Ευτυχώς που υπάρχει και ο Καμμένος

Τον σταυρό τους πρέπει να κάνουν στο Μαξίμου και στην κυβέρνηση, ειδικά τώρα τελευταία που έχουν αρχίσει να «προσεγγίζουν» Τον Θεό, να ανάβουν κεριά και να ασπάζονται εικονίσματα και χείρες Μητροπολιτών, που συγκυβέρνησαν και συγκυβερνούν με τον Πάνο Καμμένο.
Όχι μόνο γιατί για χάρη τους απαρνήθηκε ιδεολογίες και «πιστεύω», καταπατώντας κάθε έννοια κόκκινης γραμμής, δέσμευσης, υπόσχεσης και όρκου, εκτοξεύοντας την έννοια του πολιτικού τυχοδιωκτισμού σε δυσθεώρητα ύψη.
Όχι μόνο γιατί έβαλε πλάτη στα δύσκολα, ψηφίζοντας μέτρα και νομοσχέδια που σε καμία άλλη περίπτωση δεν θα περνούσαν ούτε καν από την κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ.
Όχι γιατί είχε αναλάβει – και η αλήθεια είναι πως σε πολλές περιπτώσεις παραλίγο να καταφέρει να ξεπεράσει και τα υπόγεια της Κουμουνδούρου- ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της εκτόξευσης λάσπης στους κοινούς πολιτικούς τους αντιπάλους και όχι μόνο.
Ούτε γιατί κράτησε ψηλά το λάβαρο κατά της… διαπλοκής και των ΜΜΕ, με τις «πύρινες» ομιλίες του και την εκτόξευση απειλών, ύβρεων και υποννοουμένων με το γνωστό, επιτηδευμένα κουτσαβάκικο, ύφος του.
Ούτε καν για τις νίκες του στον άτυπο διαγωνισμό… ανορθογραφίας, γραμματικής και συντακτικού με τον πρωθυπουργό και τα υπόλοιπα στελέχη του Μαξίμου, στις δηλώσεις και στις αναρτήσεις τους στα social media.
Πρέπει να κάνουν τον σταυρό τους και να λένε ευτυχώς που υπάρχει και ο Π. Καμμένος, γιατί κανείς άλλος δεν θα κατάφερνε να ανεβάσει τον πήχη τόσο ψηλά, ώστε να κάνει τους περισσότερους από αυτούς, να φαίνονται σχεδόν κανονικοί. Έως και σοβαροί…