Το πολύ ενδιαφέρον πολιτικό βιβλίο «Όχι άλλοι βλάκες στην εξουσία» είναι εξόχως επίκαιρο. Η αστική αγωγή του γράφοντος απέτρεψε την χρήσι του τίτλου του βιβλίου ως τίτλο του σημειώματος αυτού. Το βιβλίο το έχει γραψει ένας σύγχρονος πολιτικός φιλόσοφος ο Σάλομον- Σμιτ, και εκπρόσωπος του Ιδρύματος Τζορντάνο Μπρούνο, απηυδισμένος από την διαχρονική μικρόνοια των απανταχού της γης ηγεσιών. Με συγκεκριμένα μάλιστα καταστροφικά αποτελέσματα.
του Νίκου Σίμου
Στον Σάλομον ανήκει η φράση ότι «η κρατούσα βλακεία είναι η βλακεία των κρατούντων. Kατά δε τον Μπέρτραντ Ράσσελ το μεγάλο πρόβλημα του κόσμου είναι ότι οι βλάκες είναι γεμάτοι αυτοπεποίθηση και οι έξυπνοι γεμάτοι αμφιοβολίες…
Ας δανειστούμε και μία σχετική φράση της κ. Ελένης Αρβελέρ: Άν διευθύνουν οι ανίκανοι, φταίνε οι ικανοί. Κι αν διευθύνουν οι ανάξιοι, τότε φταίει η γενική απαξίωση.
Ας πάρουμε ως παράδειγμα στα καθ’ ημας τα δραματικά γεγονότα των πορκαγιών του περασμένου Ιουλιου. Επιβεβαιώνουν με τον πλεον κατηγορηματικό τρόπο και τις τρείς εκτιμήσεις των προσωπικοτήτων που αναφέραμε πιο πάνω. Ανύπαρκτη διαχείριση ενός κινδύνου. Ανύπαρκτη προετοιμασία. Τοποθέτηση ακατάλληλων έως άχρηστων ανθρώπων σε καίριες θέσεις, επειδή είναι «κολλητοί» μας. Απόπειρα απόκρυψη της τραγικής πραγματικότητας. Δειλία στο έπακρο με απόπειρα απόσεισης ευθυνών («Δεν το έκανα εγώ κυρία…Το άλλο παιδάκι…»). Φθηνές δικαιολογίες με απόδοση ευθυνών στα ντουβάρια, δηλαδή στα αυθαίρετα. Απόπειρα εξαγοράς, υπο τύπον «ανακούφισης» του πόνου, με διορισμούς στο δημόσιο ή και εισαγωγή στα ΑΕΙ…
Δύσμοιρη χώρα…
Επεκτείνοντας την σκέψη του Σάλομον-Σμιτ θα θέλαμε να αξιολογήσουμε ως περίπου ηλιθια, ως προς την έννοια της, την επαναλαμβανόμενη φράση «δεν θα αναλάβουμε τις ευθύνες προηγούμενων ετών» που με κάθε ευκαιρία λένε οι κυβερνώντες. Λ.χ. στην περίπτωση της τραγωδίας στο Μάτι που είναι και η πλέον χαρακτηριστική της κυβερνητικής ανικανότητας και γι’ αυτό και ενδεικτικό παράδειγμα, κατά την λογική «δεν θα αναλάβουμε τις ευθύνες παρελθόντων ετών», τα προηγούμενα έτη «περπάτησαν» μερικά χρόνια, έφτασαν στο 2018, έβαλαν φωτιά και στη συνέχεια διαχειρίστηκαν και το σβήσιμό τους! Μωραίνει βεβαίως Κύριος… Όμως και οι συγκρίσεις είναι αναπόφευκτες. Όχι με το ελληνικό παρελθόν αλλά με άλλες χώρες που είναι οργανωμένα κράτη και όχι χαβαλέδες με πρότυπο την Βενεζουέλα ή κάθε άλλη νοτιοαμερικανική παρωδία. Στην Καλιφόρνια είχαμε και πάλι εκτατεμένες πυρκαγιές και βρήκαν τον θάνατο 7 άνθρωποι. Και όχι 91 σε τέσσερις ώρες. Και στην Πορτογαλία όπου κι εκεί έπιασαν φωτιές, 7 εκατομμύρια πολίτες έλαβαν προειδοποιήσεις και οδηγίες σε SMS από την αντίστοιχη Υπηρεσία Πολιτικής Προστασίας!
Το Μάτι θα αποτελεί το πλεόν χαρακτηριστικό παράδειγμα στην πολιτική ιστορία του τόπου για το πως άχρηστη μπορεί να αποδειχθεί μία κυβέρνηση σε θέμα καθημερινότητας και διαχερίσης των τυχών μιας κοινωνίας….
