Η συνάντηση των Περιφερειαρχών με τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, τον Γιώργο Κουμουτσάκο, και στελέχη της ΕΛ.ΑΣ και των Ενόπλων Δυνάμεων για το προσφυγικό – μεταναστευτικό, είχε ένα πολύ συγκεκριμένο αποτέλεσμα, με ξεκάθαρες δεσμεύσεις τόσο από την πλευρά της κυβέρνησης όσο και από την πλευρά των Περιφερειαρχών.
Σε γενικές γραμμές το σχέδιο προβλέπει την εγκατάσταση 500 έως 1000 αλλοδαπών σε κάθε περιφέρεια, ακόμα και σε εκείνες που δεν υπάρχουν δομές φιλοξενίας, καθώς το κράτος θα ενοικιάσει ξενοδοχεία. Εννοείται πως σε αυτές τις περιπτώσεις η φιλοξενία αφορά αποκλειστικά σε οικογένειες και ασυνόδευτα παιδιά.
Οι περιφερειάρχες, εξέφρασαν, φυσικά, τους προβληματισμούς τους, εξέθεσαν τις ιδιαιτερότητες της κάθε τοπικής κοινωνίας που θα πρέπει να ληφθούν υπόψη και ζήτησαν να υπάρξει ισοκατανομή των προσφύγων και μεταναστών σε όλη την Ελλάδα.
Ωστόσο δεν υπήρξε κανένας – και αναφέρομαι κυρίως στους «γαλάζιους»- που δεν συμφώνησε να παράσχει βοήθεια, αφού «κατάλαβαν ότι η κατάσταση στα νησιά είναι ασφυκτική και ότι πρέπει να συμβάλουν όλοι» ώστε να ανακουφιστούν από τις ροές και τα πολλά προβλήματα.
Έτσι η απόφαση των Περιφερειαρχών να στηρίξουν την προσπάθεια της κυβέρνησης με την διάθεση χώρων φιλοξενίας, προκειμένου να αντιμετωπιστεί το «εθνικό πρόβλημα», ελήφθη ομόφωνα! ΟΜΟΦΩΝΑ!
Φουσκωμένοι περηφάνια λοιπόν που συμμετέχουν στην αντιμετώπιση του μεγάλου αυτού ζητήματος και δηλώνοντας δεξιά και αριστερά, την δέσμευση τους στην συμφωνία και στους όρους που μπήκαν και από τις δύο πλευρές, επέστρεψαν στις περιφέρειές τους.
Εκεί άρχισαν τα δύσκολα, ειδικά στις περιοχές που δεν έχουν εγκατασταθεί ποτέ πρόσφυγες ή μετανάστες, καθώς ήρθαν αντιμέτωποι με αντιδράσεις κατοίκων – και άρα ψηφοφόρων – που αντιμετώπισαν το ενδεχόμενο φιλοξενίας με ποικίλα συναισθήματα και αντιδράσεις. Από προβληματισμό και επιφύλαξη, μέχρι οργή και ρατσιστικά παραληρήματα.
Κάποιοι είχαν τα «άντερα» να μην υπολογίσουν το πολιτικό κόστος και να τηρήσουν αυτό που συναποφάσισαν και δεσμεύτηκαν να πράξουν και το οποίο προσπάθησαν να εξηγήσουν και στους συμπολίτες τους.
Στον αντίποδα είναι εκείνοι που είτε «ξέχασαν» και ομοφωνίες και δεσμεύσεις και «το έστριψαν» αλλιώς, είτε γιατί δεν… κατάλαβαν σε τι συμφώνησαν, είτε γιατί επιμένουν να παίζουν το χειρότερο παλαιοκομματικό παιχνίδι του «λέω στον καθένα ότι θέλει να ακούσει», κοροϊδεύοντας ουσιαστικά και τον αρχηγό τους που τους εμπιστεύτηκε αλλά και τους πολίτες που τους πίστεψαν.
Είναι αυτοί που ενώ μπροστά στους υπόλοιπους συναδέλφους τους και προκειμένου να γίνουν αρεστοί στον πρόεδρο του κόμματός τους και πρωθυπουργό, είτε γιατί πραγματικά το πίστευαν εκείνη τη στιγμή, συμφώνησαν – υπερθεματίζοντας μάλιστα – στην φιλοξενία προσφύγων ή μεταναστών στις περιφέρειές τους, αλλά όταν γύρισαν στα… «χωριά» τους και είδαν το κλίμα αρνητικό, άρχισαν να πουλάνε παραμύθια για δήθεν αντιρρήσεις που εξέφρασαν, στην ομόφωνη επαναλαμβάνω απόφαση και για δήθεν αιτήματα εξαιρέσεων που υπέβαλαν και άλλα τέτοια «επαναστατικά»…
ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ