Να παίζεις με τη φωτιά είναι επιλογή ζωής. Ενίοτε και θανάτου. Να ανήκεις στη μάζα της εκάστοτε πλειοψηφίας είναι επιλογή ζωής και, αν είσαι τυχερός, αποφυγής θανάτου.
Γράφει η Βασιλική Τζότζολα
Ο σεβασμός σε μια μειοψηφία είναι ανυπέρβλητος. Τί γίνεται, όμως, όταν αυτή η μειοψηφία υπερβαίνει τα όρια της και μετουσιώνεται σε ολιγαρχία, ακριβώς λόγω του προστατευτικού κελύφους που της λαξεύει η κοινωνία;
Όταν η μειοψηφία «έρχεται στα πράγματα», τα πράγματα γίνονται επικίνδυνα. Όταν η «θετική διάκριση» μιας κοινωνίας υπέρ των μειοψηφούντων διογκώνεται, η καταδίκη του αυτονοήτου δεν είναι πλέον αδιανόητη.
Τί θα λεγόταν, άραγε, αν ο Ζακ Κωστόπουλος ήταν straight, νεαρός, Έλληνας, άνεργος, υγιής και .. νηφάλιος, την στιγμή που διέπραττε κλοπή και βία, δηλαδή, ληστεία κατά του κοσμηματοπωλείου και του ιδιοκτήτη του; Αδιάφορα και κάπως άκεφα η συντριπτική πλειοψηφία των μειοψηφιών – και όχι μόνο – θα άφηνε να ακουστεί ο χαρακτηρισμός «το κωλόπαιδο» και θα συνέχιζε αμέριμνα την ακτιβιστική ζωή της υπερ.. κάποιας ανεκτίμητης παραδοξολογίας. Καμιά μειοψηφία δε θα αναζητούσε το κρυφό πεπρωμένο του. Την καρκινοπαθή μάνα του, την ερωτική του απογοήτευση, την απελπισία της ανεργίας του, το κατά μέτωπο βλέμμα του με τα χρέη. Καμιά μειοψηφία δε θα νοιαζόταν. Θα ψιθύριζε απλώς: «το κωλόπαιδο»..
Κι αν ο Ζακ ήταν νεαρά λαθρομετανάστης, νέγρα, λεσβία, ολίγον πόρνη, θύμα trafficking και βιασμού, τότε τι θα γινόταν; Ακριβώς ό,τι έγινε για τον Ζακ! Συν τη συνδρομή μερικών ακόμη ΜΚΟ και λοιπόν ανεξέλεγκτων μειοψηφιών.
Τις μειοψηφίες τις αναγνωρίζω και τις τιμώ. Και την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων την σπούδασα «στην Εσπερία», με τους κόπους νοικοκυραίων γονιών. Τις τιμώ τις μειοψηφίες. Αλλά την ευδοκίμηση ολιγαρχικών ενεργειών σε βάρος της ανήμπορης – κατά πώς φαίνεται – πλειοψηφίας, δεν την εκτιμώ! Η πλειοψηφία των πολιτών σε αυτή τη χώρα, η ποιοτική και ποσοτική υπεροχή των νοικοκυραίων σε αυτήν τη χώρα διέσωσε την ύπαρξη και τη συνοχή της.
Τρία χρόνια τώρα, μια μειοψηφία – που δεν εκτιμώ – κυβερνά τον τόπο. Και αυταρχικά αποφασίζει να κάνει δεκανίκια της άλλες μειοψηφίες. Κοινωνικές και ακοινώνητες. Με αποκλειστικό σκοπό τη διάρρηξη της ελληνικής συνοχής. Ενός ιστορικού και μακρόβιου κοινωνικού ιστού που «ολημερίς το χτίζαμε, το βράδυ εγκρεμιζόταν». Αυτές οι μειοψηφίες, θολωμένες και τυλιγμένες στο πολύχρωμο μπαϊράκι τους, έχουν μετατραπεί στον «χρήσιμο ηλίθιο» μιας παραπαίουσας κυβέρνησης που, σαν βαμπίρ, τους ρουφάει το αίμα. Και τα έγχρωμα σημαιάκια τους, σε τίποτα δε διαφέρουν από τα πράσινα σημαιάκια στις πλατείες, την δεκαετία του ’80. Για λογαριασμό – εν αγνεία τους – μιας καθεστωτικής συνιστώσας.
Θέλετε και μονοπρόσωπα δεκανίκια; Η μονάκριβη Ακριβοπούλου της πανδήμου (ή μήπως επιδήμου) ΕΡΤ, με την απαράμιλλη ιατρική της επιστημοσύνη ως δημοσιογραφίνα, σχολίασε, άμα τη γνωστοποιήσει της on air, την έκθεση τριών ιατροδικαστών μετά τη νεκροψία – νεκροτομή του Ζακ Κωστόπουλου: «οι ιατροδικαστές δε μας έχουν συνηθίσει σε τέτοια αποτελέσματα».. Τί είπε, η θεάρα της ενημέρωσης; Ποια είστε, κυρία μου; Στατιστικολόγος της Ιατροδικαστικής Υπηρεσίας, εξειδικευμένη σε μεταθανάτια θέματα κακώσεων; Κλείστε το επιτέλους, κυρία μου! Οι αξιολογικές κρίσεις ανήκουν σε άλλα στόματα .. κυρία μου!
Επισήμανση ακροτελεύτια. Το «ουδέν ενικώτερον» πρόσωπο με το ψευδώνυμο «Zackie Oh» ενδιαφέρθηκα να το γνωρίσω. Διαδικτυακά και μετά θάνατον. Αυτό το «drag queen», το «dressed as girl» πλάσμα, στη σύντομη βιοτή του, έπαιζε με τη φωτιά. Δεν εννοώ ότι η φωτιά επέπρωτο να είναι το πεπρωμένο του. Καθόλου! Είναι εξαιρετικά λυπηρό ότι, τελικά, έπαιξε μαζί της μέχρι θανάτου. Σημειώνω, απλώς, ότι καμιά ζωή δεν ολοκληρώθηκε ποτέ όπως ο φορέας της την είχε σχεδιάσει. Η τροπή της, όμως, εξαρτάται από το τιμόνι που επιλέγει κανείς να την καθοδηγήσει. Το drag queen «Zackie Oh» άφησε πίσω του ένα μαλτεζάκι, το Snoopy. Είμαι σίγουρη, ότι αυτό σήμερα πονάει περισσότερο από κάθε φωνασκούσα μειοψηφία.
