*Γράφει ο Νίκος Σίμος
Η κυβέρνηση έχει βρει τα ίχνη των παλαιοκομματικών συστημάτων. Γι’ αυτό άλλωστε, ακολουθώντας αυτά τα ίχνη της εποχής των Μαυρογυαλούρων, έχει επιδοθεί, από τότε που ανέβηκε στην εξουσία, στην ασυναγώνιστη τακτική των προσλήψεων, ευελπιστώντας να υποκαθιστά κάθε φορά τους ψηφοφόρους που δικαιολογημένα χάνει
Κάποιοι ενδεχομένως να αντιτείνουν ότι έχουν γίνει προσλήψεις λ.χ. συμβασιούχων εκεί που συγκεκριμένοι τομείς έχουν έλλειψη προσωπικού. Το πρόβλημα ξεκινά από την διαπίστωση ότι στόχος είναι οι προσλήψεις να φέρουν ψήφους και όχι να κατανεμηθούν με βάση τις ανάγκες που αν γινόταν η σωστή κατανομή ασφαλώς και δεν θα χρειάζονταν τόσοι όσοι προσλαμβάνονται, τελικώς. Διότι σύμφωνα με το έργο που έχουμε ξαναδεί, υπάρχουν υπηρεσίες που πλεονάζει το προσωπικό ενώ σε άλλες υπάρχει έλλειψη.
Μια και λοιπόν η κυβέρνηση επιπίπτει μεθοδικά «στον ταβλά με τα κουλούρια» προτιθέμεθα να της δώσουμε ωραίες ιδέες. Όπως εκείνες του παλαιότερου Γάλλου πρωθυπουργού Ραφαρέν, ο οποίος ήταν της άποψης ότι «έχουμε που έχουμε τόσους μετανάστες και αλλοεθνείς. Γιατί να μη καταλαμβάνουν και υψηλές θέσεις στην κρατική μηχανή ως εκγαλλισθέντες»; Έτσι και το Μαξίμου μπορεί με ένα Νόμο να εμπλουτίσει την ροή των νέων προσλήψεων με αλλοδαπούς για να πάρει και χρώμα η πολιτική των προσλήψεων, αν και συμπατριώτη λ.χ. του Ντρογκμπά ως Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, τώρα που δεν γουστάρουν τον Σουρνάρα, λίγο δύσκολα θα το χωνεύαμε.
Με δεδομένο ότι οι εγχώριοι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ θα έχουν όλοι διορισθεί και δεν περισσεύουν άλλοι εκ του ελληνικού πληθυσμού, δυνητικοί κοψοχέρηδες, μία καλή λύση θα ήταν η υποκατάστασή τους με αλλοδαπούς. Επιπλέον, επειδή αυτοί έχουν ενσωματωθεί στην ελληνική κοινωνία –πλην εκείνων που έχουν ενσωματωθεί στις φυλακές- εφ’ όσον δεν βρίσκουν εργασία, αυξάνουν τα ποσοστά ανεργίας. Υπό την έννοια λοιπόν αυτή, αφ’ ενός περιορίζουμε τις αυξητικές τάσεις της μεταξύ των ημεδαπών -δεδομένου ότι αν είναι άνεργοι οι αλλοδαποί «τί «μας κόφτει»; Και, αφ’ ετέρου, δημιουργούμε μία ατμόσφαιρα ενδόξου αποικιοκρατίας και γκλαμουριάς στην κρατική μηχανή, αφού οι εις αυτήν λευκοί συμπατριώτες μας θα φιλοσοφούν πληρωνόμενοι και οι αλλοδαποί μετανάστες, ανεξαρτήτως χρώματος θα δουλεύουν στη θέση των φιλοσοφούντων. Κάπως έτσι άλλωστε ανεπτύχθη και το περίφημο ελληνικό πνεύμα, βάσει της δοκιμασμένης αρχαιόθεν αρχής, ότι ουδείς απεβίωσε τεμπελιάζων ενώ φιλοσοφώντας φώτισε τον υπόλοιπο κόσμο….
