Οι “κοψοχέρηδες”, οι “εξαπατημένοι” και οι ευθύνες

Για να μην λέμε μόνο για τους πολιτικούς και επειδή η ώρα της κάλπης ζυγώνει, καθώς εκλογές θα έχουμε έτσι κι αλλιώς τουλάχιστον τον Μάιο, ευρωεκλογές μαζί με αυτοδιοικητικές, καλό θα ήταν να θυμηθούμε όλοι τι κάναμε την προηγούμενη φορά που κληθήκαμε να αποφασίσουμε και να καθορίσουμε με την ψήφο μας το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας.
Το ότι η χώρα έχει γεμίσει «κοψοχέρηδες» είναι γεγονός. Όπως γεγονός είναι επίσης ότι αν κάνει κανείς ένα πρόχειρο γκάλοπ, θα ανακαλύψει ότι σχεδόν κανείς δεν ψήφισε τους σημερινούς κυβερνώντες!
Άλλοι γιατί «την είχαν καταλάβει τη δουλειά», άλλοι γιατί «δεν πιάνονται έτσι εύκολα κορόιδα», άλλοι γιατί «δεν ψήνονται, αφού όλοι ίδιοι είναι», άλλοι γιατί «έχουν να πάνε να ψηφίσουν χρόνια», άλλοι γιατί «τα ξέρουν από μέσα», άλλοι γιατί «δεν το τρώνε το παραμύθι», άλλοι γιατί «είναι από τα γεννοφάσκια τους καθαροί δεξιοί ή αριστεροί», άλλοι γιατί «ήξεραν μωρέ τι θα γίνει» και άλλοι γιατί «απλά δεν τους έπεισαν».
Όλοι αυτοί δηλαδή που όχι μόνο ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ, όχι μόνο έπαιζαν μέχρι και ξύλο στα καφενεία υπερασπιζόμενοι αυτά που τώρα λένε παραμύθια που τάχα μου δεν έφαγαν, όχι μόνο έτρεχαν σε συγκεντρώσεις και χτύπαγαν κατσαρόλες, όχι μόνο είχαν γεμίσει με αυτοκόλλητα και σημαιάκια του «όχι» τα ρούχα και τα αυτοκίνητά τους, όχι μόνο «έσπαγαν» τα χέρια τους να χειροκροτούν τον «Αλέξη το δικό τους παιδί», όχι μόνο έτρεχαν να τον αγκαλιάσουν, να του σφίξουν ακόμα και να του φιλήσουν το χέρι, αλλά χόρευαν και τα δύο βράδια των εκλογών, αγκαλιά με εκείνους που τώρα βρίζουν, έξω από τα εκλογικά κέντρα του ΣΥΡΙΖΑ, πανηγυρίζοντας για την «ελπίδα που ήρθε» και την «πρώτη φορά αριστερά».
Για να μην ξεχνάμε ποιοι έδωσαν στους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ τα κλειδιά της χώρας και τι μερίδιο ευθύνης έχουν.