Μια νέα φάση, όχι μόνο για τον ίδιο, αλλά και για τον χώρο της Κεντροαριστεράς, σηματοδοτεί η παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα από το βουλευτικό αξίωμα, ύστερα από 16 χρόνια κοινοβουλευτικής παρουσίας.
Η απόφασή του να εγκαταλείψει τα έδρανα της Βουλής, προφανώς …προσωρινά, συνοδευόμενη από τη φράση «παραιτούμαι από βουλευτής, όχι από την πολιτική δράση», δεν αφήνει αμφιβολία ότι πρόκειται για ένα προσεκτικά μελετημένο βήμα με σαφές πολιτικό στίγμα και προοπτική νέου πολιτικού φορέα.
Του Κώστα Πασίση
Το κείμενο του Αλέξη Τσίπρα λειτουργεί ως πολιτικό μανιφέστο επανατοποθέτησης, στο πολιτικό σκηνικό.
Φράσεις όπως «ίσως σύντομα να ταξιδέψουμε πάλι μαζί σε πιο όμορφες θάλασσες» απευθύνονται στους «συντρόφους» του ΣΥΡΙΖΑ, αφήνοντας σαφώς να εννοηθεί σύγκλιση σε νέο σχήμα, ενώ η κριτική σε «κομματικές κατασκευές εργαστηρίου» και η έμφαση σε «πράξεις» για «κοινωνική δικαιοσύνη» σκιαγραφούν ένα νέο κόμμα …προοδευτικό και …λαϊκό, πέρα από τις υπάρχουσες δομές.
Σύμφωνα με συγκλίνουσες πληροφορίες το νέο εγχείρημα αναμένεται μετά τις γιορτές και πιθανώς θα διεκδικήσει τον χώρο ανάμεσα στον αποδυναμωμένο ΣΥΡΙΖΑ και ένα ΠΑΣΟΚ που δυσκολεύεται να κεφαλαιοποιήσει τη φθορά της κυβέρνησης.
Εξάλλου, η φράση «αν δεν μπορούν όσοι έχουν την ευθύνη της δημοκρατικής αντιπολίτευσης να παραμερίσουν τις ιδιοτέλειές τους… τότε θα πρέπει να γίνουμε όλοι εμείς η αλλαγή», είναι σαφής αιχμή προς τον ΣΥΡΙΖΑ και, εμμέσως, προς το ΠΑΣΟΚ, αφήνοντας σαφώς να εννοηθεί ότι ο ίδιος φιλοδοξεί να εκφράσει μια νέα συλλογικότητα έξω από τα υπάρχοντα κομματικά καλούπια…
Η πολιτική στόχευση του Τσίπρα φαίνεται διπλή. Από τη μία, να αποκοπεί οριστικά από το αμαρτωλό παρελθόν του, εξού και η προσπάθεια του, μέσω ειδικών επικοινωνιολόγων για rebranding χωρίς να εγκλωβιστεί σε εσωκομματικές αντιπαραθέσεις.
Από την άλλη, να κεφαλαιοποιήσει το προσωπικό του brand, που εξακολουθεί να έχει απήχηση σε ένα τμήμα της κοινωνίας που αυτοπροσδιορίζεται ως προοδευτικό.
Η ρητορική περί «ηθικού αδιεξόδου της πατρίδας» και «λαϊκού κινήματος» υπογραμμίζει την πρόθεσή του να επαναφέρει στο επίκεντρο την κοινωνική ανισότητα και τη διαφθορά..
Οι επιπτώσεις της παραίτησης
Πολιτικά, η αποχώρησή του δημιουργεί ένα κενό και ταυτόχρονα μια απειλή για τον ΣΥΡΙΖΑ. Το συγκεκριμένο κόμμα βρίσκεται ήδη σε κρίσιμη καμπή, με την ηγεσία Φάμελλου να προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα σε ένα νέο πολιτικό ύφος και σε έναν εσωκομματικό μηχανισμό που τα χει …χαμένα μετά την παραίτηση Τσίπρα.
Η απώλεια του, έστω και σε θεσμικό επίπεδο, αφαιρεί από τον ΣΥΡΙΖΑ το τελευταίο στοιχείο ενότητας που λειτουργούσε ως άτυπο σημείο αναφοράς για πολλούς βουλευτές που πλέον κάθονται σε αναμμένα κάρβουνα και σύντομα θα κληθούν να λάβουν κρίσιμες πολιτικές αποφάσεις για το μέλλον τους.
Σε αμηχανία ο ΣΥΡΙΖΑ
Η «επόμενη μέρα» στην Κουμουνδούρου αναμένεται δύσκολη και ο όρος είναι επιεικής.
Όταν ο Αλέξης Τσίπρας προχωρήσει πράγματι στη συγκρότηση ενός νέου φορέα, ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει περαιτέρω διαρροές, ιδίως από παλαιά στελέχη που εξακολουθούν να αναγνωρίζουν στο πρόσωπό του τον φυσικό εκφραστή της Αριστεράς.
Από την άλλη, δεν αποκλείεται η πρωτοβουλία αυτή να λειτουργήσει ως καταλύτης αναδιάταξης της ευρύτερης Κεντροαριστεράς
Στην Χαριλάου Τρικούπη μέχρι στιγμής τουλάχιστον κάνουν ότι δεν …άκουσαν την είδηση, ενώ στα κανάλια βουλευτές του κόμματος δηλώνουν ότι δεν τους αφορά…
Η αντίδραση του Μαξίμου
Η πρώτη αντίδραση της κυβέρνησης, όπως αποτυπώθηκε στις δηλώσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου Παύλου Μαρινάκη, δείχνει μια επιλογή χαμηλών τόνων αλλά και …ειρωνείας, που υπηρετεί μια συγκεκριμένη πολιτική στρατηγική. Να μειωθεί η σημασία της παραίτησης του Αλέξη Τσίπρα και να παρουσιαστεί ως ένα εσωτερικό θέμα της Κεντροαριστεράς, χωρίς επιπτώσεις στο πολιτικό σκηνικό ή στο έργο της κυβέρνησης.
Η φράση του «την τελευταία φορά που ο κ. Τσίπρας μίλησε για θάλασσες, ψάχναμε όλοι ένα σωσίβιο» είναι χαρακτηριστική…
Ειδικότερα η κυβέρνηση στοχεύει να επαναφέρει τις σκοτεινές μνήμες του 2015, με τα capital controls, προσπαθώντας έτσι να συνδέσει τη σημερινή του «επιστροφή στην κοινωνική δράση» με την περίοδο αβεβαιότητας και ανασφάλειας που βίωσε η χώρα τότε.
