Αυτοχριζόμενοι υποψήφιοι. Αυτή η μάστιγα…

Σε κάθε εκλογική αναμέτρηση τα τελευταία… 100 χρόνια υπάρχουν, διακομματικά, πολλών ειδών υποψήφιοι. Οι συνήθεις κατηγορίες είναι: οι «στρατιώτες», τα φαβορί, οι κληρονόμοι, τα νέα ταλέντα, οι παραδοσιακοί, οι εκπλήξεις, οι μεταγραφές, οι ικανοί, οι οραματιστές, οι ανιδιοτελείς, οι ιδιοτελείς, οι «μου χρωστάνε», οι «του το χρωστάμε», οι «για να γεμίσει η λίστα», οι εκλογολάγνοι, οι εκλογομάχοι και πολλοί άλλοι, με πολλούς και διάφορους λόγους.
Μεταξύ όλων αυτών είναι και οι τυχοδιώκτες ή καιροσκόποι ή οπορτουνιστές ή… ή… Είναι αυτοί οι τύποι που συνήθως ζουν παρασιτικά, περιφερόμενοι γλείφοντας την εκάστοτε τοπική εξουσία και φυσικά περισσότερο από όλους τον βουλευτή της περιοχής τους. Τον κυβερνητικό βουλευτή, εννοείται. Ανεξαρτήτως κόμματος και ιδεολογίας. Άλλωστε αυτά είναι λεπτομέρειες… Ιδίως αν πρόκειται για μονοεδρική…
Είναι αυτοί οι τύποι που όταν βλέπουν ότι η κατάσταση «γυρίζει», δεν έχουν απολύτως κανένα πρόβλημα να το «στρίψουν» και φωνάζοντας «απεταξάμην», να τρέξουν να προσκυνήσουν τον επόμενο, να συρθούν στα πόδια του, δίνοντας όρκους αιώνιας πίστης και διακονίας, συνοδευόμενους με ισχυρές δόσεις «ειλικρινούς» μεταμέλειας και μετανοίας.
Λίγο πολύ όλοι έχουμε αντίστοιχα… λαμπρά παραδείγματα, στον περίγυρό μας. Και όλοι μας έχουμε αναρωτηθεί: Είναι δυνατόν να υπάρχουν χειρότεροι από αυτούς τους τύπους; Και όμως, αγαπητοί φίλοι, υπάρχουν! Πρόκειται για βελτιωμένες εκδόσεις του παραπάνω «μοντέλου», ακόμα πιο αδίστακτες και μεγαλύτερης αντοχής στον εξευτελισμό.
Αυτοί μάλιστα είναι, εκτός των άλλων, σε τέτοιο βαθμό αφελείς που θεωρούν ότι «πουλάνε» τόσο καλά το παραμύθι, που δεν αντιστέκεται κανείς. Τελικά το «τρώνε» οι ίδιοι, ψωνίζονται και αρχίζουν να μοστράρουν εαυτούς ως υποψηφίους, εννοείται του κόμματος που δείχνει ότι κερδίζει την εξουσία και που αν είναι το αντίπαλο από αυτό που μέχρι τώρα υπηρετούσαν, ακόμα καλύτερα.
Βαυκαλίζονται μάλιστα σε τέτοιο βαθμό, που πλασάρονται ως «συνομιλητές» του… μεγάλου αρχηγού ή στην χειρότερη ενός από τους στενότατους συνεργάτες του. Οι πιο… βαριές περιπτώσεις παρουσιάζονται, ακόμα και ως εκπρόσωποί του στην εκλογική περιφέρειά τους, αποδίδοντας όλες τους τις κινήσεις, αστείες συνήθως, σε «εντολές» ή σε «συνεννόηση» με το κόμμα.
Οι περισσότερο θρασείς, αυτοχρίζονται υποψήφιοι, φοράνε τα «καλά» τους, κοτσάρουν και καμιά γραβάτα, παίρνουν α λα μπρατσέτα τη σύζυγο και αρχίζουν τις τσάρκες σε δρόμους και σοκάκια…
Και επειδή όλα αυτά μπορεί να σας θυμίζουν κάποιους, ξεκαθαρίζουμε ότι, οποιαδήποτε σχέση με πρόσωπα και καταστάσεις ΔΕΝ είναι τυχαία, ούτε αυτή τη φορά…