Η ψήφος εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση δόθηκε. Οι 151 βρέθηκαν εύκολα, όπως απεδείχθη. Ο Καμμένος απεχώρησε μεν όπως διετείνετο από την κυβερνητική συμμαχία , αλλά εκ του αποτελεσμέτος η παραίτηση του ήταν ένα βέλος που δεν βρήκε την καρδιά της κυβέρνησης. Και αυτό γιατί οι μισοί σχεδόν βουλευτές του τον εγκατέλειψαν και δεν τον ακολούθησαν σε αυτή την ηρωική του έξοδο.
*Της Μαρίας Ε. Δημητρίου
Παρέμειναν να στηρίζουν μια κυβέρνηση ξένη προς αυτούς, που σε άλλες εποχές και υπό άλλες συνθήκες ουδέποτε θα περνούσε από το μυαλό τους μια πιθανή συνεργασία, κάτι τέτοιο θα τους φάνταζε αδιανόητο. Αλλά δεν μπορείτε να φανταστείτε πόση εξοικείωση μπορεί να φέρει ένα αξίωμα και δη, μια υπουργική περγαμηνή. Έχει τη μαγική ιδιότητα να εξαλείφει τις όποιες διαφορές και να φέρνει πιο κοντά τα άκρα όποια κι αν είναι αυτά .
Δεν το ήξερε άραγε αυτό ο Πάνος Καμμένος ; Δεν το υποψιαζόταν, όταν πρόθυμα έτρεχε να ράψει το πρωθυπουργικό κοστούμι του Αλέξη Τσίπρα; Δε γνώριζε ότι συναγελαζόταν με μια ομάδα που ήταν βέβαιο, ότι θα ξεπερνούσε τις κόκκινες γραμμές στα σημαντικά θέματα ; Να θεωρούσε τον εαυτό του θεματοφύλακα των εθνικών ζητημάτων; Να πίστεψε ότι αυτός θα ήταν ο ρυθμιστής των εξελίξεων; Ο εγωισμός όμως τις περισσότερες φορές τυφλώνει, και δε σε αφήνει να δεις καθαρά όλες τις προοπτικές και πρωταρχικός σκοπός του Πάνου Καμμένου ήταν να ικανοποιήσει τις δικές του προσωπικές φιλοδοξίες. Πότε ξανά θα του δινόταν τέτοια ευκαρία άλλωστε ;
Πάντως ένα παράπονο το έβγαλε και μια απαγοήτευση μη σας πω, για τους συνεργάτες που ανέδειξε και αυτοί τον πούλησαν. Έτσι είναι όμως όταν πιστέψεις ότι το μπόι σου είναι πιο ψηλό από αυτό που δείχνει το μέτρο και όταν βάζεις τις φιλοδοξίες σου πάνω από τις αρχές σου. Κάποια στιγμή αυτό όχι μόνο θα σου γυρίσει μπούμερανγκ, αλλά θα έρθει να σε βρει και στο Δόξα Πατρί .
Γιατί ο Πάνος Καμμένος το ήθελε πολύ το εκείνο το υπουργείο Εθνικής Αμύνης . Το απέδειξε και με εκείνο το non paper που έδωσε στην Προεδρία της Δημοκρατίας το Μάιο του 2012 μετά τις εκλογές για μια πιθανή του στήριξη σε κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας Πασόκ με τον όρο πάντα βέβαια να πάρει το Υπουργείο Άμυνας…
Για αυτό το Υπουργείο Άμυνας έγιναν όλα. “Για ένα πουκάμισο αδειανό, για μιαν Ελένη…” που έλεγε και ο Σεφέρης και ο Πάνος Καμμένος το έκανε πράξη , αντάλλαξε για το όνειρο αυτά που δήλωνε ότι πίστευε . Το έκανε το όνειρο πραγματικότητα , το έζησε το παραμύθι του ανέφελα . Μόνο που τώρα λίγο πριν το τέλος έρχεται αντιμέτωπος με τον κακό λύκο. Γιατί σε όλα τα παραμύθια κρύβεται η ανατροπή.
Και ο Πάνος Καμμένος έφυγε, αλλά οι βουλευτές του έμειναν. Έτοιμοι μαζί με άλλους πρόθυμους να δώσουν τη χαριστική βολή στη χώρα τους . Και ξαφνικά ο Πάνος Καμμένος που στήριξε την κυβέρνηση τέσσερα χρόνια, που της έδωσε πρόσωπο και όνομα, που την βοήθησε να στήσει και να υπογράψει τη συμφωνία των Πρεσπών έτσι χωρίς αιδώ, καλούσε τον κόσμο να κατέβει στο συλλαλητήριο και να διαμαρτυρηθεί για την παραχώρηση του ονόματος της Μακεδονίας. Ποιος; Ο Πάνος Καμμένος, το άλλο όνομα του Αλέξη Τσίπρα…
Η ιστορία θα γράψει για σένα, και θα σου αποδώσει τις ευθύνες για τη συμφωνία των Πρεσπών και ξέρεις Πάνο η ιστορία είναι σκληρή , δεν συγκινείται από στρατιωτικές στολές ούτε από παραστάσεις και θεατρινισμούς , το όνομα σου θα καταγραφεί στο ίδιο λήμμα με άλλους που έβλαψαν την πατρίδα τους. Και ας κάθεσαι τώρα στην άκρη μουτρωμένος σαν παιδάκι που δεν το παίζουν και ας κατηγορείς τους πρώην συνεργάτες σου, η ευθύνη είναι όλη δική σου γιατί δική σου ήταν η απόφαση να συνεργαστείς με αυτούς που θεωρούσες επικίνδυνους για την πατρίδα σου.
Γιατί εσύ έδωσες υπόσταση σε αυτούς που χτες έδωσαν διαταγή να ρίξουν χημικά σε όσους βρέθηκαν να διαδηλώνουν για την Μακεδονία στο Σύνταγμα . Σε οικογένειες και μικρά παιδιά … σε ανθρώπους που ήρθαν από κάθε άκρη της Ελλάδας, που νοιάζονται όπως φάνηκε για την πατρίδα τους περισσότερο από ότι εσύ. Εσύ άντρωσες μια κυβέρνηση που φέρθηκε με δικτατορικό τρόπο απέναντι στο λαό της και εσύ όπλισες τα χέρια τους, εσύ τους βοήθησες να πάρουν το μαχαίρι και να την πληγώσουν . Και τώρα μπορούν να σταθούν μόνοι τους και να συνεχίσουν αυτό που τους βοήθησες να δημιουργήσουν δηλαδή την απόλυτη καταστροφή.
Τώρα ζητούν εκείνους τους πρόθυμους που κατά … συνείδησην θα συμμετάσχουν στην παράδοση του ονόματος της Μακεδονίας . Και δεν είναι δύσκολο να βρεθούν, ήδη υπάρχουν αρκετοί που είναι έτοιμοι να συναινέσουν ερήμην των ψηφοφόρων τους. Που κλείνουν τα αυτιά στην επιθυμία του λαού που τους έδωσε την εντολή να τον εκπροσωπήσουν.
Στη Δημοκρατία όμως θα έπρεπε να υπάρχει μια δικλείδα ασφαλείας, όταν οι κυβερνήσεις δεν εκφράζουν πια τη βούληση του λαού, ιδιαίτερα σε εθνικά θέματα, όταν παραδίδουν αυτά που οι πρόγονοι μας κατέκτησαν με το αίμα τους, γιατί παραφράζοντας τον Σεφέρη, η γη δεν έχει κρικέλια για να την πάρουν και να τη χαρίσουν σε συσκευασία δώρου . Στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν μπορούν ελαφρά τη καρδία να προχωρήσουν σε κάτι που θα είναι απόλυτα δεσμευτικό για τη χώρα μας και μη αναστρέψιμο σε διεθνές επίπεδο, εκπροσωπώντας μόνο τη δική τους βούληση.
Η Ελλάδα ατύχησε στην πιο κρίσιμη στιγμή της ιστορίας της, μετά τη μεταπολίτευση, να εξαρτάται από ανθρώπους εθνικά ουδέτερους και πρόθυμους στο να παραχωρούν. Και αυτό θα το πληρώσει γιατί οι επιλογές πάντα πληρώνονται δυστυχώς…
