Μόλις προχθές, οι συνάδελφοι δημοσιογράφοι που έχουν διαπιστευθεί στο Πεντάγωνο των ΗΠΑ, μάζεψαν συλλήβδην τα μπογαλάκια τους και εγκατέλειψαν το κτήριο. Εγκατεστημένοι εκεί χρόνια, κάλυπταν ειδήσεις που σχετίζονταν με την εθνική άμυνα της χώρας. Ωσπου, αποφάσισαν να τους λογοκρίνουν.
«Ανησυχούμε εντονότατα για τους πρόσφατα ανακοινωθέντες περιορισμούς που επέβαλε το Πεντάγωνο στη δημοσιογραφική κάλυψη» αναφέρει στην ανακοίνωσή του το μεγάλο ειδησεογραφικό πρακτορείο Reuters. «Ένας ελεύθερος και ανεξάρτητος Τύπος είναι απαραίτητος για την αμερικανική δημοκρατία διασφαλίζοντας διαφάνεια και λογοδοσία. Η όποια προσπάθεια της αμερικανικής κυβέρνησης να περιορίσει τη δυνατότητα των δημοσιογράφων να καλύπτουν την ειδησεογραφία υπονομεύει την προστασία που παρέχει η Πρώτη Τροπολογία (του Συντάγματος των ΗΠΑ) και περιορίζει την ελεύθερη ροή των πληροφοριών που είναι κρίσιμη για τον ενημερωμένο δημόσιο διάλογο. Παραμένουμε δεσμευμένοι στην κάλυψη ειδήσεων που αφορούν το Πεντάγωνο με αμερόληπτο, ακριβή και ανεξάρτητο τρόπο.»
Oι New York Times πήραν επίσης θέση:
«Το να ζητάς από τους ανεξάρτητους δημοσιογράφους να υποκύψουν σε τέτοιου είδους περιορισμούς έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την προστασία που παρέχει το Σύνταγμα για έναν ελεύθερο Τύπο σε μια δημοκρατία και συνιστά μια συνεχιζόμενη προσπάθεια να καταπνίξεις το δικαίωμα του κοινού να καταλάβει τι κάνει η κυβέρνησή του. Αυτό είναι ένα ακόμη βήμα σε μια ανησυχητική τάση περιορισμού της πρόσβασης για ό,τι κάνει ο στρατός με έξοδα του φορολογούμενου. Οι δημοσιογράφοι μας θα συνεχίσουν να μεταδίδουν τα γεγονότα εις βάθος και αντικειμενικά», δήλωσε εκπρόσωπος της εφημερίδας.
Ενοχλημένη είναι και η Wall Street Journal:
«Είμαστε σφόδρα ενοχλημένοι από αυτή την εξέλιξη και από αυτό που σηματοδοτεί. Αξιολογούμε επί του παρόντος τον αντίκτυπό της στο δημοσιογραφικό μας δυναμικό”, είπε εκπρόσωπος.
Τέλος, η Washington Post ξεσπάθωσε επίσης:
«Το Σύνταγμα προστατεύει το δικαίωμα της δημοσιογραφικής κάλυψης των ενεργειών δημοκρατικά εκλεγμένων και διορισμένων κυβερνητικών αξιωματούχων. Όποια απόπειρα της κυβέρνησης να ελέγξει τα μηνύματα και να περιορίσει την πρόσβαση είναι αντίθετη προς την Πρώτη Τροπολογία και ενάντια στο δημόσιο συμφέρον. Η Washington Post θα συνεχίσει να επιδιώκει την ακριβή και δίκαιη δημοσιογραφική κάλυψη με γνώμονα αυτό το συμφέρον», σχολίασε ο Ματ Μάρεϊ, εκτελεστικός διευθυντής της εφημερίδας.
Από ένα καπρίτσιο της Ιστορίας, η διάταξη περί ελευθερίας του Τύπου είναι στο πρώτο- πρώτο άρθρο (Τροπολογία- amendment) του Συντάγματος των ΗΠΑ. Οι άνθρωποι που υπηρετούν σε αυτές όπως και στην τηλεόραση, δεν χαρίζουν κάστανα. Αν αναλογιστούμε υποθέσεις όπως του Γουότεργκέϊτ ή του πολέμου στο Βιετνάμ, που μάλιστα έχουμε δει και σε ταινίες οι οποίες έκαναν και κάνουν πάταγο, θα καταλάβουμε εις βάθος την αμερικανική δημοσιογραφία. Με τη δύναμη και με τις αδυναμίες της.
Κάθε άλλο παρά καλό είναι να περιορίζει μια κυβέρνηση την ελευθερία του Τύπου. Ο πρόεδρος Τραμπ βρήκε πως δεν υπάρχει πρόβλημα με την απόφαση του επικεφαλής του Πενταγώνου να ελέγχει τις πληροφορίες πριν αυτές περιληφθούν σε δημοσιεύματα. Σύσσωμη η δημοσιογραφική κοινότητα λέει πως υπάρχει.
Εννοείται πως αυτό το κάτι που υπάρχει στο «βασίλειο της Δανιμαρκίας» αν δεν είναι σάπιο, προς τα εκεί πηγαίνει. Και οι άνθρωποι της αποκάλυψης και της κριτικής, όπως και οι άνθρωποι της τέχνης, δείχνουν αποφασισμένοι να αμυνθούν σθεναρά.
Σε όλες τις ΗΠΑ, στους δρόμους και στα στούντιό τους, καλλιτέχνες και εργαζόμενοι στον τομέα των τεχνών αντιστέκονται στην πολιτιστική καταστολή που ξεκίνησε ο Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ, σημειώνει η The Art Newspaper. Μια κοινή δήλωση που καλούσε για «συλλογικό θάρρος» και επιβεβαιώνει τη δέσμευση για «καλλιτεχνική ελευθερία και ανεξάρτητη σκέψη», η οποία διοργανώθηκε από την Εθνική Συμμαχία κατά της Λογοκρισίας και το Κέντρο Vera List για την Τέχνη και την Πολιτική στο New School της Νέας Υόρκης, είχε συγκεντρώσει σχεδόν 1.000 υπογραφές σε μόλις δύο εβδομάδες μετά την δημοσίευσή της στα τέλη Αυγούστου. Και προσπάθειες από άλλες ομάδες και άτομα βρίσκονται αυτή τη στιγμή σε εξέλιξη.
Ανάμεσά τους είναι το The People vs Project 2025, ένα νέο πανεθνικό κίνημα για την κινητοποίηση καλλιτεχνών και εργαζομένων στον πολιτισμό μέσω συντονισμένων ζωντανών και μεταδιδόμενων παραστάσεων.
Η ομάδα σχεδιάζει να πραγματοποιήσει διαδηλώσεις ενόψει των ενδιάμεσων εκλογών του 2026, οι οποίες θα καθορίσουν ποιο πολιτικό κόμμα θα ελέγχει το Κογκρέσο. Η έμφαση θα δοθεί στις αμφίρροπες πολιτείες και τοποθεσίες στην Κεντρική Αμερική. «Θέλουμε ανθρώπους στο Λίνκολν της Νεμπράσκα», λέει ο Γουντ, «όπου αισθάνονται απομονωμένοι και όπου οι άνθρωποι δεν αισθάνονται ενδυναμωμένοι».
Το «People vs Project 2025» επεξεργάζεται επίσης ένα σύνολο αιτημάτων για την ανοικοδόμηση της πολιτιστικής υποδομής της χώρας, για ιδρύματα και οργανισμού που έχουν αποδεκατιστεί από την παρούσα κυβέρνηση.
Την 1η Οκτωβρίου, περισσότεροι από 550 ηθοποιοί, κινηματογραφιστές, μουσικοί, κωμικοί και καλλιτέχνες —συμπεριλαμβανομένων των Elliott Hundley, Jody Uttal, Lara Porzak και Whitney Bedford— επανίδρυσαν την Επιτροπή για την Πρώτη Τροπολογία, η οποία σχηματίστηκε αρχικά τη δεκαετία του 1940 για να αντιταχθεί στις δραστηριότητες του Αμερικανού γερουσιαστή Τζόζεφ Μακάρθι και της Επιτροπής Αντιαμερικανικών Δραστηριοτήτων της Βουλής των Αντιπροσώπων.
Και, στις 21 και 22 Νοεμβρίου, οργανώνεται ένα «πανεθνικό κύμα δημιουργικής αντίστασης» που θα παρουσιαστεί σε γκαλερί, θέατρα, μουσεία, βιβλιοθήκες και άλλους χώρους σε όλες τις ΗΠΑ.
Στην Ανατολική Ακτή, η Ομάδα Ταχείας Ανταπόκρισης Καλλιτεχνών (ARRT) ιδρύθηκε από καλλιτέχνες στο Μέιν για να σχεδιάσουν πανό, πινακίδες και αφισέτες που θα χρησιμοποιηθούν κατά τη διάρκεια διαμαρτυριών και ακτιβιστικών εκστρατειών. Η ομάδα επεκτάθηκε πρόσφατα στη Νέα Υόρκη, όπου καλλιτέχνες έχουν καταλάβει στάσεις λεωφορείων για να τοποθετήσουν αφίσες που καταγγέλλουν τις αντιμεταναστευτικές επιχειρήσεις και τον πόλεμο στη Γάζα. «Πολλοί καλλιτέχνες θέλουν να συμμετάσχουν στην αντίσταση σε αυτή την ακροδεξιά στροφή ή σε αυτή τη φασιστική στιγμή», λέει ο Noah Mayers, μέλος του ARRT στη Νέα Υόρκη, αλλά «δεν υπάρχουν απαραίτητα υπάρχουσες δομές για να συνδεθούν». Ομάδες όπως το ARRT βοηθούν στην επίλυση αυτού του προβλήματος, μέσω μηνιαίων συναντήσεων όπου άτομα με δημιουργικές τάσεις μπορούν να μοιραστούν την εμπειρία τους και να οργανώσουν δραστηριότητες. Ο Mayers προσθέτει: «Η μεγάλη, γενική ιδέα πίσω από αυτό είναι απλώς να δημιουργηθεί μια υποδομή πίσω από την αντίσταση».
Η συμμετοχή καλλιτεχνών σε αυτές τις προσπάθειες όχι μόνο τις καθιστά πιο αποτελεσματικές στην επικοινωνία με ένα ευρύτερο κοινό, αλλά τις καθιστά και πιο ελκυστικές. «Υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ μιας διαμαρτυρίας που έχει μουσική και οπτικό θέαμα και εκείνων που δεν έχουν, όσον αφορά το είδος της κάλυψης που λαμβάνουν και το πώς αισθάνεται κανείς όταν βρίσκεται εκεί επί τόπου», λέει ο Mayers. Το πιο σημαντικό είναι ότι αυτές οι καλλιτεχνικές παρεμβάσεις θα μπορούσαν να εμπνεύσουν άλλους να αντισταθούν στον αυταρχισμό. «Όταν οι καλλιτέχνες καταλαμβάνουν αυτούς τους χώρους και αναλαμβάνουν ρίσκα, ακόμα κι αν δεν είναι τεράστια ρίσκα, προσπαθούν να ενθαρρύνουν περισσότερους ανθρώπους να αναλάβουν μικρά ρίσκα», λέει.
Η σταδιακή αλλαγή θα απαιτήσει χρόνο και όσοι εμπλέκονται πρέπει να είναι προετοιμασμένοι για μια μακρά μάχη, προσθέτει ο Mayers. «Δεν είναι όπως στις ταινίες όπου κάποιος χακάρει τον δορυφόρο και μεταδίδει την αλήθεια, και μετά το ολοκληρωτικό κράτος καταρρέει αμέσως».
Πολύ σοβαρό το θέμα σήμερα και το αναλύσαμε κάπως παραπάνω, περικόπτοντας, αναγκαστικά, τα «μαργαριτάρια». Ετσι κι αλλιώς…
«Τα 3 πιο συχνά red flag σε συνεντεύξεις για δουλειά» σε τίτλο, θα μπορούσαν να είναι τα κόκκινα πανιά. Αλλά όχι. Δεν τους αρέσουν τα πανιά. Πρέπει να είναι flags (σημαίες). Γιατί αν δεν το πούμε στην «μητρική» μας, θα σκάσουμε.
Αρχαιολογεί η κυρία Κυριακή Μάλαμα. Τοποθετήθηκαν περιφράξεις στο «Γαλεριανό» της Θεσσαλονίκης, πλην δεν ήταν της αρεσκείας της.
«Οι πολίτες της Θεσσαλονίκης έμειναν κυριολεκτικά άναυδοι από τα τεράστια κιγκλιδώματα που τοποθετήθηκαν πέριξ του Γαλεριανού συγκροτήματος στην πλατεία Ναυαρίνου» γράφει σε δήλωσή της. «Πρόκειται για μια επιλογή τουλάχιστον άστοχη αν όχι αμετροεπή για το μνημείο και για τον δημόσιο χώρο συνολικότερα.» Παραλείπει εντέχνως να πει πως στην περιοχή εγκαταβιούν (στην κυριολεξία- εδώ ταιριάζει) ναρκομανείς και συχνά- πυκνά τους εύρισκαν να κάνουν χρήση μέσα στα αρχαία. Αν θέλεις να αντιπολιτευθείς, ξεχνάς την καλή νεράιδα του ΣΥΡΙΖΑ που είχε κάποτε τη Θεσσαλονίκη υπ’ ευθύνη της, μιλάς για φυλακισμένα μνημεία.
«Εμείς δίνομαι την μάχη για μνημεία ανοιχτά και καλούμε την κοινωνία της Θεσσαλονίκης να καταδικάσει άμεσα την κακοτεχνία αυτή που προσβάλει το μνημείο και συνολικά την καθημερινότητά μας». Ε, άμα τη δίνομαι, παραδίνομαι.
«Ασχημονίες δεν κάνουμε» λέει η φίλη μου Ελλεν που το άκουσε στην τηλεόραση. «Μόνο τις λέτε» σχολάζει ξεκαρδισμένη. Θεότης. Η Ελλεν
Θα σε πιάσω από το τσουλούφι αγαπητή Μαρία άμα ξαναπείς «Κόβει βόλτες μέσα στα σπίτια κυριολεκτικά». Κυριολεκτικά όμως.
Λεμονάκι μυρωδάτο της εβδομάδας, το «ο ιατροδικαστής έκανε αυτοψία». Κι εμείς νεκροψία στη γλώσσα.
Κι εκεί που καθόμουνα, μου ήρθε- εντελώς άσχετα, σας το ορκίζομαι- το τραγούδι Ιθάκη του Διονύση Σαββόπουλου (περαστικά!):
Καπετάνιε που ατενίζεις το υψηλό σου πεπρωμένο
Είδες άραγε ποτέ σου το ναυτάκι το καημένο
Από διάφορα λιμάνια βγήκες ανανεωμένος
Μα η γυναίκα αυτού του δόλιου λέει πως είναι πεθαμένος»…
Και καπάκι, οι Χαμηλές πτήσεις του Αρκά. Γι’ αυτό λέω προς όσους πλέουν προς Ιθάκη. Προσέχτε, μη βρεθείτε στη Θράκη…
Ατοπον! Η Βουλή συζητά την άρση ασυλίας του Βασίλη Μεταξά, βουλευτή του ΚΚΕ ώστε να δικαστεί επειδή, λέει, έκλεψε ασπίδα αστυνομικού.
Να σας πω τι έγινε αδέρφια, χωρίς να το έχω δει. Σε κάποια κινητοποίηση, κάποιος από τα ΜΑΤ έχασε την ασπίδα του από τον εν λόγω, ο οποίος την «απαλλοτρίωσε» πάνω στις αψιμαχίες. Σιγά τα ωά. Μια ασπίδα άλλαξε χέρια και βρέθηκε εις χείρας βουλευτή και κάτι έγινε…
Σοβαρευτείτε είπαμε. Μην είστε δικομανείς, καταντά γελοιότητα. Αντε να τιμωρήσετε σωφρονίζοντας κανέναν απαράδεκτο μαθήσεως και αφήστε τους βουλευτές. Είναι και ντροπή.
Απορία: πόσες φορές πρέπει να στείλει κάποιος ερώτημα σε πολιτικό για να πάρει απάντηση, πχ για τον λόφο Παπούρα; Η απάντηση στο επόμενο.
