Η μεγάλη νίκη της Νέας Δημοκρατίας και του Κυριάκου Μητσοτάκη, στην εθνική εκλογική αναμέτρηση της Κυριακής που πέρασε, αποτελεί πρώτα και πάνω από όλα, μια νίκη για την Ελλάδα και μια ελπίδα για την επιβίωση της χώρας και τους έθνους σε μια εξαιρετικά δύσκολη, διεθνώς, περίοδο η οποία έχει ήδη ξεκινήσει να παράγει σεισμικές αναταράξεις στο γεωπολιτικό σύστημα το οποίο γνωρίζαμε μέχρι σήμερα.
Του Δημήτρη Γ. Απόκη*
Είναι μια πρώτη σημαντική νίκη των δυνάμεων της φιλελεύθερης αστικής δημοκρατίας, σε μια χώρα η οποία είχε αρχίσει να φλερτάρει επικίνδυνα με τον εθνομηδενισμό και την απαξίωση κάθε έννοιας αριστείας και αξιοκρατίας. Μια νίκη λίγο πριν την είσοδο στον αστερισμό πλήρους απώλειας εθνικής κυριαρχίας και ευθείας απειλής στην μακροπρόθεσμη επιβίωση του Ελληνικού έθνους.
Παρόλα αυτά η μάχη δεν έχει τελειώσει. Για να αναστραφεί αυτή καταστροφική πορεία στην οποία είχε μπει η χώρα, είναι απαραίτητη η ακόμα πιο μεγάλη επικράτηση της ΝΔ κα του Κυριάκου Μητσοτάκη στις εθνικές εκλογές της 30ης Ιουνίου, με εξασφάλιση καθαρής αυτοδυναμίας. Και αυτός πρέπει να είναι ο στόχος του δεύτερου και πιο κρίσιμου γύρου της μάχης που έχει ήδη ξεκινήσει.
Όπως συμβαίνει παραδοσιακά στην Ελλάδα, μετά από μια μεγάλη νίκη, όπως αυτή του Κυριάκου Μητσοτάκη την Κυριακή, οι Σειρήνες του γλειψίματος της Δευτέρας το πρωί και η εκστρατεία προσέγγισης στο νικηφόρο στρατόπεδο βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη. Αυτό αποτελεί τη μεγάλη γάγγραινα που σαπίζει αυτή τη χώρα σε όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης και δυστυχώς θα χρειαστεί πολύ μεγάλη προσπάθεια για να απαλλαγεί ο τόπος από αυτή.
Η επιμονή του Κυριάκου Μητσοτάκη, κατά τη διάρκεια της Υπουργικής θητείας του στην κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά, στην αξιολόγηση, την αξιοκρατία και την επιβράβευση της αριστείας, αποτελεί μια ελπιδοφόρα ασφαλιστική δικλείδα στο κρίσιμο για την επιτυχία της υπό την ηγεσία του επερχόμενης ελληνικής κυβέρνησης.
Μια προσεκτική ανάλυση του αποτελέσματος της Κυριακής, δείχνει ότι ο μόνος χώρος τον οποίο δεν κατάφερε να πείσει ολοκληρωτικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης και παραπλανήθηκε από νέα μορφώματα τύπου Καμμένου, είναι αυτός των ψηφοφόρων που τοποθετούν πολύ ψηλά στην αξιολόγησή τους, τον πατριωτισμό, την εθνική ασφάλεια, την ασφάλεια της καθημερινότητας, την προάσπιση της εθνικής κυριαρχίας και την προάσπιση της ιστορίας και των παραδόσεων του έθνους. Αυτή είναι η δεξαμενή ψηφοφόρων η οποία πρέπει να πεισθεί και να στηρίξει τον Κυριάκο Μητσοτάκη, έτσι ώστε να εξασφαλίσει μια άνετη και ξεκάθαρη αυτοδυναμία.
Και ο χώρος αυτός είναι πραγματικά ιδιαίτερα προνομιακός για τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τη ΝΔ. Με την εξαίρεση του θέματος του ξεπουλήματος της Μακεδονίας, η ακατάσχετη παροχολογία στην τελική ευθεία της μάχης των Ευρωεκλογών, δεν έδωσε τη δυνατότητα να αναδειχθούν όσο έντονα χρειάζεται αυτές οι διαχωριστικές γραμμές. Αυτό πρέπει να γίνει πολύ πιο έντονα στις εκλογές που έρχονται, μαζί βέβαια με την ανάδειξη της διαφοράς υπευθυνότητας και ανευθυνότητας που οδήγησε στη νίκη των Ευρωεκλογών.
Η ανάδειξη αυτών των θεμάτων είναι και ο χώρος που δημιουργεί μια τεράστια ευκαιρία για τον Κυριάκο Μητσοτάκη και την επερχόμενη κυβέρνησή του, στην Ευρώπη που προέκυψε από τις Ευρωεκλογές. Και πρόκειται για μια ευκαιρία η οποία μπορεί να αποφέρει πολλά κέρδη για τη χώρα, αλλά και για τον ίδιο αφού μπορεί να του δώσει τη δυνατότητα να βάλλει τη σφραγίδα του στη μάχη της ανάσχεσης των δυνάμεων που απειλούν τη δυτική φιλελεύθερη δημοκρατία στην Ευρώπη.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η ΝΔ, είναι η μοναδική εξαίρεση, σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, όπου όλα τα συντηρητικά κόμματα και το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, υπέστησαν μεγάλες απώλειες, που πέτυχαν μια εντυπωσιακή νίκη. Και αυτό ο Αρχηγός της ΝΔ και επόμενος Πρωθυπουργός, πρέπει να το αναδείξει διεκδικώντας ηγετικό ρόλο στις συντηρητικές φιλελεύθερες δυνάμεις της Ευρώπης.
Η λύση για κάτι τέτοιο δεν είναι η επιλογή να γίνει Μακρόν στη θέση του Μακρόν. Δεν είναι η προσπάθεια της κάλυψης του κενού της εξαφάνισης της αποτυχημένης σοσιαλδημοκρατίας, που στην πορεία αλλοιώθηκε από δυνάμεις τύπου Σόρος, και από το αριστερό φοβικό της σύνδρομο.
Η λύση είναι η ανάδειξη με κρυστάλλινη γλώσσα μιας ατζέντας που θα ξεκαθαρίζει ότι η αυριανή Ευρώπη πρέπει να είναι μια Ευρώπη που σέβεται και προασπίζει την εθνική κυριαρχία των χωρών μελών. Μια Ευρώπη που σέβεται και στηρίζει την ιστορία, τις αρχές και τις παραδόσεις όλων των εθνών που τη συγκροτούν. Μια Ευρώπη που σέβεται και στηρίζει την προάσπιση των εθνικών συνόρων, με σκληρή αντιμετώπιση της παράνομης μετανάστευσης και δίκαια κατανομή της νόμιμης μετανάστευσης. Μια Ευρώπη που σέβεται την εθνική κυριαρχία και τις ιδιαιτερότητες των χωρών μελών στον τομέα της εφαρμογής οικονομικής πολιτικής. Μια Ευρώπη η οποία είναι υπέρ και στηρίζει την ασφάλεια, το νόμο και την τάξη στη καθημερινότητα των πολιτών. Και πάνω από όλα μια Ευρώπη, που αντιμετωπίζει τις απειλές της Τουρκίας με ουσιαστικές πράξεις αλληλεγγύης και όχι με βαρύγδουπες κενές ουσίας δηλώσεις, που μυρίζουν σπρώξιμο σε διάλογο παραχώρησης εθνικών συμφερόντων.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αναδεικνύοντας και αυτή την ατζέντα στην επερχόμενη μάχη της αυτοδυναμίας, μπορεί να την κατακτήσει και ταυτόχρονα ως ο ηγέτης το Κόμμα του οποίου, έχει επιτύχει την πιο εντυπωσιακή εκλογική επιτυχία στο χώρο των φιλελεύθερων συντηρητικών δυνάμεων της Ευρώπης, μπορεί δείχνοντας ότι ο δρόμος με τον οποίο μπορεί να ανατραπεί η άνοδος των Λεπέν, Όρμπαν και Σαλβίνι, δεν είναι απλά η απλή επικόλληση της ταμπέλας του ακροδεξιού, ρατσιστή και λαϊκιστή, αλλά η αφαίρεση του βασικού τους όπλου, που είναι η εφαρμογή πολιτικών που σέβονται, την εθνική κυριαρχία, το εθνικό συμφέρον, και τον πατριωτισμό των πολιτών κάθε κράτους μέλους της ΕΕ.
Και να μην ξεχνάει ότι όλο αυτό το δύσκολο διάστημα που πέρασε η χώρα, οι κάθε λογής Μακρόν, Μέρκελ, Ομπάμα, και λοιποί συγγενείς αγκάλιασαν τον Τσίπρα. Και μόνο αυτό λέει πολλά.
Το ίδιο ισχύει και για τις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά αυτό είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο από μόνο του, το οποίο χρήζει αποκλειστικής εξέτασης σε ένα άλλο άρθρο.
*Ο Δημήτρης Απόκης, είναι Διεθνολόγος και Δημοσιογράφος, Απόφοιτος του The Paul H. Nitze, School of Advanced International Studies, The Johns Hopkins University, μέλος του The International Institute of Strategic Studies, και διετέλεσε επί σειρά ετών διαπιστευμένος ανταποκριτής στο Λευκό Οίκο, το Στέητ Ντιπάρτμεντ, και το Πεντάγωνο, στην Ουάσιγκτον.
