει ένα και η… Καστοριά. Όχι ότι κι ότι όμως, αλλά ένα λιμάνι ξηράς, για να βοηθήσει την ανάπτυξη της περιοχής. «Είναι αναγκαία η δημιουργία στην Καστοριά ενός, ας μου επιτραπεί η έκφραση, λιμανιού ξηράς» είχε πει.
Στον κόσμο του κ. Τσίπρα η Ιερουσαλήμ είναι η πρωτεύουσα του Ισραήλ. Το έγραψε και στο βιβλίο των επισκεπτών, όταν πήγε και συναντήθηκε με την πολιτική ηγεσία: «Είναι μεγάλη μου τιμή να βρίσκομαι στην ιστορική σας πρωτεύουσα και να συναντώ τις εξοχότητές σας».
Στον κόσμο του κ. Τσίπρα το Στρασβούργο δεν ανήκει στην Γαλλία. Πιθανόν να είναι μια άλλη χώρα, αφού όταν έφευγε από το Παρίσι όπου είχε συναντηθεί με τον Ολάντ και μετέβαινε στο Στρασβούργο, τουίταρε πως «Αναχωρήσαμε από τη φίλη της Ελλάδας, Γαλλία, με ικανοποίηση. Το μέλλον της Ευρώπης δεν είναι υπόθεση των τεχνοκρατών».
Επίσης στον κόσμο του κ. Τσίπρα, το Ιράν είναι Αραβική χώρα και κάπου υπάρχει και μια «Βόρεια Κύπρος»…
Σε αυτόν τον απίθανο κόσμο του κ.Τσίπρα, φταίνε πάντα και μονίμως οι άλλοι. Γενικώς και για όλα! Ακόμα και για τις επιλογές που έκανε και τις αποφάσεις που πήρε και που ίδιος υλοποίησε, φταίνε οι άλλοι.
Φυσικά, ο καθένας μπορεί και δικαιούται να φτιάξει τον κόσμο που θέλει να ζει… Αρκεί να μην τον φτιάχνει πάνω στις πλάτες των άλλων, να μην διαλύει με τους δράκους των δικών του παραμυθιών, την πραγματικότητα και τις ζωές τους και να μην τους υποχρεώνει να πληρώσουν τις «αυταπάτες» του.
