Ο καθένας μας πορεύεται την προσωπική του ατραπό στη γνώση, την εργασία, την οικογενειακή ζωή.
Της Σοφίας Μουρούτη Γεωργάνα
Η ατραπός είναι ένας δρόμος, μια πορεία, ένα μονοπάτι.
Η αρχαία λέξη ἀτραπός, με την ωραία της ψιλή δήλωνε την πορεία που δεν είχε εκτροπές, ήταν ευθεία, τετριμμένη οδός ή πεπατημένη. Προκύπτει από το ἀ – και το τραπέω – τραπῶ που σημαίνει πατώ τα σταφύλια στο πατητήρι. Το πάτημα επεκτάθηκε και στο πάτημα του δρόμου και το πατώ και περπατώ έγινε ἀτραπίζω, δηλαδή οδοιπορώ, βαδίζω.
Μια άλλη λέξη για την ἀτραπό ήταν η ἀτραπιτός. Η λέξη χρησιμοποιούνταν ευρέως και με τη μεταφορική της σημασία προκειμένου να δηλώσει την πορεία της ζωής κάποιου ανθρώπου. Ο Πλάτωνας, στο έργο του Πολιτεία, αναζητώντας την ιδανική πόλη, την καλλίπολιν, που θα υπάρξει, όταν οι βασιλείς γίνουν φιλόσοφοι ή οι φιλόσοφοι ηγεμόνες μιας πόλης βάζει το Σωκράτη να ρωτά: «τὴν οὖν πολιτικὴν ἀτραπὸν πῇ τις ἀνευρήσει;» (= το δρόμο στην ζωή του πώς θα τον βρει κανείς; 258C)
Στη ζωή μας προχωρούμε σε δύσκολες ή εύκολες ατραπούς, σε ατραπούς ευτυχίας που εναλλάσσονται με ατραπούς θλίψης. Εμείς ευχόμαστε από καρδιάς να οδεύετε πάντοτε σε φωτεινές και χαρούμενες ατραπούς.
*Η Σοφία Μουρούτη – Γεωργάνα είναι φιλόλογος και διδάσκει στο Αμερικανικό Κολλέγιο Ελλάδας
